• Գրավիչ կանայք տղամարդկանց ոգեշնչում են ասել ճշմարտությունը, իսկ կանանց՝ ստել

  Հետազոտությունը, որը հրապարակվել է Economic Behavior & Organization ամսագրում, փորձել է պարզել, թե ինչպես է կնոջ արտաքինն ազդում մյուսների բարոյական վարքագծի վրա․․․

• Որտե՞ղ են խորհրդավոր կերպով անհետանում գուլպաները

  Նայեք ձեր գուլպաների դարակում եւ հաշվեք, թե քանի՞ զույգն է պակասում…

• Տղամարդիկ, ովքեր սոցցանցերում վիրավորակամ մեկնաբանություններ են գրում կանանց, բարդութավորված կնատյացներ են

  Տղամարդիկ, ովքեր սոցցանցերում նողկալի մեկնաբանություններ եւ վիրավորանքներ են գրում կանանց հասցեին, բարդութավորված անբաններ են․․․

• Ինչու են տղամարդիկ ստում իրենց առնանդամի չափսի մասին

  Տղամարդիկ ծանոթությունների հավելվածներում ստում են իրենց «տղամարդկության» չափսի մասին․․․

• Փոքր փորով տղամարդիկ սիրված են կանանց կողմից

  Փոքր փորով տղամարդիկ սիրված են կանանց կողմից: Մաչոները, ովքեր ունեն «dad bod» կազմվածք, ինչպես Թեյլոր Սվիֆթի ներկայիս բոյֆրենդ՝ Թրևիս Քելսին, ավելի հաճախ և հաջողակ են գրավում կանանց սրտերը՝ համեմատած իրենց հասակակիցների հետ՝ սլացիկ կազմվածքով և պռեսով...

•  «Սելֆիի մշակույթը» մարդկանց ստիպում է դիմել պլաստիկ վիրահատությունների, որպեսզի նմանվեն ֆիլտրացված լուսանկարներին

  «Սելֆիի մշակույթի» արդյունքում օգտատերերը զարգացրել են «Snapchat դիսմորֆիա» և սկսել են ուղիներ փնտրել իրենց ֆիլտրացված պատկերները ստանալու համար...

• Համաշխարհային հետազոտությունը հայտնաբերել է պոռնոգրաֆիայի դիտման «խնդրահարույց» կողմերը

  Կանադացի հոգեբանի կողմից իրականացված խոշոր միջազգային հետազոտությունը լույս է սփռում մի թաքնված երեւույթի վրա․․․

• Մայրն օգնել է դստերը ընկեր ունենալ. գաղտնիքը թխվածքաբլիթների մեջ է

  Սերը օդում է, եւ այն թխվածքաբլիթի հոտ ունի…

Արդեն երկու ամիս է Գյուլբենկյան եւ Քոչար փողոցներում ականատեսն եմ դառնում հետեւյալ պատկերին. մի սպիտակ «Լեքսուս» ազդանշան տալով սլանում է փողոցով, իսկ նրա ետեւից գալիս է մի սպիտակ «նիվա», որի ղեկին նստած է մի համբալ, ում մարմինը մեքենայից պարզապես «դուրս է գալիս»։ Նշեմ, որ «Լեքսուսին» հետեւող այդ երկրորդ «կադրը» նույնպես բարձր ազդանշաններ է տալիս։ Մի երեկո, երբ ես՝ Ձեր խոնարհ ծառան, Գյուլբենկյան փողոցում գտնվող բանջարեղենի խանութից ցանկանում էի գնումներ կատարել, ինձ բախտ վիճակվեց տեսնել այդ թանկարժեք մեքենայի վարորդին, ով նույնպես մտավ այդ նույն խանութը բանան, թե նեկտարինա գնելու. նա հեռախոսով էր խոսում, եւ եթե նրա գոռգոռոցից ճիշտ հասկացա, իր մոր հետ։

Բայց դա այնքան էլ էական չէ, քանի որ նման «խաղեր» ամեն տեղ էլ լինում են։ Ինձ զարմացրեց այն հանգամանքը, որ այդ վարորդը մի փոքրիկ, 13-14 տարեկան արքայազն էր։ Այո, այո, չեք սխալվում, հենց այդ տարիքի։ Ես սառած ու շփոթված կանգնել եմ ու փորձում եմ հասկանալ, թե ո՞վ է մարդկության այս սերունդն իր՝ «նիվայում» գտնվող թիկնապահի հետ միասին։ Ո՞վ է նրան իրավունք տվել այդպես երթեւեկել փողոցում, այն էլ այդ տարիքում։

Իսկ ամենազարմանալին այն էր, որ 15 մետր հեռավորության վրա՝ սուպերմարկետից մի քիչ ներքեւ,  «տնկված» էին (ներողություն, այս պարագայում մեկ ուրիշ բայով չեմ կարող նկարագրել նրանց) մեր խիզախ ոստիկանները, ովքեր նայում էին այս «հրաշամանուկին» ու իր թիկնապահին եւ դժգոհ քմծիծաղում։ Ինչ-որ անհասկանալի վախի մի զգացում կասեցրեց համազգեստով տղաների գործողությունները եւ նրանից ոչ մեկի մտքով չանցավ գնալ ու հարցնել, արդյոք այդ հարուստի տղան վարորդական իրավունք ունի, թե՞ ոչ (հարգելի ոստիկաններ՝ հատկապես նրանք, ովքեր այնտեղ «տնկված» էին, այսքանից հետո Դուք ինքներդ որոշեք Դուք «աղբ եք», թե՞ ոստիկան)։

Մի շաբաթ ես այս մեքենաների քաղցր զույգին չտեսա, բայց գրեթե նույն վայրում՝ Ավետիսյան-Գլյուբենկյան փողոցի խաչմերուկում հայտնվեց մի «յաշիկ» Brabus Mercedes։ Մեքենան խանութներից մեկի դիմաց կանգնեց, ու կրկին մեքենայից իջավ մի անչափահաս տղա, ով առավելագույնը կլիներ 14 տարեկան, իսկ նրա մայրիկն էլ հետեւից գոռում էր, որ անանուխով ծխախոտ գնի։ Այս անգամ ոստիկան չկար, բայց ես համոզված եմ, որ նույնիսկ եթե լիներ, ապա նույն բանն էր կրկնվելու, ինչ առաջին դեպքում. այսինքն՝ ոչ մի ռեակցիա։

Իսկ երեկ, հենց այդ նույն Ավետիսյան փողոցում ես տեսա, թե ինչպես էին երկու ոստիկան օրենքով «ճնշում» մի կնոջ, ով մուտքի մոտ միրգ ու բանջարեղեն էր թաքուն վաճառում։ Ոստիկանները երկար, ու համառ ձեւով բացատրում էին հարկերի մասին օրենքը, եւ մունաթով ասում, որ դա անօրինական գործողություն է։ Պարզ է, որ այդ խեղճ կնոջ վրա ոստիկանները «թափեցին» իրենց ողջ կատաղությունն ու մաղձը, բայց երբ հերթը հասնում է հարուստներին ու լկտիներին, այդ նույն ոստիկանները անզոր ու տկար են դառնում։

Այժմ, ինչն է ինձ իրականում բարկացնում։ Այն, որ ոստիկանները դեռեւս միլիցիոներներ են մնացել, փաստ է. ընդ որում, միլիցիոներ՝ իր ամենավատ իմաստով։ Գրողը տանի նրանց, մենք գիտենք, որ օրենքները մշակվում եւ ընդունվում են միայն աղքատների համար։ Բայց ինձ դա այդքան էլ սարսափեցնում։ Ես անհանգստացած եմ մեկ այլ հանգամանքով. ովքե՞ր են այդ պրիմատները, ովքե՞ր են այդ, ներողություն արտահայտությանս համար, այդ շքեղ մեքենաներով մարդիկ։ Այս հարուստի «սերունդները» սովորում են Չեխովի անվան դպրոցում, հանգստանում լավ ու թանկարժեք վայրերում, ընդունվում են իրավաբանական ֆակուլտետ իրենց հայրիկի փողերի շնորհիվ, դիպլոմ են ստանում, բանակ չեն գնում, որովհետեւ ինչպես հայերն են ասում «պալոզ չի», իսկ հետո տեղի է ունենում ամենասարսափելին՝ նրանց տեղավորում են աշխատանքի։ Եթե մի սովորական իրավաբան լինեն էլի ոչինչ, բայց նրանք դառնում են պատգամավորներ, դատախազներ, թաղապետեր։ Ահա սա է ամենասարսափելին, որ մեր ապագան մանկուց շքեղության մեջ մեծացած, նենգ ու գոռոզ այլանդակների ձեռքերում է հայտնվելու։ Եվ ես ամենաշատը սրանից եմ վախենում։

Միշտ Ձեր՝ Գասպար Վովյան

Հետևեք NEWS.am STYLE-ին Facebook-ում, Twitter-ում և Instagram-ում