• Գուշակիր գույնը, ստացիր ծաղկեփունջ. մեկ օր՝ Մայիս Վարդանյանի հետ

  Երբ ուզում եմ ջերմություն եւ ժպիտ, դիտում եմ բլոգեր Մայիս Վարդանյանի տեսանյութերը․․․

• «Հայերը պետք է հասկանան՝ մենք փոքր ազգ ենք. պետք է միասին լինենք: Երբ միասնական ենք, մեզ չեն կարող կոտրել». Սաթի Սպիվակովա

  Բեմից իջնելուն պես հայտնի հաղորդավարուհին սիրով հանդիպեց հանդիսատեսի հետ, լուսանկարվեց ու նաեւ պատասխանեց լրագրողներին հետաքրքրող հարցերին…

• Yerevan Cocktail Week՝ գարնան գլխավոր խնջույքը

  Yerevan Cocktail Week-ը լավ հարթակ է տաղանդավոր բարմենների համար, ասում է Yerevan Cocktail Week-ի հիմնադիր եւ կազմակերպիչ, աշխարհահռչակ բարմեն եւ միքսոլոգ Գեղամ Ղազարյանը…

• «Հասկացա, որ պատկանում եմ այս վայրին». հնդիկ գրող Արջուն Կրիշնա Լալը Հայաստանում իր արկածների մասին պատմող գիրք է գրել

  Հնդիկ գործարար, ժամանակակից գրող, Penguin Harper-Collins-ի հեղինակ Արջուն Կրիշնա Լալը Հայաստանում իր արկածների մասին պատմող գիրք է գրել՝ «Կյանք, Սեր, Գինի»…

• Առաջին անգամ Հայաստանում կներկայացվի լեգենդար Էնիո Մորիկոնեի հեղինակային ծրագիրը

  «Երևանյան հեռանկարներ» 25-րդ միջազգային երաժշտական փառատոնը շարունակում է ներկայացնել իրադարձային համերգների շարքը...

• Աֆիշա․ ո՞ւր գնալ այս շաբաթ

  NEWS.am STYLE-ն առաջարկում է․․․

• «Չիկոյի ջազի ժամը»․ Երեւանում տեղի կունենա համերգ՝ նվիրված Արմեն Թութունջյանի ծննդյան 80-ամյակին

  Ապրիլի 1-ին «Արամ Խաչատրյան» համերգասրահում կկայանա Հայաստանի պետական ջազ նվագախմբի համերգը...

• Հիփ հոփն ու հայկականը կմիաձուլվեն Փարաջանովի 100-ամյակին նվիրված «Նռան գույնը» պարային ներկայացման մեջ

  Ա․ Սպենդիարյանի անվան Օպերայի եւ Բալետի ազգային ակադեմիական թատրոնում միաձուլվելու եւ երկխոսելու են մշակույթները…

Կար-չկար մի փոքրիկ, անունը՝ Սերյոժա։ Նա իր ծնողների լույսն ու ուրախությունն էր, նրա մանկական ծիծաղը՝ հարազատների  ու մտերիմների խանդաղատանքը, նա իր մեծ սեւ աչքերով, որոնց մեջ հազիվ էին չարաճճիության կայծեր հայտնվել, զարմանքով եւ հետաքրքրասիրությամբ նայում էր աշխարհին։ Սերյոժան, ինչպես մյուս բոլոր երեխաները, իր փոքրիկ ձեռքերով ձգտում էր դեպի իր մայրիկի, աշխարհի եւ կապույտ երկնքի գիրկը։ Ծնողներն այնքա՜ն հույսեր էին կապել նրա հետ. մի՞թե այլ կերպ հնարավոր է։ Չէ՞ որ Տղամարդ էր ծնվել՝ օջախը շեն պահող ու ընտանիքին սատար կանգնող տղամարդ։ Սակայն ավաղ, նրա կյանքն այլ ընթացք ստացավ։ Վերեւում ինչ-որ մեկը Սերյոժայի եւ նրա ընտանիքի համար դաժան ու ծանր ճակատագիր էր պատրաստել։ Վերեւում ինչ-որ մեկը սառնասրտորեն որոշել էր, որ այս երեխային վիճակված չէ անել իր առաջին քայլերը, գնալ դպրոց, սիրահարվել, հայր ու պապիկ դառնալ։ Ինչ-որ մեկը վերեւում, անխղճորեն մարեց նրա աչքերի լույսը։ Իսկ միգուցե, ինչ-որ մեկը ողորմածություն է ցուցաբերել։ Աստվածները պարադոքսներով լի են...

6-ամսական Սերյոժա Ավետիսյանի մահը համախմբեց մեր ամբողջ ազգին, եւ փոքրիկ Սերոժան, չնայած չտեսավ ու չհասկացավ դա, բայց դարձավ այս միավորման խորհրդանիշը։ Թեկուզ տխուր եւ ողբերգական, բայց նա դարձավ խորհրդանիշն այն զգացողության, որ մեր՝ հայերիս մեջ դեռ չի մարել կարեկցանքի, կողքինին անկեղծորեն օգնելու ցանկությունն ու ձգտումը, եւ այն, որ մենք ԱՆՏԱՐԲԵՐ չենք։ Եվ որքան էլ պարադոքսալ եւ սարսափելի հնչի, Ավետիսյանների ընտանիքի մահը ցույց տվեց, որ մեր նախնիների ոգին, որը թվում էր անդարձ կորցրել ենք, դեռ ողջ է։ Հայաստանում տասնյակ հազարավոր մարդիկ ողբում են անծանոթ այս ընտանիքի մահը. մարդիկ, ում փողոցում հանդիպելիս անտարբեր կանցնեին։ Մենք մոմեր ենք վառում, ծաղիկներ ու խաղալիքներ տանում, արտասվում, աղոթում, մեր հոգում բարկության ու վրեժի զգացում է։ Այս ողբերգությունը միավորել է բոլորին, ստիպել մեզ ողջ զգալ։ Ցավոք, այս աշխարհում ոչինչ չի կարող այդպես միավորել մարդկանց, ինչպես վիշտն ու մահը...

Եվ այսօր ես բոլոր լրագրողներին ու քաղաքական գործիչներին, ի դեմս եւ հայ, եւ ռուս ղեկավար մարմիններին, ցանկանում եմ միայն մի բան ասել. «Լռեք ու գրողի ծոցը գնացեք»։ Ձեր ցավակցական խոսքերը կեղծավորությամբ ու երեսպաշտությամբ լի են, չհամարձակվեք ձեր կեղտոտ ձեռքերով պղծել այս ընտանիքի հիշատակը։ Չփորձեք օգտագործել այս դաժան ողբերգությունը քաղաքական նողկալի նպատակների համար։ Փակեք ձեր կեղտոտ բերանները։

Ես եկեղեցի չեմ գնում. արդեն վաղուց։ Երեկ ես տանը մոմ եմ վառել։ Ինչ իմաստ ունի գնալ մի եկեղեցի, որի առաջնորդը մեր ազգի դժվարին պահին պաշտոնական այցով մեկնել էր արտասահմանյան երկներ՝ առանց մարդկանց ցավակցելու...Եվ մի բան էլ, Սերյոժան ինձ հիշեցրեց գլխավորի մասին. տուն վերադառնալով՝ ես գրկեցի հարազատներիս եւ ասացի, որ սիրում եմ նրանց։ Ավելի հաճախ հիշեցրեք ձեր հարազատներին, որ սիրում եք նրանց. քանի դեռ վերջիններս ձեր կողքին են։ Թող որ նրանք պարզ գիտակցեն այդ մասին եւ մի վայրկյան անգամ չկասկածեն։ Ավելի հաճախ կրկնեք, որ սիրում եք նրանց. այսօր, վաղը, միշտ։ Փոքրիկ Սերյոժա Ավետիսյանի հիշատակին...

Էմմա Օ.

Հետևեք NEWS.am STYLE-ին Facebook-ում, Twitter-ում և Instagram-ում