• Թատրոնի միջազգային օրվա թոփ 5 բեմադրությունները Երևանում

  Թատրոնի միջազգային օրվա կապակցությամբ մենք ձեզ համար պատրաստել ենք մայրաքաղաքի հինգ ամենահետաքրքիր թատերական բեմադրությունների ընտրանին ռուսերենով, որը կհետաքրքրի ինչպես մոլի թատերասերներին, այնպես էլ անփորձ հանդիսատեսին...

• Սաթի Սպիվակովան և Մոսկվայի «Ազգերի թատրոնը» շուտով Երևանում

  Օպերային դիվա Մարիա Կալլասի դերում հանդես կգա հաղորդավարուհի, հանրահայտ ջութակահար Զարեհ Սահակյանցի դուստրն ու աշխարհահռչակ ջութակահար և դիրիժոր Վլադիմիր Սպիվակովի կինը՝ Սաթի Սպիվակովան...

• Մայակովսկու պոեզիայով, բայց Արցախի ձայնով. Ստեփանակերտի ռուսական դրամատիկական թատրոնի պրեմիերան Երեւանում. ներկայացում՝ «Ամբողջ ձայնով»

  Ստեփանակերտի ռուսական դրամատիկական թատրոնը Երեւանում հանդես է եկել Մայակովսկու ստեղծագործությունների մոտիվներով՝ «Ամբողջ ձայնով» ներկայացման պրեմիերայով․․․

• Աֆիշա․ ու՞ր գնալ

  NEWS.am STYLE-ը ներկայացնում է դրանցից ամենահետաքրքիրները․․․

• «Գոմեշ». մոնոներկայացում, որն արթնացնում է հինգ զգայարաններից երեքը

  Մոնոներկայացումը պատմում է միայնակ գոմեշի մասին․․․

• Լակոնիկություն եւ տոտալիտարիզմ Լիլիթ Հակոբյանի «Heartless» պարային ներկայացման մեջ

  Տարբեր պարախմբեր ներկայացրեցին իրենց բեմադրությունները․․․

• Պարի մյուս կողմում․ «The Cube Untold»՝ պետերբուգյան «Kannon Dance Theatre» խմբից

  «Անտանելի լռություն» արտահայտությունը դերասանը գրել է բեմի եւ դահլիճի միջեւ տեղադրված ապակե պատի վրա․․․

• «SODO» պարային ներկայացում Gaspard & Dancers-ի կողմից

  Ներկայացման առաջին մասը հավաքական պար է նյարդային ջութակի տակ․․․

Սեքս, բռնություն, դաժանություն, ցավ, տառապանք. որքա՞ն հաճախ եք ուղիղ խոսում այս թեմաների մասին՝ առանց մեղմելու փիլիսոփայական ենթատեքստով եւ փոխաբերություններով: Գիտակցությունը դժվարանում է անցնել ամոթի եւ կասկածի թանձր թփերի միջով, մինչ դուք հրաժարվում եք մանիպուլյատիվ գործիքներից․ ինքնագրաքննություն, տաբուներ, վախեր եւ անձնական տրավմաներ։

Փետրվարի 26-ին NPAK փորձարարական արվեստի թատրոնում տեղի ունեցավ «Վուլվա» ներկայացումը, որը շոշափում էր սեքսուալության, սեռական հասունացման եւ բռնության թեմաները, որոնք հուսահատ տաբու են հայ հասարակության մեջ:

Դինամիկ ներկայացում, որը գրավում է դիտողին առաջին իսկ վայրկյաններից՝ ստիպելով օգտագործել բոլոր զգայարանները: Վառ կերպարներ եւ դետալներ, դերասանուհիների դեմքի աշխույժ արտահայտություններ, խոսուն երկխոսություններ, սուր ինտոնացիաներ եւ պատմողական ձեւի բազմաձայնություն, ահա թե ինչ է ընկնում հեռուստադիտողի գլխին առաջին իսկ րոպեներին։

 «Վուլվա»-ն հայերեն լեզվով ներկայացում է՝ ռուսերեն ենթագրերով, տեսահոլովակով եւ երաժշտական ձեւավորմամբ, ակնթարթորեն ստեղծելով յուրահատուկ մթնոլորտ, որում բոլորովին ակնհայտ է դառնում, որ բոլոր սահմաններն այժմ քանդվելու են՝ ագահորեն, կոպիտ եւ առանց նախերգանքների։

NEWS.am STYLE-ը դերասանուհիների հետ զրուցել է ներկայացման մասին, թե ինչու ընդունված չէ բարձրաձայնել մեր հասարակության մեջ այդքան կարեւոր թեմաներ։

Դերերը կատարել են Տաթեւ Թարյանը եւ Անի Քիթափսզյանը։ Դերասանուհիները կարեւորում են այն հանգամանքը, որ «այդ թեմաների մասին պետք է բարձրաձայնվեն, հատկապես Հայաստանում, պետք է քննարկվեն»։

Սեռական դաստիարակության խնդիրը Հայաստանում սուր է ընդունվում։ Մեծ ու սարսափելի «ամոթը» թույլ չի տալիս ավելի խորը դիտարկել այս հարցը, թե ինչու է այն այդքան կարեւոր եւ ինչու է տգիտությունը վտանգավոր։

Մենք սիրում ենք բարձրաձայն ասել, որ Հայաստանն ապահով երկիր է։ Այստեղ միշտ կօգնեն դժվար պահերին, մարդիկ բարեհամբույր են ու հյուրընկալ: Եվ դա ճիշտ է։ Բայց ավելի բարձրաձայն լռում ենք ընտանեկան բռնության, ընտանիքում կանանց ծեծի եւ երեխաների բռնության մասին։ Եվ դա նույնպես ճիշտ է, բայց այն ճշմարտությունն է, որից մենք խուսափում ենք. ինչ-որ մեկը վրդովված բացականչում է, որ այստեղ նման բան անհնար է, իսկ իմացողները լռում են։

Հերոսուհիներից մեկն ասում է. «Մեր ընտանիքում ընդունված չէ խոսել մարմնի մասին, այն ընկալվում է որպես օտար եւ ամոթալի բան։ Մենք խոսում ենք փիլիսոփայության մասին»:

Բարեպաշտ խոսակցությունները գոտկատեղից ցածր չեն գնում։ Նման թեմաների շուրջ պատեր կառուցելով՝ մենք նախ եւ առաջ հուսահատորեն պատեր ենք կառուցում մեր ու մեր մարմնի միջեւ՝ առանց հաշվի առնելու մի բան՝ մարմինը սահմաններ ունի, բայց ցավը՝ ոչ։ Ոչինչ չի խանգարի դրան դուրս գալ՝ քանդելով վախի եւ տգիտության ջանասիրաբար կառուցված սահմանները։

Տաթեւն ընդգծում է. «Երբ մարդ իմանում է, որ պատրաստ են առանց դատապարտելու լսել իր խնդիրը, երբ մարդիկ քննարկում են նրա վիճակը, այլ ոչ թե անձը, ապա նա սկսում է ազատվել վախից եւ բարդույթներից, խոսում է իր խնդրի մասին։ Միայն այդպես կարելի է նվազեցնել տուժածների թիվը, բարելավվել նրանց հոգեբանական վիճակը»։

Անին նշում է. «Այս մասին կարեւոր է խոսել ոչ թե երրորդ դեմքով, ոչ թե «ընկեր/ընկերուհի ունեմ», այլ ուղիղ։ Տրավման միշտ տեսանելի է, եթե մարդը խոսում է իրավիճակի մասին, բայց երբ նա հերքում է իրավիճակը կամ դատողությամբ է խոսում դրա մասին, ուրեմն դրան լուրջ չի վերաբերում»:

Տաթեւի խոսքով՝ «ներկայացման հիմնական նպատակն այս խնդիրը կարեւորելն էր, սկսել խոսել այդ մասին»։ «Երբ մարդը տեսնում է, որ ինչ-որ մեկը խոսում է իր ունեցած խնդրի մասին, աստիճանաբար մարդիկ դադարում են լռել եւ բարձրաձայնում են իրենց խնդիրները»։ Անին հավելում է. «Մեր մարզերում ամենից շատ նման իրավիճակներ են լինում, սա հանրայնացման պակասի խնդիրն է։ Նման իրավիճակները պետք է արմատախիլ անել, դրանց մասին շատ խոսել, չթաքնվել ու չվախենալ»։ «Արվեստը լավագույն լեզուներից մեկն է, որը մենք կարող ենք օգտագործել այս թեմաներ մասին խոսելու համար: Շատերը, կարդալով պիեսի անունը, արդեն ամաչում են։ Մտածողության խնդիրն ընդհուպ տարածվում է նման վերնագրով ներկայացման գալու եւ դիտելու վրա»,- ասում է Տաթևը։

Անյայի խոսքով` դերասանուհիները բազմաթիվ անգամներ թյուրիմացությունների բախվել են նախորդ բեմադրությունների ժամանակ. «Մենք նույնիսկ ունեինք հեյթեր, ով միշտ հետապնդում էր մեզ մեկնաբանություններում ու երկու անգամ եկավ մեր ելույթին՝ խստորեն դատապարտելով մեզ: Այս իրավիճակն առաջանում է պիեսի գաղափարի թյուրիմացության պատճառով: Մարդիկ կարծում են, որ երկու աղջիկ պարզապես քայլում են բեմի վրա, մերկանում, խոսում սեքսի մասին եւ վատ խոսքեր են օգտագործում։ Կոպտությունը երբեմն բոլորովին այլ հետեւանքների է հանգեցնում։ Երբեմն անհրաժեշտ է կոպիտ խոսել, որպեսզի լավ պտուղներ լինի։ Մենք պետք է խոսենք այդ մասին եւ բարձրաձայն»։ Ո՞ւմ հետ խոսել: Առաջին հերթին՝ մարմնիդ, ինքդ քեզ հետ։

Մենք լռում ենք այն մասին, թե քանի աղջիկ չգիտի եւ չի ընդունում իր մարմինը, եւ որքանով է դա ազդում նրանց հետագա կյանքի վրա։ Մենք լռում ենք մանկության տարիներին սեռական տրավմաների ու անտեղյակության մասին, որոնք խեղաթյուրում են նորմայի եւ բռնության միջեւ տարբերությունների հետագա ըմբռնումը։ Մենք լռում ենք սեփական մարմնի մասին՝ ավելի ու ավելի փակվելով ու հեռանալով ինքներս մեզնից։

«Դուք պետք է սիրեք եւ ընդունեք ինքներդ ձեզ: Իմ հերոսուհին փորձում է օգնել իրեն, չի հրաժարվում ինքն իրեն հասկանալու եւ ընդունելու փորձից։ Դուք պետք է օգնեք ինքներդ ձեզ, սա շատ կարեւոր է: Դա անելու համար պետք է սիրել եւ գնահատել ինքդ քեզ»,- նշում է Տաթևը։

Արվեստը լեզու է առանց գրաքննության։ Այն չի արհամարհում, չի վախենում եւ չի կասկածում։ Կան թեմաներ, որոնց մասին պետք է խոսել ուղիղ, կոշտ ու բարձր, իսկ արվեստի լեզուն լավագույն միջոցն է դրա համար:

Ներկայացումը ձեզ բացահայտում է ինքներդ ձեզ: Վախեցնո՞ղ է, անհանգստացնո՞ղ, անհարմա՞ր: Այո՛։ Ցանկանու՞մ եք շեղվել: Ոչ։

Ռեգինա Մելիքյան

Հետևեք NEWS.am STYLE-ին Facebook-ում, Twitter-ում և Instagram-ում