Նվիրվում է «Գահերի խաղի» երկրպագուներին, կամ «Սյոգուն» սերիալը՝ որպես տարվա գլխավոր թողարկում

Թողարկվել է «Սյոգուն» սերիալը՝ 80-ականների համանուն սերիալի ռիմեյքը, որը նկարահանվել է վեպի հիման վրա։

Սերիալը պատմում է խաղաղօվկիանոսյան նավաստու մասին, ում նավը խորտակվում է Ճապոնիայի ափերի մոտ՝ դարձնելով նրան երբեւէ այդ երկիր այցելած առաջին անգլիացին։ Շուտով Ադամսն ու նրա օգնականը ծառայում են սյոգունի մոտ՝ դառնալով սամուրայներ։ Օրիգինալ սերիալը ստացել է բազմաթիվ մրցանակներ՝ «Ոսկե գլոբուսից» մինչեւ «Էմմի», եւ ժամանակին շատ տարածված է եղել:

Եվ չնայած մինչ այժմ թողարկվել է ժամանակակից ռիմեյքի ընդամենը 7 դրվագ, սերիալն արդեն իսկ շահել է հեռուստադիտողների եւ քննադատների սերը․ շատերը «Սյոգուն»–ի նախնական հաջողությունը համեմատում են «Գահերի խաղ»–ի գրանցած հաջողության հետ։

Սերիալի գլխավոր դերը խաղացել է Հիրոյուկի Սանադան, որը հայտնի է այնպիսի ֆիլմերով, ինչպիսիք են «Ռոսոմախա»-ն եւ «Ջոն Ուիք»-ը։

Շոուի բարձր վարկանիշն ու գովասանքները գալիս են մի քանի հիմնական գործոններից: Նախ, ռիմեյքը նոր հայացք է նետում հերոսին և իրադարձություններին՝ պահպանելով նախնական ավանդույթը: Եթե ​​սկզբնական սերիալում բոլոր հիմնական իրադարձությունները կապված էին գլխավոր հերոսի հետ, ապա ժամանակակից տարբերակում մյուս հերոսների կերպարային սյուժեները նույնքան ակտիվ են զարգանում, որքան գլխավորինը:

Մեծ նշանակություն ունի նախագծի բյուջեն, որը հնարավորություն է տվել տեսարաններն ավելի գունեղ ու հիշարժան դարձնել։ Ժամանակակից տարբերակում կադրերն ավելի մասշտաբային են ու գեղարվեստական: Բնական է՝ ստուդիայի հնարավորությունները դա թույլ են տալիս:

Սերիալի եւ «Գահերի խաղի» միջեւ հեռուստադիտողների համեմատությունները բխում են մեծ քանակությամբ ինտրիգներից եւ քաղաքական դավադրություններից: Եթե ​​սկզբնական սյուժեում դա ցուցադրվում էր միայն մի կողմից, ապա ժամանակակից ադապտացիայի մեջ իշխանության համար ինտրիգները պտտվում են մի քանի կերպարների շուրջ, ինչը հեռուստադիտողին էլ ավելի է ընկղմում հարաբերությունների խճճված թելի մեջ։

Ճապոնացիները արյունոտ տեսարանների վարպետ են, ինչը պարզ երեւում է սերիալում։ Միայն այն տեսարանը, որտեղ մարդասպանը կտրում է իր զոհերի գլուխները, եւ նրանք արյունահոսում են, հնարավորինս բնական է նկարահանվել, եւ ստիպում է, որ ցանկանաս հետ տալ ու կրկին նայել այն: Ոչ միայն բռնության տեսարաններն են ցնցող, այլեւ համայնապատկերային կադրերն ու խոշոր պլանները․ սամուրայների պատկերները, ճապոնական բնապատկերները եւ հերոսների դեմքերի խոշոր պլանները հաճախ գրավում են դիտողի ուշադրությունը: Չնայած ակնհայտ տեսողական մինիմալիզմին, որոշ կադրեր ստիպում են ձեզ կանգ առնել եւ ուսումնասիրել դետալները: Ավելին, սյուժեի դանդաղ ընթացքը թույլ է տալիս դա անել կադրերը վայելելով։

«Սյոգուն»-ի վառ, թարմ եւ ուժեղ մեկնարկն այնքան խոստումնալից է, որ վերջնական դրվագի թողարկմանն ընդառաջ կարելի է ակնկալել օվացիաներ։ Այնուամենայնիվ, ինչպես հաճախ է պատահում, շփոթվելու վտանգ կա, եթե կենտրոնանաք միայն պատկերի եւ քաղաքական ինտրիգների վրա:

Ռեգինա Մելիքյան