Boghossian-ը ներկայացրել է «Desert Rose» զարդերի հավաքածուն՝ 18K վարդագույն ոսկուց

Boghossian-ի զարդերի վերջին հավաքածուն նոր ստեղծագործական ուղղություն է ստեղծում High Jewelry House-ի համար, գրում է Forbes-ը։

Boghossian-ը հայկական արմատներով շվեյցարական ընկերություն է, որը պատմականորեն հայտնի է բացառապես թանկարժեք քարերով: Ընտանիքը շրջել է Մետաքսի ճանապարհով՝ զբաղվելով իր առեւտրով մինչեւ Եվրոպա հաստատվելը: 2000-ականների վերջին նա Ժնեւում հիմնեց ոսկերչական բրենդ՝ ստեղծելով «Արեւելքը հանդիպում է արեւմուտքին» ձեւավորումները՝ հիմնված նոր տեխնոլոգիաների ու պատմական վարպետության վրա: Ընկերությունը մասնագիտացել է թանկարժեք քարերի կատարելագործման մեջ՝ նվազագույնի հասցնելով օգտագործվող ոսկու քանակը: Ժամանակի բարձր ոսկերչական դիզայնի նորարարական մոտեցում:

Desert Rose բարձր ոսկերչական ապրանքանիշի վերջին զարդերի հավաքածուն ներկայացնում է նոր ուղղություն: Այստեղ ուշադրությունը կենտրոնացված է 18k վարդագույն ոսկու վրա՝ վերստեղծելու անապատի ծաղիկների գոյացությունները, որոնք հայտնի են որպես անապատի վարդեր: Դրանք ձեւավորվում են, երբ ջուրը գոլորշիանում է ծանծաղ աղի ավազանում, ինչը հանգեցնում է հանքանյութերի բյուրեղացմանը՝ ծածկված ավազահատիկներով: Անձրեւի, քամու եւ ճնշման ուժով այս բյուրեղները ծաղկաթերթիկների են ձեւավորվում, ինչի արդյունքում յուրաքանչյուրը յուրահատուկ ու բազմազան տեսք ունի:

 «Մեզ համար համարձակ քայլ էր զբաղվել ոսկու ոլորտով», - ասում է ընկերության գործընկեր Ռոբերտո Բոգոսյանը: «Մենք միշտ փորձում ենք նվազագույնի հասցնել ոսկու քանակը, եւ այստեղ մենք գնում ենք այլ ուղղությամբ։ Վարդագույն ոսկին դեռեւս շատ տարածված է, բայց մենք դրան այլ կերպ ենք վերաբերվում»:

Կապսուլային հավաքածուն բաղկացած է ականջօղերից եւ մատանիից, որոնցից յուրաքանչյուրը հասանելի է երկու չափսով։ Ըստ Ռոբերտոյի՝ մասերի մշակման ու արտադրության համար պահանջվել է երկու տարի: Բարդ կառուցվածք ստեղծելու համար օգտագործվել են 3D համակարգչային նախագծման գործիքներ: Վարդի ստեղծումը նախագծի ամենադժվար մասն էր։

Ռոբերտոն բացատրել է, որ նախատիպը փորագրվել է կիսաթանկարժեք քարից գուավա քվարցի մեկ կտորից: Սկզբում նախատեսվում էր ոսկե ձուլակտորից արձանիկ քանդակել, բայց պարզվեց, որ դա չափազանց դժվար է։ Փոխարենը, արհեստավորներն անցան յուրաքանչյուր կտոր պատրաստելու երկար գործընթացի միջով՝ առանձին-առանձին պատրաստելով ոսկու թերթիկներ եւ միացնելով դրանք՝ յուրաքանչյուր կտոր արտադրելու համար: