Տիհանա vibes. Թվում է՝ պարզ հարցեր են, պարզվում է՝ ոչ այնքան

Միխայիլ Շուֆուտինսկին ժամանեց Հայաստան

Տիհանա Vibes. Ընկերները, սեքսը, շաուրման. իսկ ձեզ ի՞նչն է երջանկացնում

Ի՞նչ ակնկալիքներ ունեն երեւանցիները «Եվրատեսիլում» Լադանիվայի մասնակցությունից

«Օսկար 2024». Լավագույնները, «ամենամերկը», հմայիչ Քենն ու մյուս հիշարժան պահերը

Տիհանա Vibes. Իսկ դուք պատրա՞ստ եք ձեր կնոջ համար այսպիսի «քննություն» հանձնել

«Մենչի վերջը» ստենդափի պրեմիերան, հայտնի հյուրերն ու գլխավոր «մեսիջը»

Տիհանա Vibes. մի քանի շոթ ու դեսից–դենից զրույց Վաչե Երիցյանի հետ

POP NEWS. Շաբաթվա իրադարձությունները` մեկ տողով

«Բարի օր»՝ տաքսիստ Հենդոյի հետ. Մհեր Մխիթարյանի հայտնի կերպարի մասին ֆիլմի պրեմիերան ու կարմիր գորգը

Տիհանա Vibes. Ո՞վ է Նեմրայում ամենաcute-ն ու ամենաsexy-ն

Տիհանա Vibes Արսեն Գրիգորյանի հետ. Ընկերուհի չունեմ, ժամանակ չունեմ

Տիհանա Vibes. Իսկ դուք կկարողանայի՞ք պատասխանել այս հարցերին

Pop NEWS. Շաբաթվա ամենաքննարկված իրադարձությունները

Սիրո տոնը՝ Սիրուշոյի հետ. բացառիկ կադրեր՝ երգչուհու համերգից, որի տոմսերն անմիջապես սպառվել էին

Տիհանա Vibes. փեսացուն հյուսիսից եւ Տրնդեզի խարույկի բոցերը

Kinodaran-ի՝ մեծ աղմուկ հանած «Սուրբը» սերիալը նոր իրականություն է սահմանում Հայաստանում

«2024-ին, վերջապես, կամուսնանանք». Գևորգ Մկրտչյան

Միայն ավարտելուց հետո իմացա, որ այդ զգացմունքը փոխադարձ էր. «աշակերտուհի» Լիա Զախարյանը` NEWS.am STYLE-ի ֆոտոշարքում

12:08, 1 սեպտեմբերի

Դպրոցական առօրյան  մարդու կյանքի ամենաանհոգ եւ հիշարժան շրջանն է: Հենց այսօր` սեպտեմբերի 1-ին, մի շարք փոքրիկներ առաջին անգամ մուտք կգործեն դպրոցական կյանք` ստեղծելով իրենց ուրույն հուշերը:

Դերասանուհի Լիա Զախարյանը վաղուց արդեն դպրոցական չէ, սակայն նրա համար մինչ օրս խորթ չեն դպրոցական հիշողությունները:

Լիան սովորել է Գորիսի Յուրի Բախշյանի անվան թիվ 3 միջնակարգ դպրոցում: NEWS.am STYLE-ի ֆոտոշարքից հետո, սակայն, նրա համար ոչ պակաս սիրելի դարձավ նաեւ իմ հարազատ` Երեւանի Արարատ Ղարիբյանի անվան թիվ 142 ավագ դպրոցը, որի դասասենյակներից մեկում էլ (ի դեպ, իմ դասասենյակն է:)) իրականացրեցինք մեր դպրոցական ֆոտոշարքը:

Նկարահանումներից հետո հիշեցինք դպրոցը, ժպտացինք, հուզվեցինք եւ կիսվեցինք հուշերով: Ահա, թե ինչպիսի աշակերտուհի է եղել Լիա Զախարյանը: 

-Լիա, հիշո՞ւմ ես քո առաջին սեպտեմբերի 1-ը: 

-Այո, իհարկե հիշում եմ: Այս պահին, նույնիսկ, շատ հուզիչ է այդ օրը հիշելը: Հագել էի ջինսե շրջազգեստ եւ սպիտակ վերնաշապիկ: Շրջազգեստս մեծ էր ինձ վրա, քանի որ շատ նիհար էի ու, առհասարակ, իմ չափսերով ոչ մի զգեստ չէինք կարողանում գտնել: Մազերս կարճ էին, բայց դրանք հավաքել էի սպիտակ բանտով: Լավ հիշում եմ, երբ մտա դասարան, անդադար գոռում էի. «Մամա, սոված եմ…»: Ծնողներից մեկն ինձ թխվածքաբլիթ տվեց եւ ես այն սկսեցի բոլորի մոտ ուտել: Չգիտեի` ինչպես պետք է ինձ պահեմ: Բայց փոխարենը, երբ ուսուցիչը հարցրեց, թե ով կարող է 1-ից մինչեւ 10-ը հաշվել, ես միակ աշակերտն էի, որը կանգնեց եւ հաշվեց: 

-Ինչպիսի՞ աշակերտուհի ես եղել: 

-Մինչեւ ութերորդ դասարան գերազանց եմ սովորել, սակայն չարաճճի եմ եղել: Դրանից հետո, երբ արդեն կենտրոնացել էի բուհ ընդունվելու վրա, կային մի քանի նպատակային առարկաներ, որոնք սկսեցի խորացված ուսումնասիրել, արդյունքում տուժեցին դպրոցի մյուս առարկաները: Հիշում եմ, որ չէի սիրում արտագրել: Եթե տնայիններս չէի կատարում, դասարանում էլ չէի արտագրում: Ուսուցչուհիս ասում էր. «Ինչո՞ւ, գոնե, չես արտագրել»: Նշում էի, որ իմաստ չեմ գտնում խաբելու ո՛չ ինձ, ո՛չ նրանց: Ըմբոստ պահվածքիս պատճառով ինձ, նույնիսկ, համեմատում էին «Վերվարածները» հեռուստասերիալի Համեստի հետ:) 

-Ո՞ր առարկաներն էիր սիրում դպրոցում: 

-Շատ էի սիրում կենսաբանություն, աշխարհագրություն, պատմություն առարկաները: Ավելի ուշ սկսեցի սիրել հայ գրականությունը: Լավ էի սովորում, բայց շատախոս էի: Երբեմն ուսուցիչներս դիտավորյալ ընդհատում էին աշակերտներից մեկին ու ինձ ասում, որ շարունակեմ պատմել ու ես միանգամից սկսում էի շարունակել նրա միտքը: Ասում էին, որ միայն ուղեղիս ու հիշողությանս համար են ինձ  հինգ նշանակում: 

-Մինչեւ հիմա կապ պահո՞ւմ ես դպրոցական ընկերներիդ հետ: 

-Այո, գրեթե, բոլորի հետ շփվում եմ: Ճիշտ է` տարին երկու անգամ եմ գնում Գորիս, բայց կապ շարունակում եմ պահել դասարանցիներիս հետ. թե՛ աղջիկների հետ եմ շփվում, թե՛ տղաների: Մեր դասարանում, գրեթե, բոլոր աղջիկներն արդեն ամուսնացած են, ունեն փոքրիկներ: Հաճախ եմ տեսակցում նրանց, իրենց էլ հաճախ հրավիրում եմ Երեւան` մեր տուն:

-Ունե՞ս հատուկ հուշեր կապված դպրոցի հետ:

-Դպրոցի հետ կապված շատ հուշեր ունեմ: Բայց հիմա կհիշեմ մեկը… Մորեղբորս կինն իմ դասընկերոջ հորաքրոջ աղջիկն է, եւ երբ նա բալիկ ունեցավ, ես ու մեր դասարանի Հակոբը որոշեցինք, որ պետք է հատուկ առիթով նշենք այդ իրադարձությունը: Տորթով եւ շոմպայնով գնացինք դասի ու այնտեղ նշեցինք, բայց դա մեզ բավական չէր: Այնուհետեւ որոշեցինք փախչել դասից ու գնալ որեւէ տեղ զվարճանալու, իսկ հաջորդ օրն էլ որոշեցինք դասի չգնալ եւ հանգստանալ… Եւ այդպես` մեզ տասը օր պատժեցին, տարել էին դպրոցի ամենացուրտ դասարանը: Այնտեղ ոչ լույս կար, ոչ ջեռուցում: Երբ տասն օր անց տեղափոխվեցինք ուրիշ դասարան, արդեն բոլորս հիվանդացել էինք: Բայց միեւնույն է միշտ կազմակերպում էինք նման փախուստներ: 

-Հաճա՞խ ես հիշում դպրոցական տարիներդ: 

-Շատ հաճախ… Ես ու մայրիկս երբեմն միասին դիտում ենք իմ «Վերջին զանգի» տեսագրությունը: Շատ ակտիվ աշակերտուհի եմ եղել. ե՛ւ երգում էի, ե՛ւ պարում…Շատ համախմբված դասարան ենք եղել: Հաճախ զանգահարում ենք միմյանց եւ կիսվում հուշերով: 

-Ի՞նչն ես ամենից շատ կարոտում` հիշելով այդ տարիները:

-Երեւի` մեր անհոգ ու աշխույժ օրերը: Չի եղել մի օր, որ գնանք դասի եւ հետո, ուղղակի, գանք տուն: Այժմ, կարծես թե, դպրոցականների առօրյան այլ է: Մենք հաճախ էինք միասին գնում պարելու, զվարճանալու: Նույնիսկ մեր փախուստներն էինք հետաքրքիր անցկացնում: Հիշում եմ` մի անգամ անցել էինք Գորիսի սահմանը, հասել էինք Զանգեր: Ճանապարհի վրա ոստիկանները մեզ բռնեցին եւ իրենց ավտոմեքենայով տարան դպրոց: Տնօրենը շատ էր բարկացել, պատժեց մեզ եւ ուղարկեց մաթեմատիկայի դասին: Սակայն, նույնիսկ, դա մեզ չխանգարեց: Դասից հետո կազմակերպեցինք մեր հերթական փախուստը…:) 

-Լիա՛, գաղտնիք չէ, որ հաճախ համադասարանցիների միջեւ ծնվում է գեղեցիկ զգացմունք: Քեզ սիրահարվե՞լ են դպրոցում: 

-Այո, եղել է, որ նաեւ զուգահեռ դասարաններից են սիրահարվել ինձ: Մի դասընկեր ունեի, որն ինձ էր սիրում առաջին դասարանից մինչեւ չորրորդ դասարան: 

-Իսկ դո՞ւ…

-Ես առաջին դասարանից մինչեւ տասներորդ դասարան մի հոգու եմ սիրահարված եղել, սակայն միայն ավարտելուց հետո եմ իմացել, որ այդ զգացմունքը փոխադարձ էր:) 

-Վերջին անգամ ե՞րբ ես եղել քո հարազատ դպրոցում: 

-Այս տարի` փետրվար ամսին: Գնացել էի Գորիս` հանգստանալու: Գնացի նաեւ դպրոց, հանդիպեցի ուսուցիչներիցս մի քանիսին: Այնքան հաճելի է, որ ինձ հիշում են: Ասում են, որ դիտում են իմ մասնակցությամբ ֆիլմերը, սակայն նշում են, որ կյանքում ավելի փոքր եմ երեւում, քան հեռուստաէկրաններին: Նաեւ ասում են, որ հպարտանում են ինձանով: Շատ հաճելի է դա լսել…

-Ի՞նչ կմաղթես բոլոր աշակերտներին` սեպտեմբերի 1-ի առթիվ, հատկապես, նրանց, ովքեր այսօր առաջին անգամ են գնում դպրոց: 

-Բոլորին մաղթում եմ, որ ունենան հաջող ուսումնական տարի: Լինեն անհոգ եւ հաջողակ: Իմ դպրոցական հուշերն այնքան վառ են, որովհետեւ ապրել եմ, որովհետեւ սովորել եմ, որովհետեւ ունեցել եմ լավ դասարան եւ լավ ուսուցիչներ: Մաղթում եմ, որ բոլորն էլ այդպիսի լավ հիշողություններով ավարտեն դպրոցը: Դպրոցական տարիներն ամենաանհոգն են: Այդ շրջանում մենք միայն մտածում ենք լավ գնահատականի եւ գեղեցիկ ձեռագրի մասին: Վայելեք եւ մի ձգտեք շուտ մեծանալ: Հավատացեք` դեռ շատ եք կարոտելու ձեր կյանքի այս շրջանը:

Երեւանի Արարատ Ղարիբյանի անվան թիվ 142 ավագ դպրոցի աշակերտուհի` Սյունե ԱռաքելյանSmile

Լուսանկարները` Արման Ղարիբյանի


Հետևեք NEWS.am STYLE-ին Facebook-ում, Twitter-ում և Instagram-ում





  • Այս թեմայով



@NEWSam_STYLE

  • Արխիվ
Որոնել