«Սրտի վալետ». նոր հումորային սիթքոմի մանրամասները. BACKSTAGE

Գեւորգ Մկրտչյանի եւ Քրիստինա Հովհաննիսյանի առաջին տանգոն

Գեևորգ Մկրտչյանը և Քրիստինա Հովհաննիսյանը պսակադրվեցին

Աներեւակայելի էմոցիաներ. Համասյանի համերգը Խուստուփ լեռան լանջին

Տիհանա Vibes. Ո՞րն է ամուսնության լավագույն տարիքը, եւ կարելի՞ է արդյոք դավաճանել

MOCT 5. Անդերգրաունդ կյանքը Հայաստանում

«Armflix»-ի «Տանդեմ» սերիալի առաջին 3 սերիաների ցուցադրությունը, կարմիր գորգն ու հայտնի հյուրերը (VIDEO)

Անդրեյ Մակարեւիչ. «Ինտերնետը շատ շուտ է հասել մարդկությանը»

Գուշակիր գույնը, ստացիր ծաղկեփունջ. մեկ օր՝ Մայիս Վարդանյանի հետ

Տիհանա Vibes Դավիթ Մանոյանի հետ. Իվետա Մուկուչյանի հետ տեսահոլովակի, Կասպերի եւ այլ թեմաների մասին

Տիհանա Vibes. ZatikArtFest-ի գույներն ու մարդիկ

Տիհանա vibes. Թվում է՝ պարզ հարցեր են, պարզվում է՝ ոչ այնքան

Միխայիլ Շուֆուտինսկին ժամանեց Հայաստան

Տիհանա Vibes. Ընկերները, սեքսը, շաուրման. իսկ ձեզ ի՞նչն է երջանկացնում

Ի՞նչ ակնկալիքներ ունեն երեւանցիները «Եվրատեսիլում» Լադանիվայի մասնակցությունից

«Օսկար 2024». Լավագույնները, «ամենամերկը», հմայիչ Քենն ու մյուս հիշարժան պահերը

Տիհանա Vibes. Իսկ դուք պատրա՞ստ եք ձեր կնոջ համար այսպիսի «քննություն» հանձնել

«Մենչի վերջը» ստենդափի պրեմիերան, հայտնի հյուրերն ու գլխավոր «մեսիջը»

Երևան գծիկ Ալավերդի

18:15, 15 մայիսի

Ոչ թե հենց քաղաքները, այլ էն ճանապարհը, որը մայրաքաղաքից շրջան է տանում (բառիս ամենագրավիչ, կարոտախտային իմաստով): Սա շատ ավելին է, քան A կետից B կետ մեկնելը: Սա վաղուց ի վեր ինձ հարազատ դարձած վիճակ է: Անունը «գծիկ» եմ դրել:

Զարմանալի չէ, որ այս ճանապարհով տրամվայ կամ տրոլեյբուս չի անցնում: Թե չէ  քաղաքավարի չէր լինի ասֆալտի վրայի երկiնքը շղթայել՝ յուրաքանչյուրին զրկելով ուզած պահին  ճանապարհից շեղվելու իրավունքից: Բայց ես չեմ շեղվում,  իմաստն էլ դա է:

Նեղ մայրուղու երկու կողմերում դաշտեր են ձգվում՝ ընդարձակ, կամ, ինչպես կթելադրեին դպրոցում, անծայրածիր: Մեկ էլ պարտադիր էր գրատախտակին ամսաթիվ գրել. օրինակ՝ «Մարտի 24, երեքշաբթի»: «...և երբ վերադառնամ, թող ժամը 6-ը լինի…»

Գրեթե 1.5 ժամ անց դաշտերին փոխարինում են լեռները: Կարգն է այսպիսին: Եթե անամպ եղանակ է, ժայռերից մեկի վրա կարելի է նկատել ամրոցը ու հպարտ-հպարտ հիշել, թե ոնց ես ոտքով հասել  այնտեղ մի որևէ «հոկտեմբերի 14-ին, կիրակի»:

Հետո գալիս է հարազատ  Վահագնին՝ պատերազմի հեթանոս աստծո պատվին կոչված գյուղը:  Այս գյուղում ամեն տան վրա իր լուսինն է կախված: Եղբորս միտքն էր, ու հա՛,  դրա մեջ ավելի շատ իմաստ կար, քան աշխարհագրության տեսանկյունից պարզաբանումներում: Թե՞ ֆիզիկայի: Երբեք ճշգրիտ գիտություններից խելքս բան չի կտրել:

Մի քիչ հետո թունելն է՝ ամեն պահի պատրաստ փլուզվելու:  Միտքը, որ մինչև հիմա կանգուն է միայն սովորույթի ուժով, գլխիցս ոչ մի կերպ դուրս չի գալիս: Կայարանային քաղաքի սրտում  4 աստղանի հյուրանոցն է: Թևերը լայն բացած՝ այն ներողամտորեն գլխով է անում այցելուներին: Ինձ պաթոսիս համար ձեռ է առնում  ( ո՞վ էլ խոսի): Մինչդեռ շուրջբոլորը քանդվելու ենթակա տները շարունակում են հերթական սերնդին պատսպարել:  «Մեկը՝ տնից, մյուսը՝  տուն...»: Հետաքրքիր է:

 Իսկ այ գիշերը, երբ լույսերն առանց այն էլ աչք-ունքով կանչում են  անծանոթ մարդկանց կյանքին հետևելու, հին տների բնակիչները հետևում են նրանց, ովքեր գտնվում են 4 աստղանի աշխարհի մյուս կողմում, որտեղ անընդհատ փոխվում են այցելուներն ու անվրդով  սպիտակ սփռոցները: Մի տեսակ քրիստոնեություն կա սրա մեջ ու «Չէ, լորդ, ճիշտ չհասկացաք, ես բնավ չեմ խնդրվում Ձեր դղյակ»:

ՈՒ, իհարկե, ամենահավատարիմ ուղեկիցը՝ Դեբեդ գետը՝ աղմկոտ, հավակնոտ, իսկ գարնանն ընդհանրապես քմահաճ, ինչպես և վայել է այս լեռների ու ժայռերի սանին: Նա ևս ոչ մի տեղ չի թեքվում. պարգևը դրա դիմաց ծովն է: Մենք երևի արդեն տեղ ենք հասել (բառիս ամենածույլ ու  անհոգ իմաստով): Ու երևի հրաժեշտ տալու ժամանակն է, որովհետև այս «ենթամնայի» զգացողությունը անհետանում է հենց տան շեմին՝ ձուլվելով ռեհանի ու սամիթի բույրին,  խոհանոցից լսվող ձայներին.

- Տիկին Մարթա, լավ չլսեցի ՝ ժամը քանի՞սն է:


Հետևեք NEWS.am STYLE-ին Facebook-ում, Twitter-ում և Instagram-ում





  • Այս թեմայով

TV SHOWS PHOTO VIDEO


@NEWSam_STYLE

  • Արխիվ
Որոնել