Տիհանա vibes. Թվում է՝ պարզ հարցեր են, պարզվում է՝ ոչ այնքան

Միխայիլ Շուֆուտինսկին ժամանեց Հայաստան

Տիհանա Vibes. Ընկերները, սեքսը, շաուրման. իսկ ձեզ ի՞նչն է երջանկացնում

Ի՞նչ ակնկալիքներ ունեն երեւանցիները «Եվրատեսիլում» Լադանիվայի մասնակցությունից

«Օսկար 2024». Լավագույնները, «ամենամերկը», հմայիչ Քենն ու մյուս հիշարժան պահերը

Տիհանա Vibes. Իսկ դուք պատրա՞ստ եք ձեր կնոջ համար այսպիսի «քննություն» հանձնել

«Մենչի վերջը» ստենդափի պրեմիերան, հայտնի հյուրերն ու գլխավոր «մեսիջը»

Տիհանա Vibes. մի քանի շոթ ու դեսից–դենից զրույց Վաչե Երիցյանի հետ

POP NEWS. Շաբաթվա իրադարձությունները` մեկ տողով

«Բարի օր»՝ տաքսիստ Հենդոյի հետ. Մհեր Մխիթարյանի հայտնի կերպարի մասին ֆիլմի պրեմիերան ու կարմիր գորգը

Տիհանա Vibes. Ո՞վ է Նեմրայում ամենաcute-ն ու ամենաsexy-ն

Տիհանա Vibes Արսեն Գրիգորյանի հետ. Ընկերուհի չունեմ, ժամանակ չունեմ

Տիհանա Vibes. Իսկ դուք կկարողանայի՞ք պատասխանել այս հարցերին

Pop NEWS. Շաբաթվա ամենաքննարկված իրադարձությունները

Սիրո տոնը՝ Սիրուշոյի հետ. բացառիկ կադրեր՝ երգչուհու համերգից, որի տոմսերն անմիջապես սպառվել էին

Տիհանա Vibes. փեսացուն հյուսիսից եւ Տրնդեզի խարույկի բոցերը

Kinodaran-ի՝ մեծ աղմուկ հանած «Սուրբը» սերիալը նոր իրականություն է սահմանում Հայաստանում

«2024-ին, վերջապես, կամուսնանանք». Գևորգ Մկրտչյան

Իսկ դու մի բան կեր. Արդյոք սիրո՞ւմ եք սթեյք՝ ինչպես ես եմ սիրում

11:34, 27 նոյեմբերի

«Տրամադրություն չունե՞ս: Իսկ դու մի բան կեր»,- մայրս է այսպես ասում, երբ տեսնում է, որ անտրամադիր եմ: Ընդ որում՝ նա պատմում է, որ սա նախատատիս խոսքն է: Գուցե եւ այդպես է: Ես պրոֆեսիոնալ ֆուդ-բլորգեր չեմ, ոչ էլ փորձագետ, բայց ասում են, որ ուտելիքից, այնուամենայնիվ, հասկանում եմ: Իհարկե, ոմանք համացանցում ինչ-որ բան են գրել իմ խոհարարական դիտարկումների մասին. իբր, «прожарка» բառն իմացող ամեն մեկն ուտելիքի մասին դատելու իրավունք չունի: Աստված նրանց հետ: Թող գրեն: Ես դեմ չեմ...

Երեւանում հիմա բազմաթիվ վայրեր կան, որտեղ  համեղ ու որակյալ ուտեստ է մատուցվում՝ թանկ եւ ոչ այնքան: Ի դեպ, հոռետեսներ կան, որոնք կարծում են, որ մեզ մոտ ոչ մի հետաքրքիր բան չկա, որ ամեն տեսակի համեղությունները ինչ-որ տեղ Մոսկվայում են կամ նույնիսկ հարեւան Թբիլիսիում: Դե ինչ, եկեք միասին փորձենք: Եվ համեմատենք:

Այսպես՝ դուք միս սիրո՞ւմ եք: Ես՝ նայած երբ: Մերթ կարող եմ մսի մասին ընդհանրապես չհիշել, մերթ հանկարծ զգում եմ, որ առանց հյութեղ սթեյքի չեմ դիմանում:

Այնպիսի սթեյքի, որ կտրելիս փափուկ լինի, իսկ չորուկը՝ թավշե: Եվ սթեյքի հյութն էլ ուղիղ հոսի ափսեի մեջ կողքին դրված գրիլ-բանջարեղենի եւ կարտոֆիլի վրա...

Սովորաբար, երբ նման ֆանտազիաներ եմ ունենում, ուղղակի «Անկյուն» («Ankyun») եմ գնում՝ քաղաքում հայտնի վայրերից մեկը: Այո՛, այնտեղ էժան չէ: Եվ այո՛, այնտեղ համեղ է: Շա՜տ: Այսինքն՝ երբ ինձ հարցնում են՝ որտեղ տանել կարեւոր հյուրերին եւ չամաչել, ես սովորաբար, ի թիվս այլոց, նշում են նաեւ այս ռեստորանը:

Նուրբ, մտածված ուտեստներ, աղցաններ. «Ցեզարի» մեջ առանց տարատեսակ մայոնեզի եւ խանութից գնված չորահացի: Ցանկացած տեսակի պաստա. ալդենտե, սոուսը՝ չափավոր... Դե, իսկ սթեյքը: Ասում են՝ եփելուց առաջ միսը (ի դեպ, տեղական) այնտեղ ինչ-որ տեղ են դնում եւ ինչ-որ ժամանակ պահում են որոշակի ջերմաստիճանի պայմաններում:

Չնայած տեղաբնակներն այս մանրուքների կարիքը չունեն: Փոխարենը, վստահ եմ, օգտակար կլինի իմանալ, որ ինչ աստիճանի տապակած սթեյք էլ ընտրեք, կմատուցեն հենց այն, որը պատվիրել եք: Եվ միսը կծամվի, եթե անգամ դա well done է (լավ տապակված), ինչը մեր երեւանյան իրականության մեջ շատ հազվադեպ է պատահում: Ի դեպ, սթեյքի իրական գնահատողները well done-ը գաստրո-այլասերում են համարում: Բայց ճաշակին ընկեր չկա...

Անձամբ ես պատվիրեցի medium rare. սա այն է, ինչն արյունախառն է, բայց չափավոր: Միսն այնպես է կտրվում, ասես կարագ լինի: Ի դեպ, վրան կարագ էլ կա՝ կանաչիով եւ սխտորի նուրբ բույրով: Կտրվածքի ջերմաստիճանից այն թեթեւակի հալչում է եւ ցած ծորում: Մի խոսքով՝ ամբողջ հիացմունքը, գովերգն ու ներբողները բաժին են հասնում մսին եւ խոհարարին, որը դրանից այս հրաշքն է արարել: Եթե ցանկանում եք նոր տպավորություններ, սպասեք 10 րոպե, կարմիր գինի ըմպեք, որ մսի հետ եք պատվիրել, եւ անցեք աղանդերին:

Պանակոտա: Եվրաիտալական աղանդեր՝ սերուցքից, շաքարից, ժելատինից եւ վանիլից: Այս դիետիկ նրբահամ աղանդերն ընդհանրապես ծագումով Պյեմոնտայից է: Այն բառացի թարգմանվում է «եփած կրեմ», բայց սա, ավելի շուտ, կրեմով պուդինգ է՝ տարատեսակ թոփինգների, մրգերի, ընկույզի եւ այլնի հավելումով: Բոլոր պանակոտաներից, որոնք համտեսել եմ Երեւանում, մտապահվել է միայն «Անկյուն»-ում պատվիրած ելակինը:

Ո՛չ ժելատինի ավելցուկ, ո՛չ կաթի փոշու համ. նուրբ, թեթեւ եւ շատ բուրավետ: Չեմ պնդում, բայց ըստ համի՝ այս պանակոտայում վանիլը էժանագին փոշու խառնուրդ չկա...

Չեմ գնահատի ռեստորանն ու ճաշատեսակները, ինչպես սովորաբար անում են նորաձեւ ֆուդ-բլոգերները: Պարզապես կասեմ, որ ինձ համար «Անկյուն»-ում ամեն բան ոչ միայն համեղ է, այլեւ հոգեհարազատ: Գիտեք, մի տեսակ տան զգացողություն կա, մեղմ լուսավորություն եւ հաճելի, շատ պատրաստված անձնակազմ: Գնամ՝ մի բան ուտեմ: Դեռ կզրուցենք:

Աննա Սաթյան

Գլխավոր ֆոտո - pikabu.ru


Հետևեք NEWS.am STYLE-ին Facebook-ում, Twitter-ում և Instagram-ում





  • Այս թեմայով



@NEWSam_STYLE

  • Արխիվ
Որոնել