Գեւորգ Մկրտչյանի եւ Քրիստինա Հովհաննիսյանի առաջին տանգոն

Գեևորգ Մկրտչյանը և Քրիստինա Հովհաննիսյանը պսակադրվեցին

Աներեւակայելի էմոցիաներ. Համասյանի համերգը Խուստուփ լեռան լանջին

Տիհանա Vibes. Ո՞րն է ամուսնության լավագույն տարիքը, եւ կարելի՞ է արդյոք դավաճանել

MOCT 5. Անդերգրաունդ կյանքը Հայաստանում

«Armflix»-ի «Տանդեմ» սերիալի առաջին 3 սերիաների ցուցադրությունը, կարմիր գորգն ու հայտնի հյուրերը (VIDEO)

Անդրեյ Մակարեւիչ. «Ինտերնետը շատ շուտ է հասել մարդկությանը»

Գուշակիր գույնը, ստացիր ծաղկեփունջ. մեկ օր՝ Մայիս Վարդանյանի հետ

Տիհանա Vibes Դավիթ Մանոյանի հետ. Իվետա Մուկուչյանի հետ տեսահոլովակի, Կասպերի եւ այլ թեմաների մասին

Տիհանա Vibes. ZatikArtFest-ի գույներն ու մարդիկ

Տիհանա vibes. Թվում է՝ պարզ հարցեր են, պարզվում է՝ ոչ այնքան

Միխայիլ Շուֆուտինսկին ժամանեց Հայաստան

Տիհանա Vibes. Ընկերները, սեքսը, շաուրման. իսկ ձեզ ի՞նչն է երջանկացնում

Ի՞նչ ակնկալիքներ ունեն երեւանցիները «Եվրատեսիլում» Լադանիվայի մասնակցությունից

«Օսկար 2024». Լավագույնները, «ամենամերկը», հմայիչ Քենն ու մյուս հիշարժան պահերը

Տիհանա Vibes. Իսկ դուք պատրա՞ստ եք ձեր կնոջ համար այսպիսի «քննություն» հանձնել

«Մենչի վերջը» ստենդափի պրեմիերան, հայտնի հյուրերն ու գլխավոր «մեսիջը»

Տիհանա Vibes. մի քանի շոթ ու դեսից–դենից զրույց Վաչե Երիցյանի հետ

Հաճելի զրույց. «Պետք է սովորես հայելու մեջ նայել եւ ընդունել քեզ». Վահագն Հայրապետյան (մաս 2)

18:54, 11 փետրվարի

․․․ Ինչ-որ պահի ես հասկացա, որ այն, ինչ հունից հանում է ինձ, իրականում կարող է օգնել ինձ: Պարզ ասած, շատ բան կախված է նրանից, թե ինչպես եք վերաբերվում դրան: Օրինակ, բաժակը կամ կիսով չափ դատարկ է կամ կիսով չափ լի, - Վահագն Հայրապետյան։

Ձեր մոտ բաժակը կիսով չափ դատա՞րկ է, թե՞ կիսով չափ լիքը:

Լի։ Արդեն լիքը։ Ժամանակն է, երբ պետք է լինի այդպես: Դա (վերաբերմունքը) գալիս է կյանքի փորձով, մարդկանց հանդեպ ուշադրությամբ: Շատ կարեւոր է ուշադիր լինել մարդկանց նկատմամբ։ Լինում են ժամանակներ, երբ արժե մի կողմ դնել ձեր էգոն եւ նայել շուրջը: Տեսեք, թե ինչ է կատարվում ձեր շուրջը։ Երբ մարդ շատ կենտրոնացած է իր վրա, վտանգ կա, որ իրենից բացի ոչինչ չտեսնի։ Բայց եթե շուրջբոլորը նայել գիտեք, շատ հետաքրքիր բաներ կարող եք տեսնել, դա օգտակար կլինի ձեր «էգոյի» համար, եւ ուրիշի «էգոն» նույնպես չի տուժի։ Որովհետեւ միայն ձեր «էգոն» կարող է խանգարել ուրիշներին: Այստեղ այն, ինչպես ազատության դեպքում, ավարտվում է այնտեղ, որտեղ սկսվում է ուրիշի ազատությունը։

Շա՞տ «առաջ» եւ «հետո»-ներ են եղել ձեր կյանքում:

Ես չեմ համարում, կյանքումս եղել է իրադարձություն, որը կարող էր փոխել ինձ։ Ես միշտ նույնն եմ մնացել, ուղղակի պարբերաբար իրավիճակներ էին առաջանում, որոնք իմ մեջ բացահայտում էին ինձ համար անծանոթ մի բան։ Մարդիկ չեն փոխվում, մարդիկ մնում են այնպիսին, ինչպիսին կան: Մարդը ծնվում է, նրան տալիս են «կյանքի տուփ», որը տարիների հետ բացում է ու հանում մի նոր բան՝ նախ մեկը, հետո երկրորդը, հետո երրորդը։ Մարդն ամբողջ կյանքի ընթացքում, փաստորեն, անընդհատ ճանաչում է իրեն։

ARS_9277.JPG (53 KB)

Հայաստանում շատերի համար կյանքը 2020 թվականից հետո բաժանված է «առաջ»-ի եւ «հետո»-յի: Ի՞նչ է փոխվել, մեր հասարակությունը կոտրվա՞ծ է, եւ արդյո՞ք դժվար է աշխատել այսօրվա Հայաստանում։

Ոչ։ Մեր հասարակությունը կոտրված չէ, եւ երբեմն զարմանում եմ մեր ժողովրդի ուժի վրա։ Ես հպարտ եմ, ես իսկապես հպարտ եմ այս ուժով, քանի որ ոչինչ չկարողացավ կոտրել մեզ՝ ո՛չ ցեղասպանությունը, ո՛չ պատերազմը, ո՛չ երկրաշարժը։ Պարզապես հիշեք, թե ինչի միջով անցանք բոլորս: Օրինակ՝ ձեզ համար ապրիլի 24-ը տխրությա՞ն օր է։

Իհարկե, քանի որ սգո օր է...

Իսկ ինձ համար ոչ թե մահվան, այլ կյանքի օր է։ Այլ կերպ նայեք․ մեզ չկարողացան բնաջնջել, մենք դեռ ապրում ենք, եւ մեր ուժը մեր կյանքում է, այս օրվան նայեք այս տեսանկյունից եւ ամեն ինչ այլ կերպ կտեսնեք։ Մենք սովոր ենք ապրիլի 24-ին ամբողջ երկրով լաց լինել, իսկ արդեն ապրիլի 25-ին քեֆ ենք անում ու խորոված ենք ուտում, ինչպե՞ս։ Մենք կյանքի ազգ ենք, մեզ ոչ ոք չի կարող ոչնչացնել, միայն ինքներս մեզ։ Այսօր շատ ազգեր չկան, բայց մենք ապրում ենք... Եվ սա լավատեսություն չէ, սա իրականությունն է:

Այնուամենայնիվ, կհամաձայնեք, որ այս իրադարձությունները մեր երկրում կոտրել են շատերին։ Ի՞նչ խորհուրդ կտաք նրանց, ինչպես դուրս գան այս վիճակից:

Ես այդ մարդկանց կյանքի եմ կոչում։ Ես նրանց կոչ եմ անում ապրել։ Կոտրված մարդը կշարունակի կոտրվել, ուստի նման մարդկանց խորհուրդ եմ տալիս նախ ոտքի կանգնել։

Դուք նման բան զգացե՞լ եք:

- Բազմիցս։ Եղել է պահ, երբ ես ինքնասպանության եզրին էի։ Ես դեպրեսիայի մեջ էի: Շատ քիչ էր մնացել, ես պատրաստ էի ինքս ինձ հետ ինչ-որ բան անել... Դա փախուստ է։

Ի՞նչը ետ պահեց «փախուստից»:

- Երաժշտությունը։ Ես շատ լավ հիշում եմ այդ օրը։ Ես տանը մենակ էի, շատ վատ էի։ Դա մի շրջան էր, երբ հասկացա, որ պետք է ինքս ինձ հետ ինչ-որ բան անեմ։ Եվ հետո նման մտքեր սկսեցին այցելել ինձ։ Այդ ժամանակ նստեցի ու սկսեցի նվագել․կապ չուներ, թե ինչ։ Հետո ինչ-որ բան սկսեց ծնվել, այն սկսեց ծավալվել: Ես ինքս ինձ թափ տվեցի։ Որովհետեւ կոտրվելը  հեշտ է, ինչ-որ բան կոտրելը նույնպես հեշտ է։ Ստեղծագործելը դժվար է։ Ահա ակնոցը (մոտեցնում է կարմիր շրջանակով մուգ ակնոցը - խմբ.), որքան աշխատանք է ներդրվել սրա ստեղծման համար, իսկ դուք այն կարող եք կոտրել մեկ վայրկյանում։ Կոտրելը շատ հեշտ է...

ARS_9268.JPG (50 KB)

Դուք դեռ փրկօղակ ունեիք՝ երաժշտությունը... Իսկ ի՞նչպես վարվեն նրանք, որոնք չունեն դա։  

Յուրաքանչյուր ոք ունի իր փրկօղակը: Պարզապես պետք է գտնել այն, ճիշտ գտնել: Դուք պետք է վստահեք նրան, պետք է վստահեք ձեր ընտանիքին եւ, ամենակարեւորը, ինքներդ ձեզ:

Շատ մարդիկ չեն կարողանում դա անել, հատկապես երբ նրանք երիտասարդ են եւ անում են իրենց կյանքի առաջին քայլերը, երբ դեռ չեն գտել իրենց։ Ի՞նչ խորհուրդ կտաք նրանց։

Դուք պետք է լինեք իրական, կարիք չունեք ընդօրինակելու որեւէ մեկին, պետք չէ լինել ինչ-որ մեկի ծաղրանկարը: Այդ կերպ կարող եք կորցնել ձեզ: Ինչ-որ պահի կարող ես հասկանալ, որ նա, ում նմանակել ես, այնքան էլ լավը չէ, բայց դու այլեւս չկաս։ Դուք փորձում եք գտնել ինքներդ ձեզ, բայց, ցավոք, սխալ տեղում եք փնտրում, քանի որ տարիների իմիտացիայի ընթացքում մոռացել եք՝ որտեղ փնտրել։

Այն ամենը, ինչ պետք է առաջին հերթին փնտրեք ձեր մեջ՝ ձեր սխալներն են։ Մեզ համար շատ հեշտ է գտնել մեր անհաջողությունների պատճառները, շատ հեշտ է մեղավորներ գտնել ու նրանց մեղադրել։ Դյուրին է պատճառներ փնտրել եւ մեղադրել ուրիշներին, բայց մենք վախենում ենք ներողություն խնդրել մեր սխալների համար: «Ներողություն» բառը մենք ընդհանրապես ընկալում ենք որպես թուլության նշան։ Ամբողջ աշխարհում ներողություն խնդրելով ու սխալներն ընդունելով՝ մարդը բարձրանում է ուրիշների աչքում, իսկ մեր մենթալիտետի մեջ ընդհակառակն է։

Այլ կերպ ասած՝ մեր հասարակության կարծրատիպերով  պայմանավորված ավելի լավ է ներողություն չխնդրե՞լ։

Ներողություն պետք է խնդրել: Ընդ որում, առանց մտահոգվելու, թե ով ինչ կմտածի։ Ես երբեք չեմ անհանգստանում այդ առիթով, քանի որ ինձ համար ավելի կարեւոր է, թե ինչ եմ մտածում իմ մասին, քանզի ես եմ իսկապես ճանաչում է ինձ: Ես գիտեմ իմ սխալները եւ բոլորը, գուցե հոգու խորքում, բայց գիտակցում են, թե իրականում որտեղ էի ճիշտ, որտեղ սխալ: Պետք չէ ապրել ուրիշների համար, դուք պետք է ապրեք ինքներդ ձեզ համար, բայց ես այստեղ նկատի չունեմ էգոիզմը, այլ ինքներդ ձեզ ճանաչելու ցանկությունը:

Միշտ չէ, որ հաճելի է հայելու մեջ նայելը։ Դուք ասում եք, որ շատերը կոտրվել են, բայց դուք պետք է հասկանաք, որ ամբողջ ներկա իրավիճակը հայելու մեջ ձեր արտացոլանքի հայեցողությունն է: Մեզ դա դուր չի գալիս, որովհետեւ չենք ուզում համակերպվել այս մտորումների հետ, չենք ուզում ընդունել, որ սխալվել ենք, որ սխալ ճանապարհ ենք ընտրել, որ կարող էինք խուսափել այս ամենից։ Դուք պետք է սովորեք ինքներդ ձեզ նայել հայելու մեջ, ընդունել ինքներդ ձեզ եւ փոխել այն, ինչ ձեզ դուր չի գալիս:

Զրուցեց  Նանա Վահրամյանը 


Հետևեք NEWS.am STYLE-ին Facebook-ում, Twitter-ում և Instagram-ում





  • Այս թեմայով

TV SHOWS PHOTO VIDEO


@NEWSam_STYLE

  • Արխիվ
Որոնել