• Հայտնի պոռնոդերասանի կինը պատմել է, թե ինչպես է ամուսինն իրենից լավ սիրուհի դարձրել

  30-ամյա աղջիկը լիովին աջակցում է ամուսնուն․․․

• Կանացի սեքսուալության տեսակները

  Ռեժիսոր Քսենիա Միտրոֆանովան մշակել է կանացի սեքսուալության տիպաբանություն․․․

• «Սեքս-թերապեւտը» «փրկում է» ամուսնությունները՝ կանանց խնդրանքով սեքսով զբաղվելով ամուսինների հետ

  Նախկին «գիշերային թիթեռնիկը», որն իրեն սեքս-թերապեւտ է անվանում, պնդում է, որ «փրկում է ամուսնությունները»․․․

• Առօրյա սովորություններ, որոնք կարող են բացասաբար ազդել սեքսի որակի վրա

  Instagram-ում եւ TikTok-ում անցկացրած բոլոր ժամերը կարող են ազդել զվարճանալու ձեր կարողության վրա․․․

• Ինչո՞ւ են կանայք նախընտրում բարձրահասակ տղամարդկանց

  Սիրո աշխարհում հասակի նախապատվությունները թեժ թեմա է, որը հակասություններ է առաջացրել սոցիալական ցանցերում․․․

• Արդյո՞ք չափն իսկապես կարեւոր է

  Տարածված կարծիք կա առնանդամի չափի մասին՝ որքան մեծ, այնքան լավ․․․

• Առնականության ո՞ր կատեգորիային է պատկանում ձեր տղամարդը

  Մենք ձեռնամուխ եղանք հասկանալու, թե ինչպես են առնականության տարբեր տեսակներն ազդում տղամարդկանց հարաբերությունների եւ նրանց հոգեկան առողջության վրա․․․

• Արդյո՞ք հանուն բոյֆրենդի արժե հրաժարվել ընկերներից

  Որոշ աղբյուրների համաձայն՝ Շեյքը սկսել է խուսափել ընկերներից, որպեսզի ոչ ոք չխանգարի հարաբերություններին․․․

Սիրահարների տոնը Հայաստանում սկսել են նշել միայն 90-ականներից, սակայն, մեծամասնության կարծիքով, այն ամուր արմատներ ունի հայկական տոնական օրացույցում։ Այնուամենայնիվ, այս նոր ավանդույթը շրջանցեց մեր ընտանիքը, երբ ընկերներին հրավիրեցինք միասին նշելու այս օրը։ Ես եւ ամուսինս հանկարծ հայտնաբերեցինք, որ ամուսնության 20 տարվա ընթացքում մենք երբեք չենք նշել Վալենտինի օրը, ուստի որոշեցինք կազմակերպել մեր «առաջին անգամը» եւ այդ առիթով որոշեցինք հատուկ բան անել:

Ի դեպ, նշեմ, որ մեր «նախաթոշակային» ընկերությունը լավ ավանդույթ ունի՝ համատեղ խնջույքներից հետո գնում ենք ակումբ՝ «ցելյուլիտը թափահարելու» ։ Եվ մենք միշտ գնում ենք նույն սովետական ​​երանգով ակումբը, որը հայտնի է որպես «քառասունն անցների» հավաքման վայր, որը սիրով անվանում ենք «գադյուշնիկ»: Բայց մենք ուզում էինք առանձնահատուկ կերպով նշել մեր «առաջին անգամը», ուստի համատեղ որոշում կայացրինք այցելել գերժամանակակից մետրոպոլիտենի ակումբներից մեկը։Ասեցինք ու արեցինք:

Ակումբի ներսում հայտնվելու համար պետք է երեք «պահակակետ» անցնեինք։ Սկզբից մեզ դիմավորեցին շատ բարի անվտանգության աշխատակիցները՝ մետաղորսիչ սարքերով, բայց ստուգում էին միայն տղամարդկանց։ Հետո անցանք մեկ այլ «նախաբաղնիք», որտեղ մեզ սպասում էր հանդերձարանի աշխատակիցը, որը գլխիվայր շրջեց այս մասնագիտության մասին իմ բոլոր պատկերացումները։ Ոչ, դա կյանքից դժգոհ տատիկ չէր՝ գլխարկով եւ քթի ծայրին դրված ակնոցով, ոգեւորությամբ խաչբառեր էր լուծում։ Դա մի գեղեցիկ, թեթեւ հագնված աղջիկ էր, ով կարծես իսկապես ուրախ էր մեզ տեսնել: Նայելով աղջկա հանդերձանքին, ես մեխանիկորեն «ծերունական» ոճով մտածեցի մեջքի ստորին հատվածը մրսացնելու մասին, աչքերիս առաջ եկավ ջերմակը, ֆինալգոնը, տաք շարֆը․․․

Հետո մեզ հանդիպեց ակումբի մեկ այլ աշխատակից՝ մի նուրբ արտաքինով տղա, ով ստուգեց մեր անունները ցուցակով, որպեսզի ինքնակոչերին չթողնի մասնակցել «պարահանդեսին»։ Եվ վերջապես երկու «մոխրոտ» եւ «արքայազն» հայտնվեցին «պարահանդեսին»։ Ակումբի տարածքը մի փոքր հիասթափեցնող էր. բազմաթիվ սեղաններ, փոքրիկ «պարահրապարակ», չգիտես ինչու ծածկված գորգով, ինչպես նաեւ երաժշտություն՝ «դնց-դնց» բարիավանդույթներով։

Հավաքված հանդիսատեսն էլ մեզ անհանգստացրեց՝ դահլիճում ներկա միակ «ծերերն» էինք։ Ես զարմացա, երբ հայտնաբերեցի, որ հեռավար աշխատելու 7 տարիների ընթացքում ես բաց եմ թողել նորաձեւության շատ փոփոխություններ: Այսպիսով, ես ինքս բացահայտեցի, որ հեռավոր 90-ականների սեւ կրծկալով ցանց «բոդիները» կրկին ակտուալ են, նույնիսկ ձմռանը կարելի է ակումբ գնալ սանդալներով, իհարկե, զգուշորեն համադրելով ցանց զուգագուլպաներով։ հագնելով ոտքերի ցանցի տաքացուցիչներ։ Ավելին, պատռված ջինսերը դեռ նորաձեւ են, սակայն ծնկներից «անցքերը» սողոսկել են այն հատվածը, որտեղ պետք է գտնվեին գրպանները՝ մերկացնելով մարմնի համապատասխան հատվածը։ Եվ նորից աչքիս առաջ հայտնվեցին ջերմակը, մրսացրած ձվարանները եւ իմ այժմյան առօրյայի այլ «ուրախություններ»։

Երիտասարդությունը, ինչպես պարզվեց, շատ լուրջ է, ինչ-որ տեղ նույնիսկ խիստ։ Երիտասարդ ընկերները տոնը նշում էին ԽՄԿԿ Կենտկոմի համագումարների մասնակիցների դեմքերով՝ լրջորեն նայելով գաջեթներին, երբեմն էլ դրանցից վեր էին նայում։ Այնպիսի զգացողություն կար, որ դեմքերին ժպիտներ են հայտնվում միայն սելֆի անելու ընթացքում։

Սկզբում ոչ ոքի չէր ձգվում դեպի պարահրապարակ, բայց նման բարձր երաժշտությամբ անհնար էր շփվել, ուստի որոշեցինք չսպասել մթնոլորտի ընդհանուր «թեժացմանը» եւ հետեւեցինք «մարտի են գնում միայն ծերունիները» սկզբունքին:

Արդեն պարահրապարակում պարզ դարձավ, թե որն է դրա փոքր չափի պատճառը։ Բանն այն է, որ «դնց-դնց» ոճով պարերի համար շատ տեղ պետք չէ, բավական է կանգնել՝ ոտքից ոտք շարժվելով եւ պատկերել Տուրետի համախտանիշը։ Սկզբում ինձ թվաց, թե ինչ-որ բան սխալ ենք անում, ես նույնիսկ մի փոքր ամաչեցի, բայց շատ արագ հայտնաբերեցի, որ պարահրապարակի երիտասարդները պատկերում են նույն սինդրոմը։ Ի վերջո, «դցն-դցն»-ի ներքո պարային տեսարանն ամենայն հավանականությամբ հիշեցնում էր մոլեգնած աղանդավորների հավաքույթ։ Բայց: «Դցն-դցն» պարի հաճելի առանձնահատկություններից մեկն այն է, որ այն գրեթե չի հոգնեցնում, իսկ նստելու եւ պարզապես «դցն-դցն» լսելու հեռանկարը ընդհանրապես չի տաքացնում, ուստի մենք ռեկորդային ժամանակ անցկացրինք պարահրապարակում: Հետո տարիքն իրենն ասաց, մենք վերադարձանք սեղանի շուրջ։ Երիտասարդներից շատերը հետեւեցին մեր օրինակին, հավանաբար սովոր չէին մեծերի ներկայությամբ պարել։

Երբ մենք հեռանում էինք, պարահրապարակը դատարկ էր։ Հավանաբար «կախարդական գալոշներով» փերի կնքամայրը «ծեր մարդկանց» հեռանալուց հետո է եկել ու փրկել տոնը։

Հետևեք NEWS.am STYLE-ին Facebook-ում, Twitter-ում և Instagram-ում