Տիհանա Vibes. Ո՞րն է ամուսնության լավագույն տարիքը, եւ կարելի՞ է արդյոք դավաճանել

MOCT 5. Անդերգրաունդ կյանքը Հայաստանում

«Armflix»-ի «Տանդեմ» սերիալի առաջին 3 սերիաների ցուցադրությունը, կարմիր գորգն ու հայտնի հյուրերը (VIDEO)

Անդրեյ Մակարեւիչ. «Ինտերնետը շատ շուտ է հասել մարդկությանը»

Գուշակիր գույնը, ստացիր ծաղկեփունջ. մեկ օր՝ Մայիս Վարդանյանի հետ

Տիհանա Vibes Դավիթ Մանոյանի հետ. Իվետա Մուկուչյանի հետ տեսահոլովակի, Կասպերի եւ այլ թեմաների մասին

Տիհանա Vibes. ZatikArtFest-ի գույներն ու մարդիկ

Տիհանա vibes. Թվում է՝ պարզ հարցեր են, պարզվում է՝ ոչ այնքան

Միխայիլ Շուֆուտինսկին ժամանեց Հայաստան

Տիհանա Vibes. Ընկերները, սեքսը, շաուրման. իսկ ձեզ ի՞նչն է երջանկացնում

Ի՞նչ ակնկալիքներ ունեն երեւանցիները «Եվրատեսիլում» Լադանիվայի մասնակցությունից

«Օսկար 2024». Լավագույնները, «ամենամերկը», հմայիչ Քենն ու մյուս հիշարժան պահերը

Տիհանա Vibes. Իսկ դուք պատրա՞ստ եք ձեր կնոջ համար այսպիսի «քննություն» հանձնել

«Մենչի վերջը» ստենդափի պրեմիերան, հայտնի հյուրերն ու գլխավոր «մեսիջը»

Տիհանա Vibes. մի քանի շոթ ու դեսից–դենից զրույց Վաչե Երիցյանի հետ

POP NEWS. Շաբաթվա իրադարձությունները` մեկ տողով

«Բարի օր»՝ տաքսիստ Հենդոյի հետ. Մհեր Մխիթարյանի հայտնի կերպարի մասին ֆիլմի պրեմիերան ու կարմիր գորգը

Տիհանա Vibes. Ո՞վ է Նեմրայում ամենաcute-ն ու ամենաsexy-ն

«Tuesday-party» կամ մարտի են գնում միայն ծերունիները

22:49, 20 փետրվարի

Սիրահարների տոնը Հայաստանում սկսել են նշել միայն 90-ականներից, սակայն, մեծամասնության կարծիքով, այն ամուր արմատներ ունի հայկական տոնական օրացույցում։ Այնուամենայնիվ, այս նոր ավանդույթը շրջանցեց մեր ընտանիքը, երբ ընկերներին հրավիրեցինք միասին նշելու այս օրը։ Ես եւ ամուսինս հանկարծ հայտնաբերեցինք, որ ամուսնության 20 տարվա ընթացքում մենք երբեք չենք նշել Վալենտինի օրը, ուստի որոշեցինք կազմակերպել մեր «առաջին անգամը» եւ այդ առիթով որոշեցինք հատուկ բան անել:

Ի դեպ, նշեմ, որ մեր «նախաթոշակային» ընկերությունը լավ ավանդույթ ունի՝ համատեղ խնջույքներից հետո գնում ենք ակումբ՝ «ցելյուլիտը թափահարելու» ։ Եվ մենք միշտ գնում ենք նույն սովետական ​​երանգով ակումբը, որը հայտնի է որպես «քառասունն անցների» հավաքման վայր, որը սիրով անվանում ենք «գադյուշնիկ»: Բայց մենք ուզում էինք առանձնահատուկ կերպով նշել մեր «առաջին անգամը», ուստի համատեղ որոշում կայացրինք այցելել գերժամանակակից մետրոպոլիտենի ակումբներից մեկը։Ասեցինք ու արեցինք:

Ակումբի ներսում հայտնվելու համար պետք է երեք «պահակակետ» անցնեինք։ Սկզբից մեզ դիմավորեցին շատ բարի անվտանգության աշխատակիցները՝ մետաղորսիչ սարքերով, բայց ստուգում էին միայն տղամարդկանց։ Հետո անցանք մեկ այլ «նախաբաղնիք», որտեղ մեզ սպասում էր հանդերձարանի աշխատակիցը, որը գլխիվայր շրջեց այս մասնագիտության մասին իմ բոլոր պատկերացումները։ Ոչ, դա կյանքից դժգոհ տատիկ չէր՝ գլխարկով եւ քթի ծայրին դրված ակնոցով, ոգեւորությամբ խաչբառեր էր լուծում։ Դա մի գեղեցիկ, թեթեւ հագնված աղջիկ էր, ով կարծես իսկապես ուրախ էր մեզ տեսնել: Նայելով աղջկա հանդերձանքին, ես մեխանիկորեն «ծերունական» ոճով մտածեցի մեջքի ստորին հատվածը մրսացնելու մասին, աչքերիս առաջ եկավ ջերմակը, ֆինալգոնը, տաք շարֆը․․․

Հետո մեզ հանդիպեց ակումբի մեկ այլ աշխատակից՝ մի նուրբ արտաքինով տղա, ով ստուգեց մեր անունները ցուցակով, որպեսզի ինքնակոչերին չթողնի մասնակցել «պարահանդեսին»։ Եվ վերջապես երկու «մոխրոտ» եւ «արքայազն» հայտնվեցին «պարահանդեսին»։ Ակումբի տարածքը մի փոքր հիասթափեցնող էր. բազմաթիվ սեղաններ, փոքրիկ «պարահրապարակ», չգիտես ինչու ծածկված գորգով, ինչպես նաեւ երաժշտություն՝ «դնց-դնց» բարիավանդույթներով։

Հավաքված հանդիսատեսն էլ մեզ անհանգստացրեց՝ դահլիճում ներկա միակ «ծերերն» էինք։ Ես զարմացա, երբ հայտնաբերեցի, որ հեռավար աշխատելու 7 տարիների ընթացքում ես բաց եմ թողել նորաձեւության շատ փոփոխություններ: Այսպիսով, ես ինքս բացահայտեցի, որ հեռավոր 90-ականների սեւ կրծկալով ցանց «բոդիները» կրկին ակտուալ են, նույնիսկ ձմռանը կարելի է ակումբ գնալ սանդալներով, իհարկե, զգուշորեն համադրելով ցանց զուգագուլպաներով։ հագնելով ոտքերի ցանցի տաքացուցիչներ։ Ավելին, պատռված ջինսերը դեռ նորաձեւ են, սակայն ծնկներից «անցքերը» սողոսկել են այն հատվածը, որտեղ պետք է գտնվեին գրպանները՝ մերկացնելով մարմնի համապատասխան հատվածը։ Եվ նորից աչքիս առաջ հայտնվեցին ջերմակը, մրսացրած ձվարանները եւ իմ այժմյան առօրյայի այլ «ուրախություններ»։

Երիտասարդությունը, ինչպես պարզվեց, շատ լուրջ է, ինչ-որ տեղ նույնիսկ խիստ։ Երիտասարդ ընկերները տոնը նշում էին ԽՄԿԿ Կենտկոմի համագումարների մասնակիցների դեմքերով՝ լրջորեն նայելով գաջեթներին, երբեմն էլ դրանցից վեր էին նայում։ Այնպիսի զգացողություն կար, որ դեմքերին ժպիտներ են հայտնվում միայն սելֆի անելու ընթացքում։

Սկզբում ոչ ոքի չէր ձգվում դեպի պարահրապարակ, բայց նման բարձր երաժշտությամբ անհնար էր շփվել, ուստի որոշեցինք չսպասել մթնոլորտի ընդհանուր «թեժացմանը» եւ հետեւեցինք «մարտի են գնում միայն ծերունիները» սկզբունքին:

Արդեն պարահրապարակում պարզ դարձավ, թե որն է դրա փոքր չափի պատճառը։ Բանն այն է, որ «դնց-դնց» ոճով պարերի համար շատ տեղ պետք չէ, բավական է կանգնել՝ ոտքից ոտք շարժվելով եւ պատկերել Տուրետի համախտանիշը։ Սկզբում ինձ թվաց, թե ինչ-որ բան սխալ ենք անում, ես նույնիսկ մի փոքր ամաչեցի, բայց շատ արագ հայտնաբերեցի, որ պարահրապարակի երիտասարդները պատկերում են նույն սինդրոմը։ Ի վերջո, «դցն-դցն»-ի ներքո պարային տեսարանն ամենայն հավանականությամբ հիշեցնում էր մոլեգնած աղանդավորների հավաքույթ։ Բայց: «Դցն-դցն» պարի հաճելի առանձնահատկություններից մեկն այն է, որ այն գրեթե չի հոգնեցնում, իսկ նստելու եւ պարզապես «դցն-դցն» լսելու հեռանկարը ընդհանրապես չի տաքացնում, ուստի մենք ռեկորդային ժամանակ անցկացրինք պարահրապարակում: Հետո տարիքն իրենն ասաց, մենք վերադարձանք սեղանի շուրջ։ Երիտասարդներից շատերը հետեւեցին մեր օրինակին, հավանաբար սովոր չէին մեծերի ներկայությամբ պարել։

Երբ մենք հեռանում էինք, պարահրապարակը դատարկ էր։ Հավանաբար «կախարդական գալոշներով» փերի կնքամայրը «ծեր մարդկանց» հեռանալուց հետո է եկել ու փրկել տոնը։


Հետևեք NEWS.am STYLE-ին Facebook-ում, Twitter-ում և Instagram-ում





  • Այս թեմայով



@NEWSam_STYLE

  • Արխիվ
Որոնել