Wine Story. Ինչպես տարբերել Ոսկեհատը Կանգունից
16:23 25 փետրվարի, 2024Գինեգործության աշխարհում Հայաստանը հայտնի է ոչ միայն իր գինեգործության հնագույն տեխնոլոգիաներով, այլև խաղողի յուրահատուկ սորտերով, որոնք հայկական գինիներին տալիս են յուրահատուկ բնավորություն և համային հարստություն։ Այսօր մենք կխոսենք սպիտակ խաղողի երկու ամենահայտնի սորտերի՝ «Ոսկեհատի» և «Կանգունի» մասին՝ բացահայտելով դրանց ծագումը, առանձնահատկությունները, ինչու են դրանք այդքան տարբեր և ինչպես տարբերել դրանք միմյանցից:
Ոսկեհատ
Հայկական հնագույն սպիտակ խաղողի սորտ՝ հարուստ պատմությամբ և յուրահատուկ հատկանիշներով, որոնք այն ճանաչելի են դարձնում գինու սիրահարների և գիտակների շրջանում: Հայաստանի տարածքում կատարած մեր հետազոտությունների շնորհիվ մենք այժմ գիտենք, որ այն սկսել է մշակվել ավելի քան 3,5 հազար տարի առաջ, և այդ ժամանակվանից դարձել է հայկական գինեգործության անբաժանելի մասը։
Սորտն ինքնին տարածված է ամբողջ Հայաստանում, հատկապես Վայոց ձորի, Արմավիրի և Հայկական լեռնաշխարհի մարզերում, ինչն այն այն սպառման համար հասանելի է դարձնում։ Բարձր բերքատվության և ցրտահարության և սնկային հիվանդությունների նկատմամբ դիմադրողականության շնորհիվ դրա հետ նախընտրում է աշխատել երկրի գինեգործարանների մեծ մասը։
Ոսկեհատի գինիները սովորաբար ունենում են գունատ, կիտրոնի երկանգ՝ կանաչ փայլով, նրանց բույրն այնքան էլ հարուստ չէ, բայց դա հենց շատերին դուր է գալիս։ Ոսկեհատի գինիների մեծ մասը իր փնջի մեջ զուսպ է, ոչ թե օծանելիքային-ծաղկային, ավելի շատ կանաչ խնձորի, չհասած դեղձի և ցիտրուսային մրգերի նրբերանգներ ունեն։ Համի մեջ գերակշռում է կծու թթվայնությունը, իսկ որոշ գինիներ ունեն գրեյպֆրուտի դառնություն հետհամի մեջ՝ կախված խաղողի բերքահավաքից և գինեգործի մոտեցումից:
Դրանք հիանալի համադրվում են հայկական խոհանոցի ճաշատեսակների հետ՝ շնորհիվ իրենց ունիվերսալ գաստրոնոմիական կառուցվածքի. այն թարմացնում է, չի խանգարում այլ համերին և շատ նրբորեն ընդգծում է կանաչի և բանջարեղենի բարձր պարունակությամբ ուտեստների համը՝ իդեալական «հայկական» տանդեմ:
Կանգուն
Կանգունը սկսել է մշակվել է 80-ականների սկզբին՝ Ռկացիտելի և Սպիտակ Սուխոլիմանսկի սորտերի սելեկցիայով: «Կանգուն» բառը հայերենից թարգմանվում է որպես «դիմացկուն», և այս տեսակն այդպես են անվանվել, քանի որ այն շատ ցրտադիմացկուն է և համառ: Կանգունն աճեցվում է հիմնականում Հայաստանի արևմուտքում՝ Արարատյան դաշտում և համարվում է ուշահաս սորտ, ինչի շնորհիվ խաղողը պահպանելու ճիշտ պայմաններում բավականին երկար ժամանակ պահպանում է իր համային և օգտակար հատկությունները։
Հատկանշական է, որ այս խաղողից ոչ միայն գինիներ են պատրաստվում, այլ նաև կոնյակ։
Կանգունի գինիները հաճախ բաց ոսկեգույն են՝ պլատինե փայլով, գարնանային կանաչների և ցիտրուսային նոտաների թարմացնող բուրմունքներով, իսկ թթվածնի հետ մի քանի րոպե շփվելուց հետո բացվում է կանաչ խնձորի թեթև նոտան՝ հասած տանձի ցողոտ բույրով՝ ստեղծելով հյութեղության և քաղցրության տպավորություն:
Կանգունի առաջին կումը թարմությամբ այրում է լեզուն և հիշեցնում ամառային առավոտվա թեթև զեփյուռ: Դրանից ստացված գինիները փխրուն են, ընդգծված թթվայնությամբ, հանքայնությամբ և մրգային համերով՝ փափուկ, հյութալի մարմնով: Նրանք իդեալական են համադրվում ծովամթերքով ուտեստների, փափուկ պանիրների և սպիտակ մսի հետ:
Լիանա Աղաջանյան