«Քաղցր բամբակ»՝ Netflix»-ից. Գայ Ռիչիի «Ջենտլմենները»

«Ջենտլմենները» սերիալ է՝ հիմնված Գայ Ռիչիի համանուն քրեական կատակերգության վրա, եւ նվիրված է լոնդոնյան քրեական աշխարհին։ Ի դեպ, Գայ Ռիչին անձամբ նկարահանել է միայն սերիալի առաջին երկու դրվագները։

Սերիալը, որտեղ գլխավոր դերը կատարում է Թեո Ջեյմսը, պատմում է բրիտանացի խաղաղապահ սպայի մասին։ Տղամարդը կորցնում է հորը, ինչի պատճառով էլ վերադառնում է հայրենի կալվածք, որտեղ իմանում է, որ ամբողջ ժառանգությունը փոխանցվել է իրեն։ Բացի տիտղոսից, ունեցվածքից եւ հողից, գլխավոր հերոսը ստանում է նաեւ մարիխուանայի ֆերմայի սեփականություն: Եվ հենց այստեղ է սկսվում զվարճանքը:

Պատմությունն այն մասին է, թե ինչպես են կործանման եզրին գտնվող բրիտանացի արիստոկրատները իրենց հողերը հանձնում նարկո-մաֆիային:

Խեղճ, դժբախտ սպա-ժառանգորդը չի ցանկանում գործ ունենալ նարկո-մաֆիայի հետ, սակայն ստիպված է աշխատել նրանց մոտ, որպեսզի օգնի իր եղբորը մարել կուտակած պարտքերը. լիակատար հեգնանք՝ Ռիչիի ոճով։ Բրիտանական կոլորիտն, առանց ավելորդ դրամայի, հեռուստադիտողի ուշադրությունը կգրավի հենց առաջին դրվագից: Հետագա դրվագները կապված են ինչ-որ անսպասելի խնդրի լուծման հետ. այստեղ կառուցվածքը կարելի է համեմատել թրիլլերների հետ, որոնցում մեկ դրվագում ներկայացված է մեկ հանցագործություն, որին հաջորդում է հետաքննությունը:

Կերպարները հետաքրքիր են ու գունեղ, բայց միմյանց հետ շփվում են չափազանց մակերեսորեն, ինչի պատճառով էլ լիարժեք զարգացած չեն։ Ընդհանուր իմաստով սերիալում բացակայում է Ռիչիի դինամիկան եւ ռիթմը, որը մենք հիշում ենք այնպիսի ֆիլմերից, ինչպիսիք են «Խաղաքարտեր, փողեր եւ երկու ատրճանակ»-ը եւ «Մեծ խառնաշփոթը»: Հավանաբար, եթե Ռիչին շարունակեր բեմադրել հաջորդ դրվագները եւ չսահմանափակվեր միայն առաջին երկուսով, մենք կհետեւեինք սյուժեի կատաղի զարգացմանը, բայց այդպես է:

Պատվածքը նեկայացված է Netflix-ին բնորոշ հեշտ եղանակով, որն արդեն  իրավամբ համարվում է ստուդիայի հիմնական ոճը: Գնչուներ, վատ ռասիստական ​​կատակներ, բառախաղեր՝ անունների վրա, խելացի հագնված արիստոկրատներ, որոնք անվերջ զրույցներ են վարում բիզնեսի մասին եւ, ընդհանուր առմամբ, գեղեցիկ պատկերացում այն ​​մասին, թե ինչ է կատարվում... Ահա եւ ողջ գաղտնիքը:

Դուք կարող եք կանգ առնել վերջինի վրա, բայց հոգնեցուցիչ երկխոսությունները ձգձգում են սյուժեն՝ չնայած գեղեցիկ կադրերի եւ ռակուրսների դինամիկ փոփոխությանը:

Անկեղծ ասած, պատմությունը չարժեր վերածել սերիալի, այն հեշտությամբ կարող էր տեղավորվել երկու ժամանոց դինամիկ ֆիլմի մեջ, սակայն, եթե շտապելու տեղ չկա եւ ուրբաթ երեկոյան հետաքրքիր բաներ չկան անելու, ապա «Ջենտլմենները», լիովեն, կհագեցնեն ձեր ժամանցը: Արտաքինից այն տպավորիչ է՝ քաղցր բամբակի նման, բայց իրականում պարզապես շաքարավազ է: Այնուամենայնիվ, աշխարհը լի է քաղցրակերներով:

Ռեգինա Մելիքյան