Հնչյունային ռեժիսորը՝ Լայմա Վայկուլեի մասին. «Վայկուլեն Լաս Վեգասում խաղատանը 100 հազարավոր դոլարներ է ծախսել»
14:09 6 մարտի, 2014Հնչյունային ռեժիսոր Վյաչեսլավ Իգնատեւը շուրջ 20 տարի աշխատել է ռուսական շոու-բիզնեսի բազմաթիվ աստղերի հետ: Տեւական ժամանակ նա համագործակցել է նաեւ երգչուհի Լայմա Վայկուլեի հետ:
Երկու տարի առաջ Իգնատեւը հաշմանդամի սայլակին է գամվել եւ մնացել ոչ միայն առանց բժշկական անհրաժեշտ օգնության, այլ նույնիսկ գոյության համար անհրաժեշտ միջոցների:
«Շոու-բիզնեսը մարդկանց քամում եւ դեն է նետում, ինչպես կիտրոնի կեղեւը: Ժամանակին իմ հարազատ Ստավրոպոլում կնոջս հետ հեռուստացույցով դիտում էինք «Տարվա երգը» եւ երազում, որ ես էլ այնտեղ հայտնվեմ՝ «Օստանկինո»-ում, հնչյունային ռեժիսորի վահանակի մոտ: Հանուն այդ շոու-բիզնեսյան ձեւականությունների ես զոհաբերեցի ամենասուրբ բանը՝ ընտանիքս: Թողեցի կնոջս ու երեխաներիս եւ գնացի կարիերա ստեղծելու:
Սկսեցի աշխատել Յուրի Անտոնովի կոլեկտիվի հետ: Հետո աշխատեցի Լադա Դենսի, Սոսո Պավլիաշվիլիի, Ժասմինի հետ: Երբ Ժասմինը բաժանվեց ամուսնուց, ժամանակավորապես դադարեցրեց ելույթները, եւ ես սկսեցի համագործակցել Լայմա Վայկուլեի հետ:
Նա ինձ մեկ համերգի համար 400 դոլար էր վճարում. շատ ավելի քիչ, քան Կիրկորովը կամ առաջին էշելոնի այլ արտիստներ: Վայկուլեի հետ աշխատելը ծայրահեղ բարդ էր: Նա ինքն էլ չէր հասկանում, թե ինչ է ուզում: Օրինակ՝ կարող էր խոսափողը մի կողմ նետել եւ ցուցադրաբար հեռանալ բեմից, քանի որ, նրա կարծիքով, ես շատ երկար եմ նախնական պատրաստություններն անում»:
2012 թվականի մարտին Իգնատեւը Վայկուլեի հետ ուղեւորվում է ԱՄՆ՝ համերգային շրջագայության: Երկարատեւ հոգնեցնող ճամփորդությունից հետո Ինդիանա նահանգի փոքրիկ Լաֆայեթ քաղաքում նա ուղեղի կաթված է ստանում:
«Առանց այդ էլ մշտապես արյան բարձր շնչում ունեի: Իսկ այդ պահին այն հասել էր ծայրահեղ աստիճանի՝ 260-185-ի: Հյուրանոցում որոշեցի լոգանք ընդունել, սակայն չկարողացա սեփական ոտքով դուրս գալ: Երեք ժամ բղավում էի՝ «Help!»: Հետո ինչ-որ կերպ հասա հեռախոսին եւ զանգահարեցի ընդունարան: Ամերիկյան բժիշկները գործեցին արագ եւ հստակ՝ առանց հարցնելու անգամ, արդյո՞ք կարողանալու եմ վճարել:
Իսկ Վայկուլեն բարեհաջող կերպով ավարտեց շրջագայությունները եւ կոլեկտիվի մյուս անդամների հետ վերադարձավ տուն: Միակ բանը, որ ինձ համար արեց, կրտսեր որդուս համար Ամերիկայի չվերթի տոմս գնեց: Խոսելու ուսնակությունն ԱՄՆ-ում փոքր-ինչ վերականգնվեց, բայց ինձ այդպես էլ չկարողացան ոտքի հանել:
Արդյունքում ինձ հաշմանդամության առաջին կարգ տվեցին եւ թոշակ՝ 12.000 ռուբլի: Որպեսզի կարողանամ նորից քայլել, առաջարկեցին վերականգնողական հատուկ կենտրոնում բուժվել: Դրա համար 90-120 հազար ռուբլի էր անհրաժեշտ: Ես օգնության համար դիմեցի Վայկուլեին: Նրա տնօրեն Լյոշա Յակովլեւը մի քանի ամիս շարունակ ասում էր. «Լայման մտածում է»: Բայց օգնություն այդպես էլ չստացա: Երբ հարկավոր էր լինում ինչ-որ բան անել, մեզ միշտ ասում էին. «Չէ՞ որ սա մեր ընդհանուր գործն է: Մենք մի ընտանիք ենք»:
Ժամանակին Լայման ուռուցքային հիվանդություն է ունեցել եւ, կարծես, պետք է հասկանար, թե ինչ է նշանակում ժամանակին ցուցաբերված բժշկական օգնություն: Գումարը, որը ես նրանից խնդրել էի, նրա չափանիշներով ծիծաղելի էր: Այդքան նա ծախսում էր իր շների համար կես ամսվա սնունդ գնելու համար: Խաղատներում Լայման շատ ավելի գումար էր թողնում: Երբ մենք Լաս Վեգասում էինք, մի անգամ նա մի քանի հարյուր հազար դոլար տանուլ տվեց:
Իհարկե, ես իրավունք չունեմ Լայմային որեւէ պահանջ ներկայացնել: Բայց չէ՞ որ կան արտիստներ, ովքեր այլ կերպ են վերաբերվում իրենց գործընկերներին: Օրինակ՝ լսել եմ, որ Ալեգրովան մինչեւ վերջ վճարել է իր դաշնակահարին, նրան Գերմանիայի լավագույն բժիշկների մոտ տարել: Իսկ ինձ հետ աշխատած արտիստներից օգնության մասին խնդրանքիս արձագանքեցին միայն երկուսը. 20.000 ռուբլի տվեց Дидюля-ն, երկու անգամ էլ հազարական դոլար՝ Ժասմինը»:
Աղբյուրը՝ Skandali