Անի Լորակի բացառիկ հարցազրույցը NEWS.am STYLE-ին. «Կաշխատեմ առաջիկայում համերգով Երեւան գալ»

Հայտնի երգչուհի Անի Լորակը չի դադարում հիացնել հանդիսատեսին իր հիասքանչ արտաքինով եւ գայթակղիչ ձայնով: Նրա համար հառաչում են մոլորակի միլիոնավոր տղամարդիկ, իսկ ավելի մեծ թվով կանանք պարզապես հիանում են նրանով:

Իրականում Անի Լորակը, պարզվում է, պայծառ եւ երջանկություն ճառագող անձնավորություն է: Երգչուհին NEWS.am STYLE-ի ընթերցողներին է ներկայացրել հաջողության, երջանկության, դե, իհարկե, նաեւ գեղեցիկ կազմվածքի գաղտնիքները

Անի, ի՞նչ էիք ցանկանում դառնալ մանկության տարիներին:

Ինչպես մայրս է պատմում, երաժշտությունն իմ կյանքում եղել է ծննդյան իսկ օրից: Ես չէի խոսում, բայց միանգամից երգեցի: Եվ 4 տարեկանից արդեն գիտեի, որ երգչուհի եմ դառնալու: Ես ծնվել եմ Կիցման քաղաքում, այն տանը, որտեղ ծնվել է նաեւ Վլադիմիր Իվասյուկը՝ «Червона рута» երգի հեղինակը: Գուցե դա նշան էր, որ իմ երազանքը կատարվելու է:

Իմ առաջին հանդիսատեսը հարեւաններն էին, ովքեր չէին հասկանում, թե ինչո՞ւ է օրը ցերեկով աղջնակը փողոցում երգում: Ինձ ծափահարում էին, կոնֆետ տալիս, հետեւում, եւ դուր էր գալիս, որ լսում են ինձ: Ես պատրաստ էի երգել ու պարել, միայն թե գրավեի իմ հանդիսատեսի սրտերը: Մանկուց դուր էր գալիս ինձ վրա ուշադրություն հրավիրել եւ հիմա, երբ ամեն անգամ բեմ եմ դուրս գալիս, հաճույք եմ ստանում, որ երազանքս իրականացել է:

Հիշո՞ւմ եք, ե՞րբ եկավ իսկական ճանաչումը:

Կարող եմ ասել, որ հաստատ երկնքից չի ընկել: Եկել է աստիճանաբար՝ դառնալով իմ աշխատանքի, ներդրած ջանքերի արդյունք: Հիշում եմ փառքի առաջին շողը «Утренняя звезда» մրցույթից հետո, որտեղ ես տարվա բացահայտումը դարձա: Հետո մենք ալբոմ թողարկեցինք, տեսահոլովակ նկարահանեցինք, սկսվեցին շրջագայությունները. մենք շարունակում էինք աշխատել: Նյու Յորքում անցկացվող երիտասարդ կատարողների համաշխարհային «Big Apple Music - 96» մրցույթում ես Գրան Պրի ստացա, «Եվրատեսիլ 2008»-ում երկրորդ տեղը զբաղեցրի եւ ստացա «Artistic Award Eurovision Song Contest» մրցանակ, որը տրվում է մրցույթի լավագույն արտիստին: Եվրատեսիլից հետո Ուկրաինայի նախագահն ինձ Ուկրաինայի ժողովրդական արտիստուհու կոչում շնորհեց: Ճանաչումը միանգամից չեկավ. այն տրվում է նրանց, ովքեր շատ են աշխատում եւ հաստատակամորեն շարժվում են դեպի իրենց նպատակը:

Ի՞նչը Ձեզ օգնեց հաջողության հասնել:

Հաջողության հասնելու համար հարկավոր է համառ լինել: Բարեբախտաբար, ես դա շատ շուտ հասկացա. չէ՞ որ ստիպված էի հույսս միայն ինձ վրա դնել: Մի անգամ ձեռքիս տակ հայտնվեց Լյուդվիգ Վան Բեթհովենի կյանքի մասին պատմող «Ճակատագրի դեմ միայնակ» գիրքը, որտեղ ասվում էր, թե «տաղանդի մի պտղունցն էլ բավարար է, իսկ ահա համառության մի ամբողջ օվկիանոս է հարկավոր»: Այս պարզ միտքն իմ նշանաբանը դարձավ: Տաղանդավոր մարդիկ շատ են, բայց հաջողության են հասնում եզակիները. նրանք, ովքեր ճակատագրից չեն նեղանում ու չեն հանձնվում դժվարությունների առջեւ: Թող հազար անգամ հարվածեն ձեռքերիդ, ամեն դեպքում, եթե երազանք ունես, չի կարելի նահանջել:

Ո՞ւմ հետ կցանկանայիք զուգերգ կատարել:

Հետաքրքիր կլիներ աշխատել այնպիսի արտիստների հետ, ինչպիսիք են Ռիկի Մարթինը եւ Ռոբի Ուիլյամսը: Ինձ դուր է գալիս՝ ինչպես են բեմում աշխատում Բեյոնսեն, Ադելը եւ Ջենիֆեր Լոպեսը: Խոնարհվում եմ Ուիթնի Հյուսթոնի տաղանդի առջեւ: Մադոննայի վերջին համերգը հիացմունք է առաջացնում: Նաեւ ինձ դուր է գալիս Սելին Դիոնի փիլիսոփայությունը. նա բարի, մարդկանց օգնող անձնավորություն է: Նրա հետ կցանկանայի ծանոթանալ:

Ո՞րն է Ձեր ամենասիրելի գիրքը, եւ ի՞նչ խորհուրդ կտայիք կարդալ:

Կարդում եւ խորհուրդ եմ տալիս Ռոբին Շարմի գրքերի շարքը. «Վանականը, ով վաճառել է իր «Ֆերարի»-ն», «Լիդերության դասեր վանականից, ով վաճառել է իր «Ֆերարի»-ն», «Սուրբ, Սերֆինգիստ եւ Տնօրեն» եւ այլն: Ինձ մոտ է նրա փիլիսոփայությունը, իսկ գրքերը շատ ուսուցողական են:

Ինչպիսի՞ հագուստ եք կրում բեմից դուրս: Ջինսեր եւ շապիկներ Ձեր զգեստապահարանում կա՞ն:

100%-ով. դրանք ջինսերն են, սպիտակ շապիկը, բարձրակրունկը եւ նվազագույն դիմահարդարում: Հագնում եմ այն, ինչով ինձ հարմարավետ եմ զգում: Կարեւորը, որ հագուստի մեջ մնաս՝ ինչպիսին կաս: Բայց բեմում ես Shady Lady եմ, Diva. միշտ վառ եւ նկատելի, անթերի make-up-ով եւ բարձր կրունկներով:

Դուք դուստր ունեք: Ինչպե՞ս է հաջողվում կարիերան համատեղել մայրության հետ:

Անկեղծ ասած՝ չգիտեմ ինչպես: Դա գաղտնիք է ինձ համար: Այնպիսի իրավիճակ է, երբ պարզապես հարկավոր է համատեղել դրանք, որովհետեւ ես կյանքս չեմ պատկերացնում առանց բեմի եւ առանց ընտանիքի: Դրանք երկու փոքրիկ գնդակներ են, որոնց վրա փորձում ես հավասարակշռություն պահպանել: Եթե մեկի ուղղությամբ կենտրոնանաս, մյուսը կկորցնես: Անընդհատ աշխատանք եւ ոչ մի րոպե հանգիստ: Հարկավոր է միշտ հավասարակշռել եւ կենտրոնացնել ուշադրությունը: Քանի որ ես կենդանակերպի նշանով Կշեռք եմ, ինձ համար կարեւոր է, որ կյանքում ամեն ինչ հավասարակշռված լինի: Այդ պատճառով կշեռքի մի նժարին ընտանիքս է, մյուսին՝ բեմը: Ես տառապում եմ, երբ երկար ժամանակ ելույթ չեմ ունենում, չեմ տեսնում հանդիսատեսին: Այս տարի իմ ստեղծագործական գործունեության 20-ամյակն է: Առաջին անգամ դեմ եմ դուրս եկել 1993 թվականին, Չերնովցիում, «Первоцвіт» փառատոնի շրջանակում: Իսկ չորս տարեկանից հստակ հասկանում էի իմ առաքելությունը. երգել եւ մարդկանց դրական էմոցիաներ նվիրել:

Ձեր կարծիքով, ի՞նչն է կնոջը գեղեցիկ դարձնում:

Սերը: Որովհետեւ կարելի է գեղեցիկ զգեստ հագնել, գեղեցիկ դիմահարդարվել, բայց եթե աչքերում փայլ, սեր, աշխարհի հանդեպ հետաքրքրություն, մտերիմների նկատմամբ սեր չլինեն, դժվար թե նման կինը ուշադրություն գրավի եւ հետաքրքիր լինի: Այդ պատճառով, երբ սիրում ես, հոգիդ երգում է, եւ դու դառնում են մագնիս, ում բոլորը ցանկանում են մոտենալ՝ այդ շողերի եւ ջերմության մեջ գտնվելու համար: Ես խորապես համոզված եմ, որ իրական գեղեցկությունը սերն է: Ամենից գեղեցիկ կինը նա է, ով ապրում է սիրո մեջ, ունակ է սեր տալ եւ ստանալ:

Անի, արտաքինին հետեւելու կանոններ ունե՞ք, որոնց երբեք չեք դավաճանում: Կարո՞ղ եք ներկայացնել դրանք:

Ես հաց գրեթե չեմ ուտում: Եթե ցանկությունը շատ մեծ է, կարող եմ ինձ թույլ տալ ուտել մի կտոր սեւ հաց: Եվ քաղցրեղեն ուտում եմ սահմանափակ քաղաքակությամբ: Իսկ ամենակարեւորը, ամեն օր մարզանք եմ անում, նույնն էլ խորհուրդ եմ տալիս ընկերուհիներիս: Արթնանալուց հետո, դեռեւս անկողնում պառկած, հարկավոր է փորի ձգման վարժություններ անել: Կարեւորը չծուլանալ, պարբերաբար կատարել այն: Պատրվակներ չպետք է լինեն: Ես դա ամեն օր եմ անում: Բաց թողնե՞լ: Երբեք: Այդ դեպքում կդադարեմ ինքս ինձ հարգել: Ամենից հետաքրքիրն այն է, որ մարզանքն արդյունք է տալիս: Զգում ես, թե ինչպես է արթնանում մարմինդ: Եվ, իսկապես, փորիդ խորանարդիկներ են հայտնվում:

Իսկ ինչպե՞ս եք սիրում հագցնել Ձեր դստերը: Նրա համար գնում եք այն ամենը, ինչ Դուք չե՞ք ունեցել մանկության տարիներին:

Օհ, ես բոլոր մանկական խանութների քարտերն ունեմ: Մենք չենք բավարարվում մեկ զույգ կոշիկով. միանգամից գնում ենք հագուստի հավաքածուի հետ: Գնումների կեսից ավելին երեխան չի էլ հասցնում հագնել: Այնպես որ՝ հասկանում եմ, որ բոլոր այդ գնումներն ավելի շատ մայրիկի, քան Սոֆյայի հաճույքի համար են: Բայց երբ գեղեցիկ մետաքսե զգեստներ եմ տեսնում, չեմ կարողանում ինձ զսպել: Լավ է, որ այդ ամենի համար ժառանգորդ կա: Իսկ ընդհանրապես, դրանցից որոշներն այնքան գեղեցիկ են, բարձր նորաձեւության նվերներ կնքահորից եւ կնքամորից, որ կարելի է շրջանակի մեջ առնել եւ որպես արվեստի գործ կախել պատից: Կարծում եմ, որ վաղ տարիքում երեխայի համար միեւնույն է, ո՞ւնի, արդյոք, Dior-ից կոշիկ կամ Versace-ից բաճկոն: Երբ նման իրեր են նվիրում, հաճելի է: Բայց երեխաների համար հատուկ դիզայներական հագուստ չէի գնի:

Ձեզ երջանիկ մարդ համարո՞ւմ եք: Ի՞նչ է հարկավոր Անի Լորակի երջանկության համար:

Ես երջանիկ մարդ եմ: Երախտապարտ եմ Աստծուն այն ամենի համար, ինչ ունեմ: Իսկ երջանկության համար վճռականություն է հարկավոր: Լինում է՝ մարդիկ շնորհակալության զգացում չեն ունենում նրա համար, ինչ արդեն ունեն, աշխարհի բոլոր հրաշալիքների լիարժեք գիտակցություն չկա: Մենք մասամբ չենք արժեւորում այն, ինչ ունենք, չենք հասկանում, որ արեւը տեսնելն արդեն պարգեւ է, սեփական ոտքերով քայլելը՝ նույնպես: Դա արդեն երջանկություն է: Երբ գիտակցենք, որ կարող ենք երջանիկ լինել, այն ժամանակ էլ կզգանք երջանկության համը: Երջանկության մեղեդին միշտ մեր ներսում է, հարկավոր է միայն սովորել լսել այն:

Անի, ծանո՞թ եք մեր քաղաքին: Եվ ե՞րբ եք ծրագրում համերգով Երեւան ժամանել:

Ես գիտեմ, որ հայերը շատ հյուրասեր ժողովուրդ են, իսկ Երեւանը շատ գեղեցիկ քաղաք է. լայն պողոտաներով, կանաչ պուրակներով եւ այգիներով: Կաշխատենք առաջիկայում ձեզ այցելել համերգային մեծ ծրագրով եւ, իհարկե, ծանոթանալ ձեր քաղաքի մշակույթին:

Զրուցեց՝ Մարինա Ադուլյանը