Աղբը թափի՛ր, ափսեները լվա՛, դու երբեք ու ոչնչով ինձ չես օգնում
Իհարկե, կտրուկ տոնով ասված այսպիսի խոսքերը վեճեր են առաջացնում: Սակայն խնդրին լուծում կա:
Նախ՝ այդպիսի պահերին ձեռնպահ մնացեք Ձեր խոսքում «երբեք» ու «միշտ» բառերն օգտագործելուց, քանի որ դրանք զուգընկերոջը ցույց են տալիս, որ անօգուտ է փորձել շտկել իրավիճակը, եթե Ձեր կարծիքով նա երբեք դա չի արել:
Երկրորդ՝ ամեն ինչ ասա հանգիստ տոնով, ոչ թե պահանջելով, այլ խնդրանքի ձեւով: Այդ դեպքում ամուսինն իսկապես կցանկանա օգնել, այլ ոչ թե իրեն կամազուրկ ու մեղավոր մարդ կզգա:
Դու կանես այնպես, ինչպես ես ասացի, ես արդեն որոշել եմ
Երբեք ոչ մի պարտավորություն մի վերցրեք եւ մի պայմանավորվեք համատեղ կարեւոր գործերի շուրջ որեւէ մեկի հետ՝ առանց ամուսնու հետ խորհրդակցելու: Մի վախեցեք կամազուրկ կին երեւալուց: Պարզապես ամուսնության մեջ դուք երկուսով եք, համապատասխանաբար, բոլոր խնդիրներն ու պարտավորությունները դուք պետք է բաժանեք երկուսի միջեւ եւ նախապես քննարկեք դրանք: Հակառակ դեպքում՝ Ձեր ամուսնու մոտ լուրջ բարդույթներ կզարգանան՝ ամուսնության մեջ իրավունքներ չունենալու հետ կապված:
Դու այնպիսին ես, ինչպիսին քո հայրն է/մայրը/եղբայրը
Վեճի ժամանակ միմյանց հարազատների վրա հարձակումը ամուսինների ճակատագրական սխալն է: Այդ վեճը երբեք չի ավարտվի, քանի որ Ձեզանից յուրաքանչյուրն ունի հարազատ, որը մյուսի սրտով չէ: Պետք է հիշել, որ դա օրինաչափ է, եւ որեւէ մեկը պարտավոր չէ միանշանակորեն բոլորին դուր գալ։ Հենց դրա համար էլ դուք ամուսնացել եք կոնկրետ մարդու, այլ ոչ թե նրա ընտանիքի հետ:
Այո, ձեր ամուսինը նաեւ իր ծնողների որդին է, սակայն ինքն էլ ընդունում է կարեւոր որոշումներ ու եթե ուզում եք վիճել, ապա վիրավորեք իրեն, այլ ոչ թե սկեսուր-սկեսրայրին, եւ բոլոր հարցերը երկուսով առանձին լուծեք:
Նյութի աղբյուրը՝ Kleo