Իմ պատմությունը. «Ճերմակ նամակ»
22:03 11 մայիսի, 2013NEWS.am STYLE-ի խմբագրությունն ընթերցողներից բազմիցս նամակներ էր ստանում, ովքեր առաջարկում էին բացել նոր խորագիր, որտեղ յուրաքանչյուր ցանկացող անորոշ հասցեատերերի շրջանակին ուղղված կարճ էսսեի, նամակի միջոցով կարող է ինքնարտահայտվել, ներկայացնել կյանքի մասին փիլիսոփայական մտորումները եւ այլն:
Կայքի խմբագրությունն անսաց այդ բազմաթիվ խնդրանքներին եւ սկսեց աշխատել նոր խորագրի ստեղծման ուղղությամբ, որը որոշվեց վերնագրել «Իմ պատմությունը»: Այսուհետ ձեզանից յուրաքանչյուրը կարող է մեզ ուղարկել սեփական պատմությունը [email protected] հասցեով (կարելի է նաեւ լուսանկարներով), իսկ մենք անպայման այն կտեղադրենք մեր կայքում՝ ցանկության դեպքում պահպանելով անանունությունը: Ամենից պատկերավոր, հուզիչ կամ արձագանք ստացած շարադրանքը խմբագրության կողմից մրցանակ կստանա: Ահա հերթական պատմությունը:
«Երբ առավոտյան աչքերս բացեցի, գարնանային առաջին շողերը թափանցել էին իմ պատուհանից ներս: Այնքան ռոմանտիկ էր. պարզ ու գեղեցիկ փայլող շողերն արեւի...
Նորից նրան հիշեցի, չնայած երբեք էլ չէի մոռանում…
Եվ որոշեցի վերջապես խոստովանել, որ սիրում եմ. չէ՞ որ ինքս էլ տանջվում էի, չգիտեի՝ ինչպես ասել…
Բայց ինչպե՞ս ասել, որ գեղեցիկ լինի, որ երբեք չմոռանա: Չէի կարող նայել նրա աչքերի մեջ ու ասել այդ…
Եվ վաղորդյան արեւն իմ նորաբողբոջ սրտին ուղղություն տվեց, չէ՞ որ իմ սերն էլ էր հավիտյան, ինչպես արեւն էր դարավոր… Այն պարզ էր ու մաքուր, ինչպես փայլն ու ջերմությունն արեւի: Ինչպես արեւն էր գլուխը դուրս հանում սարերի հետեւից, իմ սերն էլ էր գլուխ բարձրացնում:
Ես վերցրեցի մի ճերմակ թուղթ եւ ճերմակ գրիչ: Այո՛, երկուսն էլ ճերմակ էին, գրիչս գրում էր ճերմակ, բայց այն կարդալու համար լազերային լույս էր հարկավոր…
Ուզում էի իմ մաքուր սիրո մասին գրել, սակայն այնքան պարզ ու անբիծ, ինչպես իմ անմեղ սրտիկում էր գրված…
Իսկ այդպես կարելի էր գրել միայն ճերմակ թղթի վրա, ճերմակ գրիչով…
Հանդիպման ժամանակ նրան տվեցի մի ճերմակ թուղթ: Առաջին հայացքից այնտեղ ոչինչ չկար գրված, բայց կարդալ էր պետք, իսկ որպեսզի այն կարդացվեր, պայծառ լույս էր պետք: Թղթի հետ նրան նաեւ կրակայրիչ տվեցի, որի վրա լազերային լույս կար… Բայց խնդրեցի կարդալ միայն տուն գնալուց հետո…
Նա ծիծաղեց եւ ասաց. «Խենթո՛ւկ, ճերմակ թուղթն ինչպե՞ս կարդամ»: Մինչ կհասցնեի բացատրել, նա այրեց թուղթը… Նա չկարդաց այն տողերը, որ գրել էի ի՛ր համար…
Նա այրեց իմ սերը, ԻՄ ՍԵՐԸ ՆՐԱ ՁԵՌՔՈՒՄ ՄՈԽԻՐ ԴԱՐՁԱՎ…»: