Բարի երեկո: Մինչեւ ականջներս սիրահարվել եմ:
Երբ մանկության տարիներին դիտում էի «Լավագույն ընկերոջ հարսանիքը», չէի հասկանում, թե ինչպես կարելի է այդպես վարվել: Իսկ հիմա իմ վարքագիծը ոչնչով չի տարբերվում: Միայն այնքանով, որ նա ոչ թե մեկ, այլ մի քանի ընկերուհի ունի: Աստիճանաբար չեզոքացնում եմ մրցակցուհիներիս: Իսկ նա ինձ փոքր քրոջ նման է ընդունում…
Ի՞նչ անեմ: Գուցե հուշե՞ք: Ես հիմարի պես սիրահարվել եմ, ամեն երեկո լուռ արտասվում եմ: Իսկ ամենից ահավորն այն է, որ ոչ մեկի հետ չեմ կարող կիսվել: Ընկերուհիս չի հասկանա, քանի որ զգուշացրել էր: Դե, հո չե՞մ կարող հենց Հրանտին պատմել: Ահա եւ տանջվում եմ:
Հուշեք, ի՞նչ անեմ: Նա հաճոյախոսություններ է անում, մենք գնում ենք միասին զբոսնելու: Մի՞թե ոչինչ չի նկատում: Մի՞թե այդքան վարպետորեն եմ ամեն ինչ թաքցնում:
Սպասում եմ խորհուրդների:
Լիլիթ