Մեր երեխաները. իսկ Մարինային չենք տանի մեզ հետ․․․
17:47 12 մարտի, 2023Աղջիկս օրորոցից անտարբեր չի արական սեռի հիասքանչ ներկայացուցիչների նկատմամբ։ Այո, հենց հիասքանչ։ Մինչեւ քայլել սովորելը, փոքրիկ օրիորդը միշտ լուրջ եւ նույնիսկ ինչ-որ տեղ գնահատող հայացքով էր նայում իմ բոլոր ընկերներին։ Հենց հորիզոնում հայտնվում էր տղամարդ, նա անմիջապես տարածվում էր «անատամ» ժպիտը:
Մեծանալով դուստրս ավելի «պահանջկոտ» չդարձավ, բակից ամեն անգամ վերադառնում էր փայլուն աչքերով ու հայացքով․ «այնտեղ այնպիսի գեղեցիկ տղա կար»։ Սակայն համակրանքը երկար չտեւեց՝ մինչեւ մազերին լցրած ավազի առաջին դույլը։
Մեր արքայադստեր հետ ամենաերկար «հարաբերությունները» տեւել են մուլտհերոս Դիեգոյի հետ։ Անկրկնելի, խելացի, գեղեցիկ, ճարպիկ․ պարզապես երազանք։ Միակ դժբախտությունը, որ մուլտհերոս էր:
Մի օր՝ վերադառնալով մանկապարտեզից, փայլող աչքերով երեք տարեկան դուստրս ասաց. «Գիտես, մամ, մեզ մոտ երկար մազերով տղամարդ է հայտնվել»։ Լուրն ինձ շփոթեցրեց, քանզի, անկեղծ ասած, մանկապարտեզում աշխատող տղամարդը հազվադեպ է Երեւանի համար, առավել եւս երկար մազերով։ Անմիջապես աչքիս առաջ 60-ականների մի տեսակ հիպիի կերպար էր։ Անկեղծ ասած, ես աղջկաս խնդրեցի, որ ինձ ցույց տա, երբ մենք մանկապարտեզում լիեննք։
Հաջորդ առավոտ, արդեն մանկապարտեզում, երեխան քաշում է իմ ձեռքը եւ մատով ցույց տալիս երկար մազափնջով երեք տարեկան տղայի։ Ասում է. «Ահա նա»: Հարցին՝ ո՞վ, նա նույնպես խորհրդավոր կերպով պատասխանում է՝ «Դե, այդ երկար մազերով տղամարդը, եւ այն աղջիկը ՆՐԱ ՄԱՅՐՆ է»։ Լուրի երկրորդ մասը նա բավականին բարձր ասաց եւ նաեւ մատով ցույց տվեց, ինչը չէր կարող չուրախացնել «մոտ 30 տարեկան աղջկան»։
Եվ այսպես սկսվեց մեծ ընկերությունը: Հյուր էին գնում, միմյանց նվերներ էին տալիս, վիճում եւ հաշտվում էին։ Ընկերները հաճախ էին հուզվում նման ռոմանտիկ ընկերակցությամբ, բայց…. Դիեգոն դեռ թեմայի մեջ էր։ Մի անգամ ընկերուհիներիցս մեկը հարցրեց դստերս. «Դե ո՞ւմ ես սիրում Ալեքսին, թե՞ Դիեգոյին»: Դուստրս առանց մի պահ վարանելու պոռթկաց. «Դիեգոն երկրպագու կլինի, իսկ Ալեքսի հետ ես ԿԱՄՈՒՍՆԱՆԱՄ»։ Սակայն դստերս խորամանկ ծրագրերը չիրականացան՝ Ալեքսը հեռացավ Հայաստանից։
Ժամանակն անցնում էր, աղջիկս այլ համակրանքներ ուներ, եւ մի օր մեզ հյուր եկավ ամուսնուս ընկեր Անդրեյը՝ Ուկրաինայից։ Բնականաբար, նրանք անմիջապես ընկերացան, բայց Անդրեյը համարձակվեց դուր գալ իմ չամուսնացած ընկերներից մեկին` Մարինային: Աղջիկս ընկերներիս հետ «հավասար պայմաններում» ընկերություն էր անում եւ ամեն կերպ փորձում էր «վերացնել իր մրցակցին»։
Մի օր քաղաքից դուրս էինք գնում։ Գնացինք Անդրեյի հետեւից, հենց նա նստեց մեքենան, դուստրս ասաց. «Բոլորս գնում ենք զբոսնելու», եւ մի փոքր դադարից հետո հավելեց. «Իսկ Մարինային չենք տանի»։ Հարցին, թե ինչու, դուստրս՝ փռված մեքենայի նստատեղին, փորձելով ավելի շատ տեղ գրավել, ասաց. «Ախր, տեղ չկա»: