Ատոմ Էգոյանի սիրելի ֆիլմերը

Կանադական կինոյի բնապատկերում հայազգի ռեժիսոր Ատոմ Էգոյանը հայտնվել է որպես ամենայուրօրինակ գեղարվեստական ​​ձայներից մեկը։ Էգոյանը, ով հայտնի է իր գլուխգործոցներով, հաճախ փայլուն կերպով ուսումնասիրում է արդիականության կողմից պարտադրված հոգեւոր օտարման առանձնահատուկ տեսակները:

Ռեժիսորը համաշխարհային ճանաչում է ձեռք բերել, քանի որ նրա ֆիլմերն առաջարկում են կինոմատոգրաֆիայի այնպիսի փորձ, որի նմանը չկա, գրում է Far out-ը։

Էգոյանը ներկայացրել է բոլոր ժամանակների կինեմատոգրաֆիայի տասը մեծագույն գլուխգործոցների իր ընտրանին` վկայակոչելով Ինգմար Բերգմանի եւ Ալֆրեդ Հիչքոքի նման տեսլականների հավերժական գոհարները: Իրականում այս ցանկն այնքան լավ է կազմված, որ հիանալի ներածություն է 20-րդ դարի համաշխարհային կինոյի համար:

Էգոյանը նշել է Ֆեդերիկո Ֆելինիի 8½-ի ազդեցությունը. «Շատ ֆիլմեր փորձել են հասկանալ եւ պատկերացնել ստեղծագործական գործընթացը: Ֆելլինին ստեղծել է նկարչի ամենակրքոտ եւ քնքուշ դիմանկարներից մեկը։ Նարցիսիզմ, ինքնահեգնանք եւ կինոյի փառահեղ ճանաչում…»:

Ռեժիսորն իր ցուցակում ներառել է նաեւ Ինգմար Բերգմանին՝ նշելով, որ «Պերսոնան» Բերգմանի փիլիսոփայական հետազոտությունների ապոթեոզն է։ Էգոյանը բացատրել է. «Վերջերս տարված էի Բերգմանի «Աննա կրքով», բայց «Պերսոնան» հանդիսանում է դեռեւս մարդկային հարաբերությունների մասին այս մոնումենտալ ռեժիսորի սարսափելի ու բարդ տեսլականի ամենամաքուր կվինտէսսենցիան։ Լի կոմպոզիցիոն լուծումներով, որոնք հիանալի կերպով արտացոլում են այս երկու հոյակապ դերասանուհիների բուռն ներքին կյանքը»։

Խոսելով համաշխարհային այլ ավանդույթների մասին՝ Էգոյանը նշել է հնդկական կինոյի եւ այն մասին, թե որքանով է դրա պարտքը մեծ Սատյաժիտ Ռեյի նվաճումների հանդեպ։ «Պատեր Պանչալիի» մասին նա ասել է. «Դա, հավանաբար, բոլոր ժամանակների ամենաազդեցիկ անկախ ֆիլմն է: Ռեյը նկարահանեց այս ֆիլմը փոքր խմբով, եւ այն երբեւէ նկարահանված ամենահուզիչ ու կործանարար ներկայացումներից մեկն էր: Անմոռանալի տեսարանները ներկայացնում էին իսկապես այլընտրանքային կինո»:

Ատոմ Էգոյանի սիրելի ֆիլմերը

Գլխապտույտ (Ալֆրեդ Հիչկոկ, 1958)

Քաղաքացի Քեյն (Օրսոն Ուելս, 1941)

2001․ տիեզերական ոդիսական (Սթենլի Կուբրիկ, 1968)

8½ (Ֆեդերիկո Ֆելինի, 1963)

Տոկիոական պատմություն (Յասուձիրո Օձու, 1953)

Պատեր Պանչալի (Սատյաջիտ Ռեյ, 1955)

Նռան գույնը (Սերգեյ Փարաջանով, 1968)

Beau travail (Քլեր Դենի, 1998)

Պերսոնա (Ինգմար Բերգման, 1966)

Թափառաշրջիկը (Անյես Վարդա, 1985)

Ի լրումն վերոհիշյալ ստեղծագործությունների, Էգոյանի ցուցակը պարունակում է նշանավոր գլուխգործոցներ, ինչպիսիք են Սթենլի Կուբրիկի բեկումնային գիտաֆանտաստիկ ստեղծագործությունը «2001․ տիեզերական ոդիսական»-ը եւ Քլեր Դենիի «Բո տանջանքներ»-ը: Ռեժիսորը, օգտվելով առիթից, հարգանքի տուրք է մատուցել մեծն Անյես Վարդային՝ իր ուրախությունն արտահայտելով, որ երիտասարդ սերունդը բացահայտում է նրա կախարդանքը։

Գրելով Վարդայի մասին՝ Էգոյանը պնդել է, որ «Թափառաշրջիկը» նրա գլխավոր գործն է։ «Վարդան ստեղծել է շատ աշխատանքներ, որոնք վերջապես ստանում են արժանին, եւ սա նրա ճանաչված գլուխգործոցն է: Նա օգտագործում է բազմաթիվ վավերագրական հնարքներ՝ նկարելու անողոք դիմանկարը, որը հմտորեն կատարել է Սանդրին Բոնեյրը»: