• Դավաճանություն՝ քնած ժամանակ. ի՞նչ են նշանակում անհավատարմության մասին երազները

  Ամուսնուն/կնոջը դավաճանելը ոմանց համար մղձավանջային սցենար է…

• Գրավիչ կանայք տղամարդկանց ոգեշնչում են ասել ճշմարտությունը, իսկ կանանց՝ ստել

  Հետազոտությունը, որը հրապարակվել է Economic Behavior & Organization ամսագրում, փորձել է պարզել, թե ինչպես է կնոջ արտաքինն ազդում մյուսների բարոյական վարքագծի վրա․․․

• Անգլիացին տարված է ամուսնացածների՝ հատկապես իր գործընկերների ու ընկերների կանանց հետ սեքսով

  Կալիֆորնիայում բնակվող անգլիացին տարված է ամուսնացած կանանց՝ հատկապես իր բիզնես գործընկերների եւ ընկերների կանանց հետ սեքսով…

• Սեքսը կօգնի նիհարել

  Եթե ​​ցանկանում եք ֆիզիկապես ավելի ակտիվ լինել ձեր առօրյա կյանքում, բայց չափազանց ծույլ եք մարզասրահ հաճախելու համար, ապա սեքսը կարող է լինել կատարյալ լուծում․․․

• Փոքր փորով տղամարդիկ սիրված են կանանց կողմից

  Փոքր փորով տղամարդիկ սիրված են կանանց կողմից: Մաչոները, ովքեր ունեն «dad bod» կազմվածք, ինչպես Թեյլոր Սվիֆթի ներկայիս բոյֆրենդ՝ Թրևիս Քելսին, ավելի հաճախ և հաջողակ են գրավում կանանց սրտերը՝ համեմատած իրենց հասակակիցների հետ՝ սլացիկ կազմվածքով և պռեսով...

• Որքա՞ն պետք է տևի իդեալական համբույրը

  Ըստ Gottman Institute-ի՝ սեքսի, հարաբերությունների և ընտանիքների վերաբերյալ առաջատար հետազոտական, ուսուցողական և խորհրդատվական մարմնի՝ ավելի երկար համբուրվելը կարող է հանգեցնել ավելի մեծ կապի ձեր զուգընկերոջ հետ...

• Մայրն օգնել է դստերը ընկեր ունենալ. գաղտնիքը թխվածքաբլիթների մեջ է

  Սերը օդում է, եւ այն թխվածքաբլիթի հոտ ունի…

• Օրգազմը նպաստում է սեռական զուգընկերների միջեւ երկարատեւ կապի հաստատմանը

  Օրգազմը միայն հաճույքի կամ բազմացման համար չէ: Օրգազմը նպաստում է սեռական զուգընկերների միջեւ երկարատեւ կապի հաստատմանը․․․

Կեցցե հայկական բանակը՝ տարածաշրջանում ամենահզորն ու մարտունակը: Այն մեր երկրի գոյության գլխավոր ու ամենակարեւոր նախապայմաններից մեկն է: Շատերը հպարտանում են դրանով, մյուսները բողոքում եւ դժգոհում, բայց նրանում, որ բանակը մեր խաղաղության եւ ապահովության երաշխիքն է, համոզված են բոլորը: Ես պարծենում եմ մեր բանակով եւ սահմանին կանգնած մեր քաջարի զինվորներով եւ ամեն գիշեր աղոթում նրանց համար: Բայց հպարտանալ չի նշանակում աչք փակել առկա խնդիրների վրա:

Այսօր, չգիտես թե ինչու, ամեն երկրորդ երիտասարդը կտրականապես չի ուզում կամ դժկամությամբ է գնում բանակ: Հարց է առաջանում՝ իսկ ինչու՞: Այս հարցն ունի երեք պատախան:

Առաջինը. երիտասարդները դաստիարակված չեն հայրենասիրությամբ, նրանք չունեն հայի ուժեղ ոգին ու կամքը: Այս հարցում, իհարկե, մեղավոր են ծնողներն ու դպրոցը, որոնք չեն աշխատում այս ուղղությամբ: Գիտեմ, հիմա ասելու եք՝ «Դպրոցում ռազմագիտություն առարկա կա»: Այո, առարկա, եւ ոչ թե հոգեւոր եւ հայրենասիրական դաստիարակություն: Իսկ ծնողները մինչեւ 18 տարեկան զբաղված են իրենց երեխաների կամակորություններն ու ցանկությունները կատարելով, նրաց փայփայելով ու աստվածացնելով։ Բայց երեխային հենց դեռահասության տարիքից պետք է բացատրել ու սերմանել այն, որ բոլոր առավելություններից եւ հնարավորություններից զատ՝ նա նաեւ ունի պարտավորություններ, որոնցից մեկն էլ հենց բանակում ծառայելն է։ Եթե երիտասարդը ունի այս զգացումը, ապա 18 տարեկան հասակում ոչ նրա, ոչ էլ ծնողների մոտ բանակից վախենալու կամ խուսափելու պատճառ չի լինի։

Պատճառներից երկրորդը այն է, որ երիտասարդների՝ բանակից զորակոչված ավագ ընկերները ինչ-ինչ պատմություններ են (երբեմն նույնիսկ հորինված) պատմում եւ դրանով վախ ներշնչում այդ անփորձ պատանիներին: Այս ամենը բացասական հետեւանք ու տպավորություն է թողնում երիտասարդի մոտ եւ դժվար ծառայություն անցկացրած ու վերադարձած այս տղաները օրինակ են դառնում երիտասարդների համար։ Հետեւաբար, ոչ մեկը չի ցանկանա գնալ եւ զգալ այդ «դառը փորձը» եւ երիտասարդն արդեն չի էլ մտածում բանակում լավ ծառայելու, դրական օրինակ դառնալու մասին, ով կարող է վերադառնալ եւ կրտսեր ընկերներին ոգեշնչել իր սխրանքների մասին պատմություններով։

Բայց կա երրորդ՝ ավելի լուրջ ու ավելի վատ պատճառ. երբ բանակ գնացող երիտասարդը տեսնում է, որ ինչ-որ հարուստ «պապա» կամ «հոպար» բանակից ազատում է իր «վախկոտին», նա մտածում է. «իսկ ես ինչու՞պիտի գնամ ծառայեմ»:

Հարուստի տղաների՝ բանակում չծառայելը, որը բավականին տարածված բնույթ ունի Հայաստանում, ծիծաղելի ու զվարճալի մի թեմա է: Եթե միջին կամ ցածր խավի դեպքում երիտասարդներ են երկմտում կամ երկյուղում բանակում ծառայելուց, ապա հարուստների դեպքում կերած-խմած, մեծ փորով, ոսկյա հաստ շղթաներով եւ թիկնապահներով «պապաները» են վախենում իրենց տկարամիտ զավակների համար, ովքեր բացի մեքենա քշելուց եւ «մեծ-մեծ փռթելուց», ուրիշ ոչինչ չգիտեն:

Հայրիկները վճարում են մի կլորիկ գումար եւ չգիտես ինչու՝ հպարտանում դրանով: Մեկը լինի հարցնի. «հպարտ ես  քո վախկոտությամբ, թե տղայիդ տկարությամբ, ով չի կարող գնալ բանակ եւ հայրենիքի պարտքը կատարել»: Բայց հպարտ պետք է լինի այն տղան, ով երկու տարի անձնուրաց ծառայում է բանակում, ստանում շքանշաններ, ում ծնողներին զորամասից շնորհակալական նամակներ են ուղարկում՝«Ձեր որդուն որպես հայրենիքի իսկական պաշտպան դաստիարակելու համար»:

Այո, նման երեխան է պարծանք ծնողի համար, այլ ոչ թե վախկոտ, սրճարաններում ու ռեստորաններում «պապայի» փողերը քամուն տվող, կյանքում դրամի արժեքը չգիտակցող տղաները, ովքեր խոսելիս իրենց հայրիկի նման հպարտորեն ասում են՝ «դե պապան գործերը դասավորեց, չգնացի բանակ»: Բայց չէ՞ որ սա ամոթ է, խայտառակություն, որովհետեւ այս երիտասարդը վաղը հայր է դառնալու ու նույն ձեւով էլ ինքն է իր երեխային դաստիարակելու, եւ այս ամենը, իհարկե, կարող է լուրջ խնդիրներ առաջացնել: Ցավոք, այս խնդիրներն ու վտանգները նման մարդիկ չեն էլ գիտակցում, քանի որ նրանք ապրում են միայն ներկայով՝ առանց վաղվա ապագայի մասին մտածելու կամ դրա բարօրության հարցում մի փոքր ներդրում ունենալու:

Բանակը բավականին խնդրահարույց թեմա է, բայց ավաղ, խնդիրները սկսում են դեռեւս բանակ չգնացած: Ճիշտ է, այս ամենը հոգեբանական ուղղվածություն ունի, բայց համաձայնեք, որ եթե մարդու ներքին կամ հոգեկան աշխարհը խաթարված է, ապա նա պատրաստ է ամեն ինչի: Այսպիսով, բանակի խնդիրների լուծումները պետք է սկսել հենց այստեղից եւ հետո անցնել մյուս՝ ոչ պակաս կարեւոր հարցերին:

Դ. Հ.

Հետևեք NEWS.am STYLE-ին Facebook-ում, Twitter-ում և Instagram-ում