• Ջազի միջազգային օրը՝ Երեւանում

  Ապրիլի 30-ին՝ Ջազի միջազգային օրը՝ ժամը 16:00-22:30-ը, Գաֆէսճեան քանդակների պուրակում (Կասկադ համալիր) տեղի կունենա ջազային համերգ․․․

• «Այս ողբերգությունը նրա կյանքի անբաժան մասն է եղել»․ Քրիստինա Ազնավուրը արխիվային լուսանկարներ է հրապարակել Շառլ Ազնավուրի՝ Հայաստան կատարած այցից

  Շառլ Ազնավուրի հարսը՝ Քրիստինա Ազնավուրը, Instagram-ում արխիվային լուսանկար է հրապարակել...

• Երեւանյան բուրգեր-ուղեցույց. փնտրում ենք կատարյալ համը

  Վերջին տարիներին բուրգերները դարձել են Երեւանի խոհարարական մշակույթի անբաժանելի մասը՝ առաջարկելով հյութալի ու լայն տեսականի՝ համային նախասիրությունների մեծ ընտրությամբ…

• Տիհանա Vibes. Ո՞րն է ամուսնության լավագույն տարիքը, եւ կարելի՞ է արդյոք դավաճանել

  Մենք փորձել ենք այս անգամ բացահայտել, թե որն է ամուսնանալու լավագույն տարիքը եւ ինչպես են մարդիկ վերաբերվում դավաճանություններին․․․

• Կբացվի քանդակագործ Մկրտիչ Մազմանյանի ցուցահանդեսը՝ նվիրված Շառլ Ազնավուրին

  Շառլ Ազնավուրի ծննդյան 100-ամյակին նվիրված հոբելյանական միջոցառումների շրջանակում Two Arcs-ում կբացվի ֆիգուրատիվ քանդակագործ Մկրտիչ Մազմանյանի դիմաքանդակների ինտերակտիվ ցուցահանդեսը...

• Գուշակիր գույնը, ստացիր ծաղկեփունջ. մեկ օր՝ Մայիս Վարդանյանի հետ

  Երբ ուզում եմ ջերմություն եւ ժպիտ, դիտում եմ բլոգեր Մայիս Վարդանյանի տեսանյութերը․․․

• «Հայերը պետք է հասկանան՝ մենք փոքր ազգ ենք. պետք է միասին լինենք: Երբ միասնական ենք, մեզ չեն կարող կոտրել». Սաթի Սպիվակովա

  Բեմից իջնելուն պես հայտնի հաղորդավարուհին սիրով հանդիպեց հանդիսատեսի հետ, լուսանկարվեց ու նաեւ պատասխանեց լրագրողներին հետաքրքրող հարցերին…

• Yerevan Cocktail Week՝ գարնան գլխավոր խնջույքը

  Yerevan Cocktail Week-ը լավ հարթակ է տաղանդավոր բարմենների համար, ասում է Yerevan Cocktail Week-ի հիմնադիր եւ կազմակերպիչ, աշխարհահռչակ բարմեն եւ միքսոլոգ Գեղամ Ղազարյանը…

Այսօր առավոտյան, երբ շանս տարել էի զբոսանքի՝ շնչելով խոնավությամբ ու ջերմությամբ լի աշնանային օդը, հանկարծ նկատեցի Նրան։ Ես ցնցված էի այն փաստից, որ արդեն կես տարի է ես անցնում էի Նրա կողքով, բայց երբեք ուշադրություն չէի դարձրել Նրան։ Ի դեպ, Նա՝ այս կեղտոտ-սպիտակ, կլոր, տխուր, բայց զվարճալի լուսարձակներով, դեղին տերեւներով ծածկված փոքրամարմին արարածը, կանգնած է հենց մեր մուտքի առաջ։Սիրտս ճմլվում էր եւ ցանկանում էի տանից մի վերմակ բերել նրա համար եւ ծածկեի այս «փոքր ու անպաշտպան» էակին, որը վախեցած էր իրեն շրջապատող, ներողություն արտահայտությանս համար, մեծամիտ արտասահմանյան մեքենաներով։ Դուք դեռ գլխի չե՞ք ընկնել, թե խոսքն ինչի մասին է. դե իհարկե, «Զապորոժեցի» մասին է...

Ինձ հասակակից երեւանցիները, եւ կարծում եմ՝ ոչ միայն նրանք, հաստատ կհասկանան իմ այս հուզմունքը։ Առավոտյան հայտնաբերված այս սպիտակ «Զապորոժեցն» ասես ժամանակի մեքենա դարձավ ինձ համար, եւ ես մանկության գիրկն ընկա՝ հիշելով Բաղրամյան փողոցի մեր բակը։ Այն ժամանակ մեր բակում ավտոտնակներ չկային։ Դրանց փոխարեն ծառեր ու խաղահրապարակներ էին. մեծ թթենիներ եւ յասամանի թփեր, որոնց ծաղկման շրջանում մենք սկսում էինք քաղել ու պոկել դրանք։ Հավանաբար, երեւանյան յուրաքանչյուր բակում եղել է նման մի «Զապորոժեց»։ Մեր բակում կանգնած էր մանկական կղանքի գույն ունեցող մեքենա, եւ նրա տերը մի յուրահատուկ սիրով ու քնքշանքով էր վերաբերում իր փոքրիկ մեքենային։ Մեր ալեհեր եւ բավականին թմբլիկ հարեւանն իր պարտքն էր համարում հանգստյան օրերին լվանալ այդ մեքենան,  եւ այս գործընթացը մի մեծ ու կարեւոր արարողություն էր նրա համար։ Մեր հարեւանը գեղեցիկ, արդուկած վերնաշապիկով եւ տաբատով դուրս էր գալիս բակ՝ դույլն ու սպունգը հանդիսավոր կերպով բռնած։ Նա զգուշությամբ օճառում է իր մանկիկին, այնուհետեւ առանց շտապելու «փաղաքշում էր» նրան եւ մեծ սիրով չորացնում այն։ Ես անգամ կասկածում եմ, որ այդ մեքենան նույնիսկ անուն կունենար։ Իսկ երբ նրանց ողջ ընտանիքը պատրաստվում էր մի տեղ գնալ... դա մի յուրահատուկ տեսարան էր։ Այդ հարեւանի կինը շատ խոշորամարմին էր, ով իր չափերով մի քանի անգամ գերազանցում էր ամուսնուն։ Պակաս կերած-խմած չէին նաեւ նրանց երեխաները, եւ երբ նրանց ամբողջ ընտանիքը նստում էր այդ փոքրիկ մեքենան. այնպիսի տպավորություն էր, որ այն հենց այդ պահին կփչանա եւ այլեւս տեղից չի շարժվի։ Եվ այդ խոշորամարմին կինն իր թմբլիկ ձեռքը դուրս էր հանում մեքենայի իջեցրած ապակուց, եւ նրանց ողջ ընտանիքը հպարտ ու ինքնավստահ տեսքով գնում էր անհայտ ուղղությամբ։

Ի դեպ, «Զապորոժեցները» երեւանյան բակերում հումորի ու ծիծաղի առարկա էին։ Օրինակ, իմ ամուսինը մանուկ հասկանում, իր ընկերների հետ հարեւան բակում «թաքցրել» էին նման մի մեքենա. պարզապես վերցրել ու տարել էին մեկ ուրիշ բակ եւ մանուկներին բնորոշ սադիզմով հազիվ էին զսպել իրենց ծիծաղը, երբ տեսել են, թե ինչպես է մեքենայի տերը խելակորույս փնտրում իր մեքենան՝ վազելով մի բակից մյուսը։

Ասեմ, որ այսօր առավոտյան իմ «պատահական» բացահայտումը թույլ տվեց ինձ հայտնվել մանկության երանելի տարիներում եւ զգալ հին Երեւանի շունչը։ Տխուր ժպտալով՝ ես մոտեցա «Զապորոժեցին», ձեռքս դրեցի նրա «ուսին» եւ շնորհակալություն հայտնեցի նրան` այս անսպասելի ակնթարթային երջանկության համար...

Էմմա Օ.

Հետևեք NEWS.am STYLE-ին Facebook-ում, Twitter-ում և Instagram-ում