• «Էթնո ջազ» խորագրով համերգը`նվիրված Սերգեյ Փարաջանովի 100-ամյա հոբելյանին (ֆոտո)

  Մայիսի 2-ին Արամ Խաչատրյան համերգասրահում տեղի ունեցավ «Էթնո ջազ» խորագրով համերգը․․․

• Ջոան Աղաջանյան-Քուինը՝ Լոս Անջելեսի արտ-բեմի մուսա եւ հովանավոր

  «Սա ոչ տիպիկ հավաքածու է»,- ասում է գալերիստ Ռեյչել Մակքալա Ուեյնռայթը։ «Ջոանը պարզապես մուսա չէ նկարիչների համար, այլեւ գիտակ, որը շատ հմուտ խոսում է արվեստի մասին։ Հավաքածուն կարճ պատում է Լոս Անջելեսի ստեղծագործության  մասին, որի կենտրոնում են գտնվել Ջոանը եւ Ջեկը»...

• Մայամիի սեքսի թանգարանում բացվել է Հաջիմե Սորայամայի Desire Machines ցուցահանդեսը

  Մայամիի սեքսի թանգարանը բացել է «Ցանկության մեքենաներ»/Desire Machines խորագրով ցուցահանդեսը, որը ներկայացնում է Հաջիմե Սորայամայի խորհրդանշական «սեքս-ռոբոտ» քանդակների շարքը…

• Գուստավ Կլիմտի՝ 100 տարի կորած համարվող նկարն աճուրդում վաճառվել է 30 միլիոն եվրոյով

  Ավստրիացի նկարիչ Գուստավ Կլիմտի՝ 100 տարի կորած համարվող կտավը Վիեննայում կայացած աճուրդի ժամանակ վաճառվել է 30 միլիոն եվրոյով․․․

• Ջազի միջազգային օրը՝ Երեւանում

  Ապրիլի 30-ին՝ Ջազի միջազգային օրը՝ ժամը 16:00-22:30-ը, Գաֆէսճեան քանդակների պուրակում (Կասկադ համալիր) տեղի կունենա ջազային համերգ․․․

• Դեւիդ Լինչը Salone del Mobile-ում ներկայացրել է «Մտորումների սենյակը» ինստալյացիան

  Այս տարի հայտնի ռեժիսոր Դեւիդ Լինչին հրավիրել էին ստեղծելու ինստալացիա Salone del Mobile կահույքի տոնավաճառի համար՝ մի բան, որը հյուրերին այլ հարթություն կտեղափոխի․․․

• Թուփաքի պաշտոնական էջում տեղադրել են հայ նկարչի աշխատանքը՝ նշելով, որ այն արվել է Հայաստանում

  Ռեփեր Թուփաք Շաքուրի ինստագրամյան էջում տեղադրել են ազգությամբ հայ «սթրիթ արտ» նկարչի աշխատանքը եւ նշել, որ այն արված է Հայաստանում…

• Երեւանյան բուրգեր-ուղեցույց. փնտրում ենք կատարյալ համը

  Վերջին տարիներին բուրգերները դարձել են Երեւանի խոհարարական մշակույթի անբաժանելի մասը՝ առաջարկելով հյութալի ու լայն տեսականի՝ համային նախասիրությունների մեծ ընտրությամբ…

«Նույն մարդիկ են, որոնք հնարք են կատարում դանակով». այսպես կրկեսի արտիստներ Անդրանիկ եւ Գեւորգ Վարդանյանները հայտնի դարձան աշխարհով մեկ։ Իսկ այժմ աստղային դուետն իր թատերախմբի հետ հայրենիքում է՝ Երեւանում։

Եղբայրները վրանային կրկես են բերել Հայաստանի մայրաքաղաք, որտեղ շաբաթ եւ կիրակի օրերին ելույթներ են ունենում։ Նրանց նպատակն է վերակենդանացնել կրկեսային արվեստն այստեղ, քանի որ ասպարեզում առանց հեքիաթի մեծացել է հայ երեխաների մի ամբողջ սերունդ։ Հատուկ NEWS.am STYLE-ի համար հայտնի ուժային մարմնամարզիկները խոսել են այն մասին, թե ինչու են վերադարձել Երեւան եւ համաշխարհային հռչակ ձեռք բերելու իրենց ուղու մասին։

Երբ տունը կրկեսի հրապարակն է

Նման պրոֆեսիոնալ կրկես Երեւանը երկար տարիներ չիէրտեսել՝ կան օդային մարմնամարզիկներ, իլյուզիոնիստներ, դանակ նետողներ, լարախաղացներ եւ շատ ավելի հետաքրքիր բաներ։ Անշուշտ, ծրագրի ուշագրավ կետը ուժային ակրոբատներ Գեւորգ ու Անդրանիկ Վարդանյանների ելույթն է։ Այն, ինչ նրանք անում են կրկեսի հրապարակում, ուղղակի աներեւակայելի է: Երբ մեկը մյուսին բարձրացնում է ատամների մեջ սեղմած դանակներով, եւ միակ հենարանը սայրի շեղբն է, թվում է, թե մարդը պարզապես չի կարող դա անել։

«Ոմանք նույնիսկ չեն հավատում եւ ասում են, որ դա հնարք է, բայց դա սովորական հավասարակշռություն է: Ճիշտ է, դրան հասնելու համար մեզնից պահանջվեց գրեթե վեց տարվա ծանր ամենօրյա մարզումներ»,- բացատրում է Գեւորգը:

Շատերը կարծում են, որ եղբայրները երկվորյակներ են, իսկ տղաները չեն քանդում այս լեգենդը։ Փաստորեն, տարիքային տարբերություն ունեն, իսկ Անդրանիկը, թեեւ ավելի երիտասարդ է, գործում է ներքեւում՝ բարձրացնելով Գեւորգին։

«Գլխավոր դժվարությունն այն է, որ մենք նույն հասակն ու գործնականում նույն քաշն ունենք»,- նշում է Անդրանիկը։ - Բայց մեր ժանրում դա անհամատեղելի է, սովորաբար ներքեւի արտիստը պետք է շատ ավելի մեծ լինի, քան վերեւինը: Բայց հենց այս փաստն էր, որ մեզ թույլ տվեց մեծ հաջողությունների հասնել պրոֆեսիոնալ կրկեսային արվեստում եւ բարձրացնել մեր վարկանիշը։ Իսկ աշխարհում հիմա այս հնարքի միակ կատարողները մենք ենք»։

Բայց երբ Անդրանիկն առաջին անգամ հրավիրեց Գեւորգին դանակներով հնարք անելու, նա սկզբում կտրականապես մերժեց. սա շատ վտանգավոր հնարք է հատկապես վերեւի ակրոբատի համար։ Դա նման է սակրավորներին. դուք կարող եք սխալվել միայն մեկ անգամ, այնուհետեւ դա կամ մահ է, կամ վնասվածք: Բայց նրանք ռիսկի դիմեցին ու ճիշտ որոշում կայացրին։ Դանակներով հնարքը դարձել է Վարդանյան եղբայրների այցեքարտը։

«Թեփի երեխաներ»

Եղբայրները Երեւանից հեռացել են ինը տարեկանում. Հորեղբայրը՝ կրկեսի արտիստ Վարդան Վարդանյանը, նրանց հյուրախաղերի է տարել Արաբական Միացյալ Էմիրություններ։

«Մեզ մոտ կա «թեփի երեխա» հասկացությունը, քանի որ կրկեսում միշտ կենդանիներ են լինում, արտիստների երեխաները թեփի մեջ են խաղում, այնտեղ էլ մեծանում»,- ասում է Անդրանիկը։ – Ես ու եղբայրս տիպիկ օրինակ ենք։ Սերը կրկեսի հանդեպ հորեղբայրս է սերմանել, նա հավասարակշռող վարժություններ էր կատարում աթոռների վրա, մինչ օրս աշխատում է Մոսկվայի կրկեսում, թեեւ արդեն մոտենում է 50-ին: Եվ, իհարկե, մենք շատ շնորհակալ ենք մեր ծնողներին, որ չխանգարեցին մեր հոբբիին:

Սկզբում կրկեսային որոշ տարրեր ենք ցուցադրել դպրոցում: Իսկ հետո Երեւանի կրկեսում մեզ թույլ տվեցին ասպարեզ մտնել մանկական սալտոներով՝ արտիստների առաջ։ Առաջին անգամ մեր բեմադրությունը կատարեցինք Թեհրանում, երբ հորեղբորս հետ շրջագայում էինք Իրանում։ Սկզբում դա դասական էկվիլիբր էի, բայց հետո որոշեցինք համատեղ համար անել, սովորեցինք հայտնի ուժային զույգերից, բայց դրանցից ոչ մի տարր չկրկնվեց՝ կամ վերամշակվեց, կամ ահռելի փոխվեց»։

Եվ հետո բանակն էր, որը գրեթե վերջ դրեց եղբայրների կրկեսային կարիերային։ Բայց «խուսափելու» միտք չկար, երկուսն էլ հայրենասերներ են։

«18 տարեկանում վերադարձանք Հայաստան եւ երկուսս էլ գնացինք ծառայության՝ երկու տարով։ Նախ ես, մեկ տարի հետո՝ Անդրանիկը»,- ​​պատմում է Գեւորգը։ -Իսկ 20 տարեկանում ծառայելուց հետո ընտրության առաջ կանգնեցինք՝ հնարավո՞ր է նորից կրկեսային կարիերա սկսել։ Որովհետեւ մեր ժանրը պահանջում է ժամանակ եւ մշտական ​​մարզումներ։ Ինչ-որ պահի նույնիսկ մտածեցինք, որ մեր կրկեսային կյանքն ավարտվել է»։

Բայց Վարդան Վարդանյանը նորից օգնության հասավ. այդ ժամանակ նա շրջագայում էր Ռուսաստանում եւ հրավիրեց իր զարմիկներին աշխատելու Եկատերինբուրգի կրկեսում որպես օգնականներ՝ Ռուսաստանի Դաշնության ժողովրդական արտիստ Անատոլի Մարչեւսկու համար, որը հանդես էր գալիս գորգի ծաղրածուի ժանրում։ Եվ տղաները նորից սկսեցին զրոյից՝ գիշերը պարապելով։

«Մենք նպատակ ենք դրել՝ հետ բերել մեր ակտը, թեև 20 տարեկանում ոչ ոք չի սկսում այս ժանրում։ Կրկեսի ակրոբատներն ընդամենը 15 տարվա աշխատանքային ստաժ ունեն, հետո թոշակի են անցնում։ Բայց մենք ինքներս մեզ ասացինք՝ անհնարին ոչինչ չկա։ Ես միշտ ասում եմ՝ եթե հավատում ես, որ կարող ես թռչել, կթռչես։ Մենք մեր առջեւ նպատակ ենք դրել՝ դառնալ առաջինը, լավագույնը, որը հայտնի է ամբողջ աշխարհում։ Եվ նրանք հասան իրենց նպատակին»,- ասում է Անդրանիկը։

«Մենք նպատակ դրեցինք՝ վերադարձնել մեր համարը, թեեւ 20 տարեկանում ոչ ոք չի սկսում այս ժանրում։ Կրկեսի ակրոբատներն ընդամենը 15 տարվա աշխատանքային ստաժ ունեն, հետո թոշակի են անցնում։ Բայց մենք ինքներս մեզ ասացինք՝ անհնարին ոչինչ չկա։ Ես միշտ ասում եմ՝ եթե հավատում ես, որ կարող ես թռչել, կթռչես։ Մենք մեր առջեւ նպատակ ենք դրել՝ դառնալ առաջինը, լավագույնը, որը հայտնի է ամբողջ աշխարհում։ Եվ հասանք նպատակին»,- ասում է Անդրանիկը։

Արթնանալ հայտնի

Երբ արտիստները սկսեցին իրենց առաջին քայլերն անել դեպի հայտնիություն, նրանք հաճախ էին սկանդալների մեջ ընկնում։ Անդրանիկը, որպես իմպուլսիվ մարդ, չի դիմացել ստանդարտ մոտեցմանը. «Մեր ներկայացումը դիտելու եկան լուրջ մարդիկ ու սկսեցին սովորեցնել՝ պետք է նիհարել, իսկ դու, ընդհակառակը, գիրանալ։ Եվ վեց ամիս անց կտեսնենք։ Անհնար է նման համարով հանդես գալ նույն քաշով. վերին ակրոբատը պետք է լինի փոքր եւ բարակ: Եվ ես կտրուկ արձագանքեցի նման մեկնաբանություններին՝ քանի որ դուք այդքան ստանդարտ եք մտածում, նշանակում է՝ դու անելիք չունես կրկեսային արվեստում։ Եվ այդպես մենք հայտնի դարձանք կրկեսային ոլորտում։ Իսկ երբ հասանք «Минута славы», զանգվածային հանդիսատեսը նույնպես ճանաչեց մեզ։ Փողոցում մարդիկ սկսեցին մոտենալ մեզ. «Վայ, դուք այն տղաներն եք, որ դանակներով հնարք եք ցուցադրում»։ Այսպիսով, մեր ամենահաջող համարի ընտրությամբ հարվածեցինք նշակետին»։

Եղբայրները փառքի վատ կողմը՝ նյարդայնացնող երկրպագուներին, հանգիստ են ընդունում՝ դա համարելով մասնագիտության նորմալ արժեք։ Երկուսն էլ ամուսնացած են, ինչպես ասում են, երկար ժամանակ։ Անդրանիկն իր կնոջը հանդիպել է արենայում, իսկ այժմ նրանք միասին են հանդես գալիս. Լյուբով Կարսանովան՝ խմբակային ժոնգլերների ժանրում, ներկայացնում է իր ծրագիրը (կրկեսի գմբեթի տակ ճախրող կարմիր զգեստով շքեղ կայսրուհի): Իսկ նրանց դուստր Կատրինը, ով շուտով կդառնա հինգ տարեկան, իրեն փորձում է անվաչմուշկներով համարում։ Գեւորգի ավագ որդին՝ Վարդանը, այժմ առաջին դասարան է գնում երեւանյան դպրոցներից մեկում, փոքրը՝ Դավիթը ընդամենը մեկ տարեկան է։

«Ես ու եղբայրս շատ նվիրված ենք մեր ընտանիքներին, ամեն ինչ անում ենք նրանց, մեր երեխաների համար է։ Անկախ նրանից, թե նրանք հետո կընտրեն կրկեսային կարիերան, թե կցանկանան զարգանալ այլ ոլորտում, դա նրանց ընտրությունն է: Մենք միշտ օգնելու ենք նրանց»,- վստահեցնում է Գեւորգը։

Վերադարձ դեպի արմատներ

Վարդանյան եղբայրները շրջել են գրեթե ամբողջ աշխարհով, ելույթ են ունեցել բազմաթիվ հեռուստատեսային շոուներում եւ հայտնիների հետ աշխատել լավագույն կրկեսներում, օրինակ՝ Գիա Էրաձեի թագավորական կրկեսում, որտեղ այնքան էլ հեշտ չէ մտնելը: Պայմանագրեր Եվրոպայում... Եվ հանկարծ՝ հաղթական վերադարձ Երեւան. Ինչո՞ւ։

«Մենք հասկացանք, որ ցանկանում ենք ավելի զարգանալ, եւ ոչ միայն որպես արվեստագետներ: Մենք արդեն շրջել ենք աշխարհով մեկ, Ռուսաստանի մեկ քաղաքում առնվազն 2-3 անգամ ենք ելույթ ունեցել, բայց ոչ մեկ անգամ մեր հայրենի Հայաստանում։ Այդ իսկ պատճառով մենք կայացրինք այս որոշումը։ Երեւանում կրկեսի մշտական ​​շենքը տասը տարուց ավելի փակ է, կա՛մ համաճարակ, կա՛մ պատերազմ. տղաների եւ աղջիկների մի ամբողջ սերունդ չգիտի, թե ինչ է իսկական կրկեսային ներկայացումը։ Բայց մարդիկ այս արվեստի կարիքն ունեն։ Սա բոլոր սերունդների տոնն է, մանկություն վերադառնալու հնարավորություն։ Տարբեր տարիքի մարդիկ են մոտենում մեզ ու արցունքն աչքերին շնորհակալություն հայտնում»,- ասում են եղբայրները։

Տարօրինակն այն է, որ չնայած աշխարհի տարբեր երկրներում իշխանությունները պատիվ են համարում կրկեսի ականավոր կատարողներին ամենայն օգնություն ցուցաբերելը, Երեւանում Վարդանյանները նախ բախվեցին բավականին սառը ընդունելության։ Խոսքը հանդիսատեսի մասին չէ. հանդիսատեսը պարզապես հիացած է եւ երթով գնում է ներկայացումների: Բայց իշխանություն ունեցողները եւ նույնիսկ հովանավորները, ցավոք, մնացին լուսանցքից դուրս։ Եղբայրներն իրենք են վարձակալել տարածքը, իրենք են տեղադրել գմբեթն ու սարքավորումները եւ մեծ ներդրումներ են կատարել օդորակման եւ ջեռուցման համակարգում։ Միաժամանակ տոմսի արժեքը հնարավորինս մատչելի դարձրինք՝ սկսած 3 հազար դրամից, որպեսզի ներկայացումը մատչելի լինի ընտանիքների համար։

Նախատեսվում է ամանորյա հեքիաթային ներկայացում անել, որպեսզի տոնական օրերին հայ երեխաները կարողանան գալ կրկեսի տոնածառերի մոտ։ Եվ լավագույն դեպքում, Հայաստանին պետք է լավ կրկեսային դպրոց, արտիստները դրա համար ունեն եւ՛ գիտելիք, եւ՛ փորձ, բայց դրա համար անհրաժեշտ է աջակցություն բոլոր մակարդակներում, որպեսզի իշխանությունները շահագրգռված լինեն դրանում։

Միեւնույն ժամանակ, ամեն շաբաթ-կիրակի Վարդանյան եղբայրները հեքիաթ են նվիրում մանուկներին ու մեծերին՝ իրենց էներգիան կիսելով նրանց հետ։ Նրանք իրենց աշխատանքի երկրպագուներն են, եւ նրանց համար գլխավոր վարձատրությունը հեռուստադիտողի կողմից ճանաչումն է։

Սոֆյա Ցարեւա

Հետևեք NEWS.am STYLE-ին Facebook-ում, Twitter-ում և Instagram-ում