• Burj Al Arab-ը եւ Atlantis, The Palm-ը համարվել են աշխարհի «ամենաինստագրամյան» հյուրանոցները

  Դուբայի ճարտարապետական ​​հրաշալիքներից երկուսը` Burj Al Arab-ը եւ Atlantis, The Palm-ը, Instagram-ում աշխարհի ամենահայտնի հյուրանոցներն են…

• Մալդիվների ամենաթանկ հանգստավայրի ներսում

  Երբ Soneva Secret-ը բացվեց ապրիլի սկզբին, այն աշխարհի ամենաթանկ հյուրանոցային ուղղություններից մեկում՝ Մալդիվներում, անմիջապես դարձավ ամենաթանկ հանգստավայրը․․․

• Տոկիոյի հանրային զուգարանները եզակի զբոսաշրջային գրավչություն են ճանապարհորդների համար

  Բացի տաճարներ այցելելուց եւ կեռասի ծաղիկներով հիանալուց, Տոկիոյի այցելուներն այժմ կարող են ուսումնասիրել քաղաքի ավելի ժամանակակից հրաշքները՝ հասարակական զուգարանները, հայտնում է Reuters-ը․․․

• Միշլենի հեղինակավոր ուղեցույցը ներկայացրել է իր առաջին Michelin Keys վարկանիշը՝ Ֆրանսիայի հյուրանոցների համար

  Միշլենի հեղինակավոր ուղեցույցը ներկայացրել է իր առաջին Michelin Keys վարկանիշը՝ Ֆրանսիայի հյուրանոցների համար՝ ներխուժելով հյուրանոցային ոլորտ․․․

• Daily Express. Եթե ցանկանում եք բացահայտել Եվրոպայի ամենատպավորիչ գաղտնիքներից մեկը, գնացեք Հայաստան

  Շշմեցնող Հայաստանն այն ուղղություններից է, որտեղ ավելի քիչ զբոսաշրջիկների կտեսնեք, քան մայրցամաքի շատ այլ երկրներոիմ, բայց սա շուտով կարող է փոխվել, քանի որ այնտեղ զբոսաշրջիկների թիվը սկսում է աճել․․․

• Հինգ ամիս, 40 երկիր եւ շքեղ նավարկություն, որտեղ լյուքս համարներն արժեն մինչեւ 1,7 միլիոն դոլար

  Պիկասոյի ստեղծագործությունները, ռոյալներ եւ անձնական սպասավորներ. բարի գալուստ Regent Seven Seas-ի շքեղ նավարկությունների ապագա․․․

• Four Seasons-ը բարձրացնում է շքեղության մակարդակը Կարիբյան և Միջերկրական ծովում իր առաջին զբոսանավի գործարկումով  

  Four Seasons-ը բարձրացնում է շքեղության մակարդակը Կարիբյան և Միջերկրական ծովում իր առաջին Four Seasons զբոսանավի թողարկումով: Սուպեր զբոսանավը նախագծվել է շվեդական Tillberg Design ընկերության հետ համատեղ...

• Աբու Դաբին նախատեսում է դրախտ ստեղծել գեյմերների համար. աշխարհում առաջին կիբեռսպորտի կղզին

  Աբու Դաբին գնում է Սաուդյան Արաբիայի հետքերով և նախատեսում է ստեղծել աշխարհում առաջին eSports կղզին, որն ընդգրկում է 500,000 քառակուսի մետր տարածք, որը խաղային դրախտ կլինի ամբողջ աշխարհի խաղացողների համար...

«Հնդկաստանը եղել է երազանք՝  լինել այնտեղ և տեսնել Թաջ Մահալը: Դրա համար էլ սկսել էի սովորել հնդկերեն»,-ասում է մասնագիտությամբ տնտեսագետ Աշխեն Խաչատրյանը, որն առաջին անգամ իր երազանքն իրականացրել է 2012 թ-ին` ներկայացնելով Հայաստանը Հնդկական  կառավարական ITEC / Indian Technical & Economic Cooperation/՝ հնդկական տեխնիկական և տնտեսական համագործակցության ծրագրի շրջանակներում:

Հնդկաստանի հանդեպ սերը Աշխենի համար դարձավ ճակատագրական: Նա Հայաստանում հանդիպեց իր երկրորդ կեսին` Հնդկաստանի քաղաքացի Կապիլան Ստիֆեն Ջեսուդիանին, որի հետ անցած տարի կազմեցին ընտանիք և տեղափոխվեցին Մադրաս:

Աշխենը նաև բլոգ է վարում, որտեղ գրառումներ է կատարում այն մասին, թե ինչպիսին է Հնդկաստանը հայի աչքերով:

Հնդկաստանի ավանդույթների, դրանց հարմարվելու, հայերի և հնդիկների նմանությունների և տարբերությունների մասին Աշխենը պատմեց NEWS.am STYLE-ին:

-Աշխեն, ինչպե՞ս է անցել ձեր հարսանիքը` հայկական, թե՞ հնդկական ավանդույթներով:

-Ամուսնուս ծնողների  մեծ ցանկությունն է եղել հարսանիքը կազմակերպել Հայաստանում: Նրանք ցանկանում էին տեսնել Արարատ լեռն ու այդ պատճառով էր, որ  ցանկանում էինք ամուսնանալ Խոր Վիրապի վանքում, որ ավելի մոտ լինեինք Արարատ լեռանը: Սակայն այնտեղ մեր որոշած օրվա բոլոր ժամերն արդեն զբաղված էին ու մենք ամուսնացանք Երևանի Սբ. Գրիգոր Լուսավորիչ եկեղեցում: Իմ ուսանողական տարիներին դասերից հետո հաճախ էի գնում այս եկեղեցին՝ նստում, աղոթում: Մի օր աղոթքիս մեջ խնդրեցի Աստծուն, որ իմ հարսանիքն էլ լինի այստեղ: Խնդրանքս իրականացավ 2014 թվականին:

Հնդկաստանում էլ կազմակերպեցինք հարսանեկան երեկույթ՝ այստեղի մեր հարազատների ու ընկերների համար, որոնք չէին կարողացել գալ Հայաստան: Այդ ժամանակ ես կրել եմ հնդկական ազգային հարսի շոր` իհարկե այն ենթարկելով  որոշակի փոփոխության:

Հնդկական հարսանիքների ժամանակ, հատկապես, Հարավային Հնդկաստանում  երաժշտություն չի լինում,  սակայն այստեղ մեր երեկույթի ժամանակ հայերով  պարել ենք քոչարի: Նույնիսկ մեր հյուրերից մեզ միացան:

-Հե՞շտ եք հարմարվել Հնդկաստանի ավանդույթներին:

-Հնդկաստանի ավանդույթներին հարմարվելը շատ անհատական է: Դա պայմանավորված է տվյալ անձից՝  նրա դաստիարակությունից , կրթությունից ու  ներքին հոգեկան վիճակից,որովհետև այստեղ բոլորովին այլ աշխարհ է, որը ներկայիս  Հայաստանի հակապատկերն է:

Եթե հոգեպես կայուն անձնավորություն ես, այստեղի ավանդույթներին հարմարվելը բարդ խնդիր չի լինի՝ կկարողանաս ճիշտ մոտեցում ցուցաբերել, որը երկու կողմերի համար էլ հարմար կլինի:

Ասեմ, որ ընտանիքս քրիստոնյա, կիրթ, ժամանակակից, ազատ մտածելակերպով ընտանիք է: Սկեսրայրս մասնագիտությամբ ճարտարապետ է: Սկեսուրս եղել է անգլերենի ուսուցչուհի: Ամուսինս նույնպես ճարտարապետ է: Այնպես որ` ընտանիքում ավանդույթներին հարմարվելու խնդիր չունեմ:

 Ես  շարունակում եմ ապրել այնպես, ինչպես ապրել եմ Հայաստանում:

-Աշխեն, իսկ  ինչո՞վ են նման և տարբեր հայ և հնդիկ  ժողովուրդները:

-Ամեն ինչ շատ տարբեր է, որևէ ընդհանրություն Հայաստանի հետ առաջին հայացքից չես կարող գտնել: Բայց երբ շփվում ես տեղացիների հետ, սկսում ես ապրել այստեղ ոչ որպես տուրիստ:  Իրենց հետ շփվելով հասկանում ես, որ մեզ՝ հայերիս պես հյուրասեր են և ընկերասեր: Երկու ժողովուրդն էլ տանջված ու  աշխատասեր են, ամեն ինչից հաց են ստեղծում:

Հին հայկական ավանդույթի պես այստեղ կանանց մեծ մասը իրենց ամուսիններին անունով չեն դիմում, հատկապես այլ մարդկանց մոտ, ասում են` անհարգալից է: Եթե տղամարդ է սենյակ մտնում , բոլոր նստածները, ի նշան հարգանքի, կանգնում են:

Նմանություններից մեկն էլ այն է, որ երկու ժողովուրդներն էլ սիրում են ուրիշների կյանքը քննարկել ու վերլուծել:

Այստեղ մարդիկ շատ ամուր են կապված իրենց ավանդույթներին: Կուզենայի, որ Հայաստանում ևս ժամանակակիցի հետ մեկտեղ պահվեր ազգայինը, գեղեցիկը:

Հնդկաստանը բազմազանության երկիր է: Այստեղ կողք կողքի ապրում են հարուստն ու աղքատը: Մի տեղ  կտեսնես շքեղ շինություն, իսկ մյուս տեղում`  մի փոքրիկ հյուղակ: Գոյության պայքարը Հնդկաստանում շատ վառ է արտահայտված, բայց դա տեղացիներին չի խանգարում ժպտալ ու լինել բարի՝ ի տարբերություն հայերիս, որ միշտ դժգոհ ենք ու տխուր: Կուզենայի, որ մենք էլ սովորեինք թեթև նայել խնդիրներին և հաճախ ժպտալ:

-Հատկապես, ի՞նչը կարող է դժվարություն պատճառել հայերին Հնդկաստանում:

Այն, որ Հայաստանից հեռու ես, արդեն ինքնին դժվարություն է: Շատ դժվար է կլիմայի հետ հարմարվելը, հատկապես ինձ համար, որտեղ ես եմ ապրում միշտ շոգ է:

Ամենակարևոր դժվարությունը  հավատքը պահելն է: Այստեղ կան տարբեր եկեղեցիներ, բայց ոչ մեկում պատարագը մեր եկեղեցու պես չեն մատուցում:  Մենք Մադրասում ունենք հայկական եկեղեցի՝ Մադրասի Սբ. Աստվածածին եկեղեցին, որտեղ հաճախ ենք գնում: Միայն այնտեղ է, որ ես ինձ շատ լավ եմ զգում: Այդ տարածքն ինձ համար, ասես, փոքրիկ Հայաստան լինի Մադրասում:

16-18-րդ դդ. Մադրասում ապրել են հայեր, որոնք թողել են մեծ ժառանգություն: Ամուսնուս հետ ուսումնասիրում ենք, այցելում ենք  թանգարաններ, արխիվներ, գրադարաններ…  Գտնում ու համակարգում ենք հայերի, հայկական հետքերի մասին ցանկացած տեղեկություն, հոդված:

Շատ հպարտ եմ, որ հայ եմ…

Սյունե Առաքելյան

Հետևեք NEWS.am STYLE-ին Facebook-ում, Twitter-ում և Instagram-ում