«Սրտի վալետ». նոր հումորային սիթքոմի մանրամասները. BACKSTAGE

Գեւորգ Մկրտչյանի եւ Քրիստինա Հովհաննիսյանի առաջին տանգոն

Գեևորգ Մկրտչյանը և Քրիստինա Հովհաննիսյանը պսակադրվեցին

Աներեւակայելի էմոցիաներ. Համասյանի համերգը Խուստուփ լեռան լանջին

Տիհանա Vibes. Ո՞րն է ամուսնության լավագույն տարիքը, եւ կարելի՞ է արդյոք դավաճանել

MOCT 5. Անդերգրաունդ կյանքը Հայաստանում

«Armflix»-ի «Տանդեմ» սերիալի առաջին 3 սերիաների ցուցադրությունը, կարմիր գորգն ու հայտնի հյուրերը (VIDEO)

Անդրեյ Մակարեւիչ. «Ինտերնետը շատ շուտ է հասել մարդկությանը»

Գուշակիր գույնը, ստացիր ծաղկեփունջ. մեկ օր՝ Մայիս Վարդանյանի հետ

Տիհանա Vibes Դավիթ Մանոյանի հետ. Իվետա Մուկուչյանի հետ տեսահոլովակի, Կասպերի եւ այլ թեմաների մասին

Տիհանա Vibes. ZatikArtFest-ի գույներն ու մարդիկ

Տիհանա vibes. Թվում է՝ պարզ հարցեր են, պարզվում է՝ ոչ այնքան

Միխայիլ Շուֆուտինսկին ժամանեց Հայաստան

Տիհանա Vibes. Ընկերները, սեքսը, շաուրման. իսկ ձեզ ի՞նչն է երջանկացնում

Ի՞նչ ակնկալիքներ ունեն երեւանցիները «Եվրատեսիլում» Լադանիվայի մասնակցությունից

«Օսկար 2024». Լավագույնները, «ամենամերկը», հմայիչ Քենն ու մյուս հիշարժան պահերը

Տիհանա Vibes. Իսկ դուք պատրա՞ստ եք ձեր կնոջ համար այսպիսի «քննություն» հանձնել

«Մենչի վերջը» ստենդափի պրեմիերան, հայտնի հյուրերն ու գլխավոր «մեսիջը»

Ռեժիսոր Նարե Մկրտչյանը՝ «Օսկարի» հավակնելու եւ Ազնավուրի մասին ֆիլմ նկարահանելու մասին. NEWS.am STYLE Exclusive

12:04, 19 նոյեմբերի

2015 թվականին մի թրքուհի պարզում է, որ իր մեծ տատը Հայոց ցեղասպանությունը վերապրողներից է, և որոշում է մեկնել Հայաստան: Մայան և՛ հայ է, և՛ թուրք. նրա ներսում երկու թշնամի է ապրում: Մեկը տառապում է Ցեղասպանության պատճառով, իսկ մյուսը՝ հերքում  այդ փաստը: Լոսանջելեսաբնակ ռեժիսոր Նարե Մկրտչյանի վերջին` «Տան մյուս կողմը» (The Other Side of Home) վավերագրական ֆիլմի սինոփսիսն է:

Ֆիլմ, որը մեծ իրարանցում առաջացրեց, քանի որ հայտնվեց «Օսկար» 89-րդ մրցանակաբաշխության «Լավագույն վավերագրական կարճամետրաժ ֆիլմ» անվանակարգի «շորթլիստում» (կարճ ցուցակ): Նարե Մկրտչյանը մի շարք մրցանակների դափնեկիր է, կարճամետրաժ ֆիլմերի, գովազդային հոլովակների, վեբ շարքերի պրոդյուսեր և ռեժիսոր:

Բակալավրի աստիճան է ստացել Հարավային Քալիֆորնիայի համալսարանի կինոարվեստի դպրոցում: NEWS.am STYLE-ի հետ զրույցում ռեժիսորն անդրադառնում է ֆիլմին, պատմում կինոնկարի հերոսուհու, առաջիկա ծրագրերի մասին:

Նարե, շնորհավորում եմ Ձեզ և Ձեր թիմին: Ձեր կինոնկարը հայտնվել է «Օսկար» 89-րդ մրցանակաբաշխության «Լավագույն վավերագրական կարճամետրաժ ֆիլմ» անվանակարգի «շորթլիստում»:

Ճիշտն ասած, որքան տեղյակ եմ, առաջին անգամ է, որ Հայոց ցեղասպանության թեմայով ֆիլմը հայտնվում է «Օսկար»-ի շորթլիստում: Շատ ուրախ եմ այդ առթիվ: Ես ուրախությունից լաց էի լինում, երբ տեսա ցուցակը: Հրաշք կատարվեց. Հայոց ցեղասպանության թեմայով ֆիլմը հայտնվեց շորթլիստում: Հուսանք, որ անվանակարգում էլ կհայտնվենք: Բավական հետաքրքրություն կա ֆիլմի նկատմամբ.ինձ համար սա շատ կարևոր է:

Որտե՞ղ էիք, երբ տեղակացաք, որ Ձեր կինոնկարը հայտնվել է «Օսկար»-ի  շորթլիստում:

Շատ զվարճալի պատմություն է: Նախ, այդ օրերին ահավոր լարված էի, հայտն ուղարկվել էր արդեն: Շորթլիստում հայտնվելը բավականին դժվար էր: Ֆիլմի կյանքն ու հանդիսատեսն ապահովված կլինեին, եթե մեզ հաջողվեր հայտնվել այդ ցուցակում: Ես ու պրոդյուսերներիցս մեկն անընդհատ անհանգիստ սպասում էինք: Մի վայր կա, որը կոչվում է Subway, գնացել էինք լանչի: Ես անընդհատ հեռախոսս էի ստուգում: Բացեցի ու տեսա, որ ակադեմիայից նամակ ունեմ: Թեև կարդում էի նամակը, բայց չէի հավատում աչքերիս: Այնքան հուզվեցի, որ չէի կարողանում խոսել: Ես երևի մի 15 րոպե լաց էի լինում, իսկ պրոդյուսերն ուրախությունից ցատկում էր: Խայտառակ ենք եղել, այդտեղ այլևս չենք գնում (ծիծաղում է-հեղ.): Բավականին հետաքրքիր, էմոցիոնալ պահ էր, բոլորը շնորհավորում էին, թեև չէին հասկանում, թե ինչ է կատարվում: Մտածում էին, որ ինչ-որ լավ բան է եղել:

Ինչպե՞ս առաջացավ նման ֆիլմ ստեղծելու գաղափարը:

Միշտ ցանկացել եմ Հայոց ցեղասպանության թեմայով ֆիլմ ստեղծել: Ինձ համար 100-ամյա տարելիցին ֆիլմ ունենալը երազանք էր: Այն ժամանակ մտածում էի խաղարկային ֆիլմ ստեղծելու մասին, որը կկենտրոնանա մարդու և ոչ այնքան թվերի, փաստերի վրա: Ես ուզում էի, որ դիտողը կապվի իմ հերոսի հետ: Մտածում էի՝ ինչ կլինի, եթե ինչ-որ մեկը մի օր արթնանա, ու հասկանա, որ ինքն իր թշնամին է: Իր ամբողջ կյանքի ընթացքում ժխտել է Ցեղասպանության իրողությունը: Եվ հանկարծ հասկանա, որ զոհ է, ոչ թե կատարող: Մտածեցի` իսկ գուցե փորձեմ իմ թեմային առնչվող հերոս գտնել և վավերագրական ֆիլմ նկարահանել: Բավականին երկար փնտրում էի թուրքի, ով հայի արյուն ունի և տեսախցիկի առաջ կխոսի: Բոլորն ասում էին, որ չեմ կարողանա նման հերոս գտնել:  

 

Դժվա՞ր էր Ցեղասպանության թեմայով ֆիլմ նկարահանել:

Հոգեպես շատ դժվար էր: Իմ տատիկն ու պապիկը Ցեղասպանության վերապրածներն էին, Արևմտյան Հայաստանից էին: Շատ դժվար էր Թուրքիա գնալ: Չգիտես՝ սիրե՞ս, թե՞ ատես այդ հողը, որովհետև այդտեղ սպանել են քո նախնիներին: Մյուս կողմից` սա այն հողն է, որտեղ ապրել են նախնիներդ: Ինչքան մոտենում էի Թուրքիային, այնքան վախը, պարանոյան շատանում էր, սրվում էր այն զգացողությունը, թե քեզ կմատնեն, վատություն կանեն:

Թուրքիայում հե՞շտ էր նկարահանումներ կատարել: Ձեզ չե՞ն խանգարել:

Ցավոք չեն խանգարել: Ես շատ կուզենայի, որ հետաքրքիր արկածներ լինեին, բայց ոչինչ չեղավ: Պատճառներից մեկն այն է, որ այնտեղի արտադրող ընկերություններից մեկը տրամադրել էր մեզ նկարահանման թույլտվություն: Իմ անունը ներառվախծ չէր թույլտվության փաստաթղթերում: Ասում էին, որ եթե ես նկարահանումներ անեմ, թուրքական ոստիականությունն ինձ հանգիստ չէր թողնի: Մանավանդ, որ ապրիլին էի նկարահանումներ անում: Նրանց թվում էր, թե ինչ-որ զբոսաշրջային հաղորդում է նկարահանվում:

Ձեր ֆիլմը Թուրքիայում ցուցադրվե՞լ է:

Դեռ ոչ, հետաքրքրությունը մեծ է, բայց ես դեռ չեմ ուզում, որովհետև ֆիլմիս հերոսն այնտեղ է ապրում: Ես ուզում եմ համոզված լինել, որ նա ապահով կլինի: Նա ԱՄՆ տեղափոխվելու մասին է մտածում: «Օսկար»-ի շորթլիստից հետո ֆիլմի մասին շատ խոսվեց: Մտածում եմ դեռ սպասել: Չեմ ցանկանա վատություն անել նրան: Բայց շատ կցանկանամ, որ ցուցադրվի Թուրքիայում: Ժամանակ է պետք:  

Ֆիլմը ներկայացրել եք նաև Հայաստանում՝ «Ոսկե ծիրան» երևանյան միջազգային կինոփառատոնի շրջանակում: Ինչպե՞ս այն ընդունվեց այստեղ:

Շատ լավ ընդունվեց: Շատ ուրախ էի, որ ֆիլմը ցուցադրվեց Հայաստանում: Ինձ համար դա շատ կարևոր էր: Ես այս ֆիլմը Հայաստանի համար եմ արել: Ցուցադրության երկու օրերին էլ տոմսերը սպառվել էին: Շատ ուրախ և երախտապարտ եմ, որ շատ լավ ընդունվեց: Օտարազգի հանդիսատեսն էլ է ֆիլմը շատ սիրով ընդունում: Նրանք ինձ հաճախ հարցնում են, թե ինչու Թուրքիան չի ընդունում Ցեղասպանությունը:  

Կինոն, երաժշտությունը կամ ընդհանրապես արվեստն ունա՞կ են ինչ-որ բան փոխել Ցեղասպանության ճանաչման հարցում:

Այո, արվեստն ունի բուժելու և մարդկանց սրտերին դիպչելու ուժ: Ես այս ֆիլմով փորձում էի արթնացնել մարդկային սրտերը:

Այլ փառատոնների ֆիլմը ներկայացնելո՞ւ եք:

Այո, անպայման: Հիմա մանավանդ, երբ շորթլիստում է հայտնվել, փառատոններն իրենք են հետաքրքրվում:

Այս պահին ինչի՞ վրա եք աշխատում:

Մի քանի տարբեր թեմաներ կան, որոնց վրա աշխատում եմ: Ամբողջ կյանքում երազել եմ վավերագրական ֆիլմ նկարահանել Շառլ Ազնավուրի մասին: Փորձում եմ դա իրականություն դարձնել: Երբ երկրաշարժի ժամանակ Ազնավուրը Հայաստան եկավ, իմ հայրը` կինոռեժիսոր Լևոն Մկրտչյանը ֆիլմ նկարահանեց: Վաղուց խոսել եմ Ազնավուրի աղջկա հետ, ասաց, որ հայրը հետաքրքված կլինի: «Տան մյուս կողմը» ֆիլմի նկարահանումներով էի զբաղված, չկարողացա խոսել: Հիանալի կլինի, եթե կարողանամ իրականություն դարձնել այս նախագիծը:

Ռոզա Գրիգորյան

 

 


Հետևեք NEWS.am STYLE-ին Facebook-ում, Twitter-ում և Instagram-ում





  • Այս թեմայով

TV SHOWS PHOTO VIDEO


@NEWSam_STYLE

  • Արխիվ
Որոնել