Տիհանա vibes. Թվում է՝ պարզ հարցեր են, պարզվում է՝ ոչ այնքան

Միխայիլ Շուֆուտինսկին ժամանեց Հայաստան

Տիհանա Vibes. Ընկերները, սեքսը, շաուրման. իսկ ձեզ ի՞նչն է երջանկացնում

Ի՞նչ ակնկալիքներ ունեն երեւանցիները «Եվրատեսիլում» Լադանիվայի մասնակցությունից

«Օսկար 2024». Լավագույնները, «ամենամերկը», հմայիչ Քենն ու մյուս հիշարժան պահերը

Տիհանա Vibes. Իսկ դուք պատրա՞ստ եք ձեր կնոջ համար այսպիսի «քննություն» հանձնել

«Մենչի վերջը» ստենդափի պրեմիերան, հայտնի հյուրերն ու գլխավոր «մեսիջը»

Տիհանա Vibes. մի քանի շոթ ու դեսից–դենից զրույց Վաչե Երիցյանի հետ

POP NEWS. Շաբաթվա իրադարձությունները` մեկ տողով

«Բարի օր»՝ տաքսիստ Հենդոյի հետ. Մհեր Մխիթարյանի հայտնի կերպարի մասին ֆիլմի պրեմիերան ու կարմիր գորգը

Տիհանա Vibes. Ո՞վ է Նեմրայում ամենաcute-ն ու ամենաsexy-ն

Տիհանա Vibes Արսեն Գրիգորյանի հետ. Ընկերուհի չունեմ, ժամանակ չունեմ

Տիհանա Vibes. Իսկ դուք կկարողանայի՞ք պատասխանել այս հարցերին

Pop NEWS. Շաբաթվա ամենաքննարկված իրադարձությունները

Սիրո տոնը՝ Սիրուշոյի հետ. բացառիկ կադրեր՝ երգչուհու համերգից, որի տոմսերն անմիջապես սպառվել էին

Տիհանա Vibes. փեսացուն հյուսիսից եւ Տրնդեզի խարույկի բոցերը

Kinodaran-ի՝ մեծ աղմուկ հանած «Սուրբը» սերիալը նոր իրականություն է սահմանում Հայաստանում

«2024-ին, վերջապես, կամուսնանանք». Գևորգ Մկրտչյան

Ուղեւորություն Արցախ հանգստյան օրերին. ի՞նչ կարելի է տեսնել

15:09, 15 հոկտեմբերի

Հանգստյան օրերին ընտանիքով Արցախում էինք: Մեկնելիս երկար մտածում էինք՝ ո՞ր ճանապարհով գնալ՝ Վարդենիսով, թե՞ Գորիսով: Բոլոր ծանոթները պնդում էին, որ հարկավոր է Սոթքի լեռնանցքով գնալ, քանի որ ճանապարհն ավելի լավն է, նոր ասֆալտապատված: Արդյունքում՝ որոշեցինք երկու մայրուղիներից էլ օգտվել:

Արցախ կարելի է գնալ կա՛մ հանրային տրանսպորտով, կա՛մ տաքսիով: Ամեն օր առավոտյան 8-ից ժամը մեկ Երեւանի կենտրոնական ավտոկայանից Ստեփանակերտ միկրոավտոբուսներ են գնում, որոնք Արցախ են հասնում 6 ժամում՝ Վայք քաղաքում 30 րոպեանոց դադարով: Տոմսը 5.000 դրամ արժե, իսկ տաքսիով Ստեփանակերտ կարելի է հասնել 50.000 դրամով կամ ուղեկիցներ գտնել ու բաժանել գումարը: Իսկ մենք գնացինք մեր մեքենայով եւ բենզինի համար շուրջ 25.000 դրամ ծախսեցինք՝ երկու կողմի համար: Ի դեպ, Արցախում բենզինը 20-30 դրամով ավելի թանկ է, քան Երեւանում:

Ուղեւորությունը սկսեցինք Վարդենիս-Սոթք-Քարվաճառ-Մարտակերտ-Ստեփանակերտ նոր մայրուղով, ինչի համար ամենեւին չենք ափսոսում: 350 կմ երկարությամբ ճանապարհը հիմնանորոգվել է. նման ճանապարհով ընթանալը մեծ հաճույք է: Սա, թերեւս, Հայաստանի միակ ճանապարհն է, որտեղ չես մտահոգվում ավտոմեքենայի «ճակատագրի» մասին եւ արագ ընթանում ես: Ճանապարհի ձախ կողմում Սեւանն ու քարքարոտ ժայռեր էին, որոնք սահուն կերպով վերածվեցին ոլորանների, իսկ հետո՝ հեքիաթային անտառների: 3-4 ժամ ճանապարհ անցնելով, բնականաբար, քաղց զգացինք: Մտածելով, որ ճանապարհին որեւէ տեղ կճաշենք, մեզ հետ ոչինչ չէինք վերցրել: Բայց իզուր, քանի որ ճանապարհին որեւէ նորմալ տեղ չկար, որտեղ կարելի էր, ասենք, թարմ սպաս կամ խաչապուրի պատվիրել: Այս ճանապարհին Վարդենիսը, թերեւս, վերջին կետն է, որտեղ կարելի է գոնե բուլկի կամ ջուր գնել, իսկ դրանից հետո շուրջ 150 կմ որեւէ խանութ չկա: Այս մայրուղում նաեւ հազվադեպ կարելի է բենզալցակայան կամ գազալցակայան գտնել:

Որոշ ժամանակ անց այսպիսի ցուցանակ կտեսնեք՝ «Բարի գալուստ Արցախ» գրությամբ, որի ֆոնին բոլոր զբոսաշրջիկներն անպայման լուսանկարվում են: Մենք՝ նույնպես: Հսկիչ անցակետում Ռուսաստանի քաղաքացի մեր ուղեկիցների անունները գրանցեցին մատյանում, խնդրեցին թերթիկ լրացնել, որը վերադառնալիս պետք է թողնեին «մաքսատանը»:

Մի քիչ էլ առաջ անցնելով՝ կանգ առանք ճանապարհամերձ սրճարանում: Այստեղ, սակայն, սուրճից եւ խորովածից բացի՝ ուրիշ բան չկարողացան առաջարկել: Ստիպված եղանք բավարարվել սեւ սուրճով: 5 գավաթ սուրճի եւ մեկ տուփ վաֆլիի համար 1.000 դրամ վճարեցինք:

Ճանապարհին այցելեցինք Դադիվանք: Վանքը դիտահրապարակի դեր է կատարում, որտեղից հրաշալի տեսարան է բացվում դեպի հզոր լեռները: 1993 թվականից մինչեւ հիմա ակտիվ վերանորոգման աշխատանքներ են տարվում Դադիվանքում, որը Խորհրդային միության տարիներին անտերության էր մատնվել: Ստեփանակերտից 50 կմ հեռավորությամբ կանգ առանք «Խաչմերուկ» սրճարանում, որտեղ մեզ դիմավորեցին ինչպես հյուրերի, որոնց սպասում էին վաղ առավոտից:

Մեզ տնական ձեւով կերակրեցին. տապակած հավ, ամառային աղցան, աղի պանիր, թարմ հաց եւ տարատեսակ ըմպելիքներ: Այդ ամենի համար շուրջ 10.000 դրամ վճարեցինք:

Հետո ուղղվեցինք դեպի Գանձասար: Վանական համալիր տանող ճանապարհն անցնում է Վանք գյուղի միջով: Կենտրոնական փողոցում ճանապարհի երկայնքով դեռ խորհրդային ժամանակներից մնացած մեքենաների պետհամարանիշերից պատ է շարված:

Քարե Առյուծին հասնելու ճանապարհին էլ հնաոճ մեքենաներ են ցուցադրված՝ երկաթե հենասյուների վրա կանգնած:

Ստեփանակերտում պետք է իջեւանեինք «Նաիրի» հյուրանոցում: Այն ընդարձակ է՝ մանկական խաղահրապարակով ու սրճարանով:

Ընտանեկան համարը՝ չորս մահճակալով, բազմոցով, հեռուստացույցով եւ լոգասենյակով, մեկ գիշերվա համար 25.000 դրամ արժեցավ: Սենյակն ամրագրել էինք դեռեւս Երեւանում՝ մի կայքի միջոցով, որը մեզ նաեւ զեղչ տրամադրեց: Համարը շատ հարմարավետ էր, իսկ հյուրանոցը մոտ էր քաղաքի կենտրոնին: Ստեփանակերտը խնամված, մաքուր քաղաք է՝ հարմարավետ փողոցներով, զուսպ եւ սիրալիր մարդկանցով:

Երեկոյան Արցախի մայրաքաղաքը բազմամարդ էր, բայց խաղաղ: Դժվար է պատկերացնել, որ այստեղ դաժան մարտեր են ընթացել: Գուցե դա է պատճառը, որ մարդիկ այստեղ այլ կանոններով են ապրում՝ գնահատելով խաղաղության եւ կյանքի արժեքը: Ստեփանակերտը տիպիկ հայկական քաղաք չէ, այն ավելի շատ հիշեցնում է վրացական Բոլնիսին, տեղ-տեղ՝ Բաթումը, հատկապես ճանապարհի երկայնքով աճող սոճիների պատճառով: Ցավոք, Ստեփանակերտում միայն մի քանի ժամ անցկացրեցինք եւ չկարողացանք մի լավ շրջել ամբողջ քաղաքով:

Հաջորդ առավոտյան վերադարձանք այլ ճանապարհով: Շուշի մտանք՝ տեսնելու հին ամրոցն ու Ղազանչեցոց եկեղեցին: Վերադարձին ճանապարհը հոգնեցուցիչ էր՝ վտանգավոր շրջադարձերով եւ ոլորաններով:

Գորիսում համեղ նախաճաշեցինք. լոլիկով ձվածեղ, թարմ ռեժան եւ տաք հաց, որի համար շուրջ 8.000 դրամ վճարեցինք:

Երեւան-Գորիս-Ստեփանակերտ մայրուղին, ի տարբերություն նորի, ավելի աշխույժ է, ավելի շատ բնակավայրեր, լցակայաններ, զբոսաշրջային վայրեր կան: Երեւան վերադառնալիս հասցրեցինք լինել Տաթեւում, ճոպանուղի նստել, մեքենայով իջնել մինչեւ Սատանի կամուրջ: Եթե ժամանակ ունեք, կարող եք նաեւ գիշերել Տաթեւում:

«Հին» մայրուղին, չնայած արդեն նորոգման կարիք ունի, ավելի հետաքրքիր է զբոսաշրջիկների համար, քանի որ յուրաքանչյուր 50 կմ-ից հետո կարելի է շեղվել ճանապարհից եւ ճարտարապետական որեւէ հուշարձան տեսնել: Կարող եք հիանալ քարանձավային Խնձորեսկ քաղաքով, լինել մոգական Տաթեւում, գոռ ժայռերի միջով հասնել Նորավանք, Արենիում գինի համտեսել եւ հիանալ Արարատով՝ կանգնելով Խոր Վիրապի պատերի մոտ: Լավագույն հանգստյան օրերը, թերեւս, հենց այսպես են անցնում:

 

Մարգարիտա Ավագյան


Հետևեք NEWS.am STYLE-ին Facebook-ում, Twitter-ում և Instagram-ում





  • Այս թեմայով



@NEWSam_STYLE

  • Արխիվ
Որոնել