• Ջազի միջազգային օրը՝ Երեւանում

  Ապրիլի 30-ին՝ Ջազի միջազգային օրը՝ ժամը 16:00-22:30-ը, Գաֆէսճեան քանդակների պուրակում (Կասկադ համալիր) տեղի կունենա ջազային համերգ․․․

• Ջո Մանգանիելոն խոսել է Հայոց ցեղասպանությունից փրկված իր մեծ տատի մասին

  Ամերիկացի դերասան Ջո Մանգանիելոն, ով վերջերս է իմացել իր հայկական արմատների մասին, Instagram-ում պատմել է Հայոց ցեղասպանությունն ապրած իր մեծ տատի մասին…

• «Ցեղասպանությունը եղել է․ իմ մեծ տատն ու պապը զոհ են գնացել այդ սարսափելի ոճրագործությանը»․ Գեւ Օրկյան

  Բրիտանահայ երաժիշտ, կատակերգու Գեւ Օրկյանը Հայոց ցեղասպանության 109-րդ տարելիցի կապակցությամբ ինստագրամյան իր էջում գրել է․․․

• Վահե Բերբերյանը հրապարակել է Հայոց ցեղասպանության զոհ դարձած իր պապի միակ լուսանկարն ու խոսել իր խոստման մասին

  Դերասան, կատակերգու եւ գրող Վահե Բերբերյանը Instagram-ում հրապարակել է Հայոց ցեղասպանության զոհ դարձած իր պապի արխիվային լուսանկարը՝ նշելով, որ դա միակ հիշողությունն է, որ ունի նրանից...

• «Մենք ոգեկոչում ենք 1915 թվականին զոհված հայերի հիշատակը: Նրանց թվում են իմ նախնիները»․ ամերիկահայ դերասանուհի Դիանա Մեդիսոն

  Ամերիկահայ դերասանուհի, պրոդյուսեր Դիանա Մեդիսոնը Հայոց ցեղասպանության 109-րդ տարելիցի կապակցությամբ տեսանյութ է հրապարակել ինստագրամյան իր էջում...

• «Ուզում եմ հիշել իմ նախնիներին, ովքեր զոհվել են, եւ նրանց, ովքեր ողջ են մնացել»․ Սերժ Թանկյանի գրառումը՝ Հայոց ցեղասպանության 109-րդ տարելիցի կապակցությամբ

  Ամերիկահայ անվանի երաժիշտ, System of a Down-ի անդամ Սերժ Թանկյանը ոգեկոչել է 1915 թ-ի Հայոց ցեղասպանության զոհերի հիշատակը...

• «Այս ողբերգությունը նրա կյանքի անբաժան մասն է եղել»․ Քրիստինա Ազնավուրը արխիվային լուսանկարներ է հրապարակել Շառլ Ազնավուրի՝ Հայաստան կատարած այցից

  Շառլ Ազնավուրի հարսը՝ Քրիստինա Ազնավուրը, Instagram-ում արխիվային լուսանկար է հրապարակել...

• «Հայոց պատմության ուսուցիչս նույնիսկ մեր ավարտական երեկոյի ժամանակ ասաց՝ թուրքին բարեկամ չկարծեք…». Ժաննա Բուտուլյան

  Հայոց պատմության ուսուցիչս նույնիսկ մեր ավարտական երեկոյի ժամանակ ասաց . «Թուրքին բարեկամ չկարծեք. նրանք սեղան կնստեն ձեզ հետ , բայց կչարախոսեն, ձեռքը Ղուրանին դրած կերդվեն ու կխաբեն…

Երեւանում բացվել է «Իմ տունն Արցախում» լուսանկարչական ցուցահանդեսը։ Այն տեղի է ունենում Ալեքսանդր Թամանյանի անվան ճարտարապետության ազգային թանգարան-ինստիտուտում եւ կտեւի մինչեւ մարտի վերջ։

Ընդարձակ դահլիճ, որտեղ հայերենն ու ռուսերենը միախառնված են, կազմակերպիչները հարցազրույցներ են տալիս, այցելուները ողջունում են ընկերներին, բայց ամենաշատ ուշադրությունը գրավում է մասնակիցների շշուկը, ովքեր զրուցում են միմյանց հետ հարազատ արցախյան բարբառով։

Միջոցառման կազմակերպիչներն էին Մարկ Գրիգորյանը, Ալեքսանդրա Լիվերգանտը, Յան Շենկմանը, Ժենյա Ենգիբարյանը եւ Նինա Իսկանդարյանը։

Ցուցահանդեսը նպատակ ունի ընդգծել Արցախում տեղի ունեցած ողբերգական իրադարձությունները եւ պատմել դրանց մասին ականատեսների անձնական պատմություններով՝ նրանց տների սիրողական լուսանկարների միջոցով։

Լրագրող Ալեքսանդրա Լիվերգանտը ասում է, որ նախագծի գաղափարը ծագել է Արցախում տեղի ունեցածի մասին Յան Շենքմանի հետ զրույցի ժամանակ. «Մենք խոսեցինք, թե ինչպես օգնել այս մարդկանց, եւ միակ բանը, որ մենք՝ որպես լրագրողներ, կարող ենք անել՝ նրանց ձայն տալն է»: Ալեքսանդրան եւ Յանը իրենց գաղափարի մասին պատմել են Մարկ Գրիգորյանին, ով սատարել է այն, եւ այդպես ծնվել է այս նախագիծը։

Թանգարան-ինստիտուտի տնօրեն Մարկ Գրիգորյանն ընդգծում է, որ պետք է ճանաչել ու հիշել  իր տունը կորցրած յուրաքանչյուր արցախցու, եւ ցուցահանդեսի նպատակը հենց դա է: Նա նշեց, որ «մարդիկ կային, ովքեր չէին կարողանում իրենց ստիպել լուսանկարներ ուղարկել, վերջին լուսանկարն ուղարկվել էր երեկ եւ կախվել ցուցահանդեսի բացումից մեկ ժամ առաջ։ Իհարկե, մենք կշարունակենք մշակել նախագիծը, դեռ չեմ կարող ասել, թե կոնկրետ ինչ ուղղությամբ, բայց ակնհայտ է, որ սա շարունակվելու է»։

Լուսանկարներից մեկում պատկերված է բարեկազմ երիտասարդ աղջիկը, որը գրկում է իր ընկերներին: Սա ցուցահանդեսի մասնակիցներից Կարինա Պետրոսովան է։ Աղջիկը պատմում է, որ լուսանկարները պատկերում են իր տան հետ կապված ամենաերջանիկ պահերը՝ բակում եղբորորդիները խաղում են, պարտեզում խնամքով ելակ են տնկում, թութ հավաքում եւ իր սիրելի սենյակը՝ գրքերով, կիթառով եւ աստղադիտակով: Կարինան խոստովանում է, որ լքել է իր սիրելի տունը այնպես, ինչպես կար՝ առանց որեւէ բան վերցնելու իր հետ, նախ՝ որովհետեւ հնարավորություն եւ տեղ չկար, եւ երկրորդ՝ անհնար է ընտրողաբար ինչ-որ բան վերցնել եւ ինչ-որ բան թողնել սիրելի տանը։

Ցուցահանդեսի մասնակիցներն ընդգծում են, որ շատ բան չէին կարող իրենց հետ տանել եւ հոգու խորքում կարծում էին, որ սա վերջին անգամը չէր լինի, որ կտեսնեն իրենց տունը։

Լուսանկարից ոչ հեռու կանգնած է մի երիտասարդ՝ խիստ դեմքով եւ սուր հայացքով։ Նա կրում է Գարեգին Նժդեհի պատկերով գլխարկ, «Մեկ ազգ, մեկ ընտանիք» մակագրությամբ։ Երիտասարդի անունը Արսեն Գեւորգյան է, նա արցախցի նկարիչ է։

Արսենն ինքն է նկարել իր հագուստի պատկերը։ Նրա աշխատանքը լուսանկարների մեջ միակ նկարն է։ Երիտասարդը վերջին անգամ իր տունը տեսնելու հնարավորություն չի ունեցել, քանի որ ծառայել է բանակում եւ առջնագծից տեղափոխվել է ուղիղ Ստեփանակերտ։ Արսենը պատմել է իր պատմությունը՝ կտավի վրա վերարտադրելով իր տան պատկերը:

Նրա խոսքով՝ տան վերջին երջանիկ հիշողություններից մեկը իրեն բանակ ճանապարհելու օրն էր, երբ բոլոր հարազատները հավաքվել էին մեկ սեղանի շուրջ եւ մաղթել անփորձանք ծառայություն։ Նկարչության նկատմամբ Արսենի առաջին հետաքրքրությունը ծագել է 7 տարեկանում, այդ ժամանակվանից այն չի մարել, եւ երիտասարդն իր սիրելի գործունեության մեջ անընդհատ նոր ձեւաչափեր ու մեթոդներ է փնտրում։ Արսենը խոստովանում է, որ չնայած բոլոր դժվարություններին, հավատում է եւ գիտի, որ վերադառնալու է Արցախ՝ իր տուն:

«Իմ տունն Արցախում» ցուցահանդեսը կարեւոր իրադարձություն է ողջ հայության եւ, հատկապես, արցախահայության համար, քանի որ հնարավորություն է տալիս պատմել իրենց պատմությունները եւ լինել լսելի։

Մարդկանց կենդանի հիշողությունն ու մի վայրի հիշողությունը միաձուլվում են նրանց պատկերների ու տեքստերի մեջ՝ ստեղծելով արցախցիների համար կյանքի, տան եւ սիրո մասին նման տարբեր, բայց ընդհանուր պատմությունների մեկ սյուժե: Տունը՝ որպես հիշատակի վայր, դարձել է ոչ միայն այս ցուցահանդեսի, այլեւ Արցախի հետ կապված ողջ պատմության խորհրդանիշը։

Ռեգինա Մելիքյան

Լուսանկարները՝ Միխայիլ Բուրցեւի

Հետևեք NEWS.am STYLE-ին Facebook-ում, Twitter-ում և Instagram-ում