• Ռուս աղջիկները` հայ տղամարդկանց մասին. հայրիշխանությունը կրկին «թրենդայի՞ն է»

  NEWS.am STYLE -ը փորձել է պարզել, թե որքանով են կարծրատիպերը համապատասխանում իրականությանը․․․

• Ծանոթության նրբություններ՝ Tinder-ում․ հայ երիտասարդները կիսվում են իրենց փորձով

  Ինչպե՞ս պատահական չհայտնվել սիրային եռակնյունում, ստեղծել երկարաժամկետ ռոմանտիկ հարաբերություններ․․․

• Սուրբ Սարգիս․ ինչպե՞ս գտնել երկրորդ կեսին

  Հայ հասարակության մեջ տղամարդկանց եւ կանանց միջեւ փոխհարաբերությունները հեշտ չեն...

• Տղամարդկանց հինգ տեսակ, որոնց հետ ավելի լավ է չկապվել

  Սառույցի նման.  նա միշտ սառն է ու անվրդով․․․

• Ի՞նչ առավելություններ ունեն կանայք

  Կնոջ արժանապատվությունը գետնին չի հավասարվի, եթե․․․

• 5 համոզմունք, որոնք սպանում են քո մեջ կնոջը

  Ա՜խ, որքան եմ ես տեսել գեղեցիկ, դատարկ եւ դժբախտ աղջիկների․․․

• 5 բան, որ անում ես միայն, երբ սիրում ես

  Բարձրաձայն սիրո խոսքեր ասել․․․

• Ինչպես վերաբերվել աղջիկների քմահաճույքներին

  Քմահաճությունների պատճառը հասկանալու համար նախ լավ ուսումնասիրեք աղջկա բնավորությունը․․․

Ես սիրեկան ունեմ: Ես հասկանում եմ, որ մեր հասարակությունում ինձ կարող են դրա համար հրապարակավ խաչել: Ժամանակին ես ինքս էի պատրաստ քար նետել ու դատապարտել կնոջը դավաճանության համար: Ես երբեք չէի կարծում, որ կարող եմ հայտնվել դավաճան կնոջ դերում: Սակայն կյանքը ցույց տվեց, որ ես սխալվում էի: Երբ ամուսնացա, վստահ էի, որ սիրում եմ նրան ու որ մինչեւ կյանքի վերջ կսիրեմ: Բայց ես միայն մեկ տարի առաջ հասկացա, թե ինչ է իսկական սերը, երբ հանդիպեցի նրան:

Ես ինքս էլ չեմ հասկանում, թե ինչպես դա կատարվեց եւ ինչու: Ամուսնուս հետ մենք լավ հարաբերություններ ունենք: Այո, լինում են վեճեր, վիրավորանքներ, բայց նման բաներ բոլոր ընտանիքներում էլ լինում են: Նա հրաշալի ամուսին է ու հայր, բայց 7 տարվա ամուսնական կյանքից հետո, այդ ճակատագրական հանդիպումից հետո, ես հասկացա, որ չեմ սիրում ամուսնուս: Միակ բանը, որը ինձ հետ է պահում նրանից բաժանվելուց, երեխան է: Բայց ես վստահ չեմ, որ այնքան ուժեղ եմ, որ կկարողանամ հանուն ընտանիքի զոհաբերել իմ սեփական երջանկությունը: Ես նկատել եմ, որ ամեն կերպ ամուսնուս վեճի եմ հրահրում: Ցանկացած առիթով: Ինձ հմար տհաճ է նրա ներկայությունը, չեմ կարողանում նրա հետ նույն անկողնում քնել՝ էլ չասած այլ բաների մասին:

Իմ բոլոր մտքերը, զգացմունքները ուղղված են մեկ այլ տղամարդու: Ինձ թվում է, որ եթե նա իմ կյանքում չլինի, ես կմահանամ: Նա պնդում է, որ ես հեռանամ ամուսնուցս: Բայց ես վախենում եմ՝ չնայած հասկանում եմ, որ առաջվա պես ապրել այլեւս չեմ կարող: Եթե ես մնամ ընտանիքում, ապա երբեք ինքս ինձ չեմ ների, որ վախեցել եմ ու երջանիկ լինելու համարձակություն չեմ ունեցել: Չէ ՞ որ մեկ անգամ ենք ապրում: Եվ միթե՞ երեխան երջանիկ կլինի այն ընտանիքում, որտեղ մայրը հորը չի սիրում: Հնարավոր է, ես ամուսնուս էլ եմ զրկում երջանկության հնարավորությունից: Գուցե նա դեռ կհանդիպի մեկին, ով իսկապես կսիրի նրան: Մյուս կողմից էլ ես չեմ ուզում ցավ պատճառել ամուսնուս ու դստերս: Այս բոլոր մտքերը, զգացմունքները ինձ խելագարության են հասցնում: Ես լրիվ մոլորվել եմ ու չգիտեմ, թե ինչ անեմ:

Գ. Ս

Հետևեք NEWS.am STYLE-ին Facebook-ում, Twitter-ում և Instagram-ում