• Հրեաներն ու հայերը պատմականորեն զուգահեռ են շարժվում. Երբ սկսվում է մեր կործանումը, սկսվում է ձեր կործանումը. Միխայիլ Կազինիկ

  Արվեստաբան Միխայիլ Կազինիկը համաշխարհային հռչակ է ձեռք բերել շնորհիվ հանճարների ստեղծագործության …

• «Եվրատեսիլ 2024»-ում Ֆրանսիայի ներկայացուցչի արխիվային լուսանկարը Երեւանում՝ հայկական տարազով․ երգիչը մասնակցել է Շառլ Ազնավուրին նվիրված համերգին

  «Եվրատեսիլ 2024»-ում Ֆրանսիան ներկայացնող Սլիմանն իր «Mon amour» երգով սիրվեց հայ հեռուստադիտղի կողմից, իսկ մեր ազգային ժյուրին նրան շնորհեց ամենաբարձր՝ 12 միավորը...

• «Հրաշալի երեկո է լինելու»․ Անդրեա Մորիկոնեի ուղերձը՝ Երեւանում Էնիո Մորիկոնեի հեղինակային ծրագրին նվիրված համերգին ընդառաջ

  Օսկարակիր կոմպոզիտորի գլուխգործոցները կհնչեն Roma Sinfonietta նվագախմբի կատարմամբ, նրա որդու՝ դիրիժոր՝ Անդրեա Մորիկոնեի ղեկավարությամբ...

• Նախաճաշ Երեւանում՝ մինչեւ 10 դոլար հասնող մենյուով

  Երեւանի խիտ զարկերակում, որտեղ օրը սկսվում է փողոցների հանդարտ ու դանդաղ զարթոնքով, երբեմն ուզում ես նախաճաշել ինչ-որ հարմարավետ հաստատությունում՝ լսելով հաճելի երաժշտություն եւ ներշնչելով եփած սուրճի թարմ բույրը․․․

• «Հեյ ջան, Երեւան»․ բլոգեր Անյա Պոկրովի ուրախ տրամադրությունը՝ Երեւանի կենտրոնում (VIDEO)

  Հայտնի ռուս բլոգեր Անյա Պոկրովը կրկին որոշել է այցելել իր խոսքով՝ ամենասիրելի քաղաքներից մեկը՝ Երեւան...

• Կարավաջոյի նկարը, որը գրեթե վաճառվել էր 1600 դոլարով, կցուցադրվի Prado-ի թանգարանում

  Մադրիդի Prado թանգարանում շուտով կցուցադրվի 16-րդ դարի իտալացի նկարիչ Միքելանջելո Մերիսի դա Կարավաջոյի կտավը...

• «Էթնո ջազ» խորագրով համերգը`նվիրված Սերգեյ Փարաջանովի 100-ամյա հոբելյանին (ֆոտո)

  Մայիսի 2-ին Արամ Խաչատրյան համերգասրահում տեղի ունեցավ «Էթնո ջազ» խորագրով համերգը․․․

• Ջոան Աղաջանյան-Քուինը՝ Լոս Անջելեսի արտ-բեմի մուսա եւ հովանավոր

  «Սա ոչ տիպիկ հավաքածու է»,- ասում է գալերիստ Ռեյչել Մակքալա Ուեյնռայթը։ «Ջոանը պարզապես մուսա չէ նկարիչների համար, այլեւ գիտակ, որը շատ հմուտ խոսում է արվեստի մասին։ Հավաքածուն կարճ պատում է Լոս Անջելեսի ստեղծագործության  մասին, որի կենտրոնում են գտնվել Ջոանը եւ Ջեկը»...

Կարո՞ղ եք Բոտիչելիի «Վեներայի ծնունդը» կտավը պատկերացնել ածելիի վրա։ Իսկ Վան Գոգին կոճակի վրա, կամ Մոդիլյանիին արեւախաղկի սերմի կեղեւի վրա: Սուրճի պլանտացիան սուրճի հատիկի վրա եւ նույնիսկ նկար բրնձի հատիկի վրա։ Այս բոլորը հայտնի նկարչի ստեղծագործությունների մի փոքր մասն են:

Շանթ Կարապետյանը, ով հայտնի է որպես Shakart, Երեւանում հայտնի անդերգրաունդ նկարիչ է, ում գրաֆիտին մեծ տարածում է գտել մայրաքաղաքի ոչ այնքան բարեկեցիկ շրջանում։ Բացի այդ, Shakart-ը նկարում է տարբեր կտավների եւ կենցաղային իրերի վրա՝ լուցկու տուփից մինչեւ բրնձի հատիկներ եւ ունի body art ոճի հավաքածու: Բազմաժանր արվեստագետը չի սահմանափակվում արտահայտչականությամբ եւ ստեղծագործությամբ եւ նույնքան լայն է նայում իրեն շրջապատող աշխարհին:

Նկարչի համար որքա՞ն մոտ հասկացություններ են պլաստիկ վիրաբուժությունն ու գեղեցկությունը

«Պլաստիկ վիրաբուժությունը ես ավելի շատ ընկալում եմ որպես հոգեբանական խնդիրների լուծման գործիք»,- ասում է Shakart-ը, ով նույնպես պլաստիկ վիրաբույժ է:

«Եթե, օրինակ, աղջկան ինչ-որ բան դուր չի գալիս իր մեջ, եւ նա ցանկանում է փոխել այն, ես դրանում ոչ մի վատ բան չեմ տեսնում: Բայց, երբ խոսում ենք փքված շրթունքների կամ նման ինչ-որ բանի մասին, ապա իհարկե, սա անհեթեթություն է եւ ծիծաղելի։ Պլաստիկ վիրաբուժությունը պետք է ծառայի որպես գործիք, որը կօգնի մարդուն զգալ ավելի ինքնավստահ եւ ավելի լավ, եթե իր արտաքինում ինչ-որ բան իրեն դուր չի գալիս։

Գեղեցկությունը շատ սուբյեկտիվ հասկացություն է, բայց նկարչի համար այն ասոցացվում է համաչափության եւ ոսկե հարաբերակցության հետ։ Նկարչության մեջ շատ են օգնում այս չափանիշները, որոնք մենք գիտենք Դա Վինչիի Վիտրուվյան մարդուց: Մյուս կողմից, երբ տեսնում ենք գեղեցիկ մարդու, ամենից հաճախ նրա գեղեցկությունը դուրս է գալիս սովորական չափանիշներից, ուստի ամեն ինչ անհատական ​​է։

Նաեւ սահման կա թերության, որը ցանկանում եք շտկել, եւ ընդգծվածի միջեւ:

Նկարչության մեջ ինձ շատ օգնեց ուսումս։ Ես աշխատանքներս ստեղծելիս մինչեւ հիմա օգտագործում եմ անատոմիայի եւ նույնիսկ հոգեբանության մասին իմ գիտելիքները։  

Մենք աշխարհը ճանաչում ենք մեր միջոցով

Մարդու ամենահզոր զենքն ինքնաքննադատությունն է եւ ներքուստ իր վրա աշխատելը։ Ես դարվածք ունեմ՝ «Դու ես քո ճակատագրի ճարտարապետը»։ Դա ինձ միշտ հիշեցնում է, թե որքան կարեւոր է պատասխանատվություն ստանձնել քո կյանքի համար, այդ իսկ պատճառով պետք է ճանաչես ինքդ քեզ:

Ես պերֆեկցիոնիստ եմ եւ շատ պահանջկոտ իմ հանդեպ, շատ հավակնոտ եմ: Բայց, միեւնույն ժամանակ, ես կարող եմ գնահատել իմ արժանիքները կամ կառուցողականորեն քննադատել ինձ սխալներիս համար:

Դեպրեսիան եւ նկարիչը

Ես երբեք չեմ կիսել այն կարծիքը, որ դեպրեսիայից պետք է խուսափել, խուսափել եւ վախենալ: Ես գտնում եմ, որ այն ամենը, ինչ զգում ես, պետք է անպայման վերապրես ներսումդ։ Նույնն է դեպրեսիայի դեպքում։ Եթե այն արդեն զարգացել է, արժե գլխով ընկղմվել դրա մեջ, վերապրել, զգալ այն, իսկ հետո դուրս լողալ եւ օգտագործել այդ փորձը՝ ստեղծելու քո սեփականը: Նույնիսկ այդ դեպքում, դուք կարող եք օգտագործել բարդությունը որպես ստեղծագործական գործիք:

Ինչպես են ստեղծվում կերպարները

Եթե ​​ես ինչ-որ մեկին նկարում եմ, ուրեմն պետք է ճանաչեմ այդ մարդուն բոլոր կողմերից։ Ինձ համար ոչ միայն կերպարն է կարեւոր, այլեւ դրա հետեւում կանգնած մարդը։

Ես նկարել եմ քրոջս, որին ճանաչում եմ ամբողջ կյանքում։ Նրա անհատականության հիման վրա ես փորձեցի Գորգոն մեդուզայի կերպարը, առանձնացրի որոշ մանրամասներ, այսինքն՝ նկարեցի նրա անձի դիմանկարն իմ սեփական ընկալման պրիզմայով։ Ես իրականությունը բառացի չեմ պատկերացնում, այլ ստեղծում եմ իմ սեփական հայացքով:

Գրաֆիտիի մասին

Փողոցային աշխատանքներիս մեծ մասը դրանք գրաֆիտի են Չարբախում։ Սկզբում ես պարզապես ցանկանում էի զարդարել հնամաշ պատերը: Այո, եւ հաճելի է, երբ զբոսաշրջիկները գալիս են քաղաքի ոչ տուրիստական ​​տարածք, ծայրամաս՝ տեսնելու ընկած հրեշտակի կամ մարգարիտ ականջօղով աղջկա սենսացիոն գրաֆիտին: Սա շատ ավելի հետաքրքիր է, քան եթե նրանք լինեին Երեւանի կենտրոնում, որտեղով ամեն օր հազարավոր մարդիկ ու զբոսաշրջիկներ են անցնում։ Իսկ նման նկարների հակադրությունն այնպիսի տարածքում, ինչպիսին է Չարբախը, նույնպես յուրօրինակ ու հետաքրքիր է, այն շատ ավելի անսպասելի է, քան մայրաքաղաքի կենտրոնը։

Միեւնույն ժամանակ, ես չեմ կարող ինձ անվանել փողոցային նկարիչ, ես նաեւ գործեր ունեմ ձեռքերիս եւ մարմնիս վրա, բայց ես բոդի արտով չեմ զբաղվում, ժամանակին նկարել եմ կենցաղային մանր իրերի լայն տեսականի ծխախոտի մինչեւ սուրճի կամ բրնձի հատիկի վրա։ Ես դիմեցի իմ սիրելի նկարիչներին, կտավներին եւ կերպարներին, բայց նաեւ ստեղծեցի իմը, այնպես որ ես չեմ կարող ինձ նույնականացնել որեւէ ժանրի կամ ոճի հետ, ես չափազանց ազատամիտ եմ դրա համար:

Ինձ համար տարբերություն չկա, թե որտեղ, ինչպես եւ ինչի վրա եմ նկարում․ դա կլինի շենքի մեծ պատ, թե բրնձի հատիկ։ Եթե ես ուզում եմ ինչ-որ բան նկարել, ես դա անում եմ, քանի որ գիտեմ ինչպես: Պատկերացրեք տաղանդավոր գործարարի, եթե նրա բիզնեսը խլեն նրանից, նա կարող է զրոյից նորը ստեղծել։ Ես նույնպես, եթե կարողանում եմ նկարել, ապա դա անելու եմ ցանկացած տեղ եւ ցանկացած պայմաններում։ Սա ավելի շատ տեխնիկայի խնդիր է՝ ինչ-որ տեղ պատկերը մի քանի մետրի հասցնել, իսկ ինչ-որ տեղ՝ մի քանի սանտիմետրի հասցնել:

Տեխնիկապես ամենադժվար աշխատանքը եղել է բրնձի հացահատիկի վրա․ես փորձեցի այն եւ մոտ 32-րդ անգամ հասա այն արդյունքին, որն ուզում էի: Այսպիսով, ես ինքս ինձ սովորեցի եւ՛ կարգապահություն, եւ՛ տեխնիկա: Բրնձի հատիկից հետո կարող եք նկարել ցանկացած կտավի վրա։ Ամենափոքր նկարն ասեղի անցքի չափ է, ես սիրտ եմ նկարել, այդքան բարակ վրձին չունեի, եւ ես ինսուլինի ասեղ օգտագործեցի։

Արվեստում սահմաններ չկան

Ես հավատարիմ եմ մնում ինքս ինձ, նույնիսկ եթե երբեմն դա կարող է ինձ զրկել որոշ ֆինանսական օգուտից: Եթե ​​ես լինեի նրանցից մեկը, ով պատրաստ է պատվերով դրոշմել աշխատանքը այն դժվար թե տարբերվեր շատ այլ արվեստագետների աշխատանքներից: Արվեստում չկա վերջնական կետ, չկա ամենաբարձր կետ, որից հետո կարելի է կանգ առնել: Նաեւ արվեստում սահմաններ չկան։ Ես ինքս սահմաններ չեմ հանդուրժում, ինձ համար դա բացառված է։

 Զրուցոց Ռեգինա Մելիքյանը

Լուսանկարները՝ Գայանե Թովմասյան

Հետևեք NEWS.am STYLE-ին Facebook-ում, Twitter-ում և Instagram-ում