Տիհանա Vibes. Dasein-ը սիրո եւ տարբերվող մարդկանց մասին է

«Սրտի վալետ». նոր հումորային սիթքոմի մանրամասները. BACKSTAGE

Գեւորգ Մկրտչյանի եւ Քրիստինա Հովհաննիսյանի առաջին տանգոն

Գեևորգ Մկրտչյանը և Քրիստինա Հովհաննիսյանը պսակադրվեցին

Աներեւակայելի էմոցիաներ. Համասյանի համերգը Խուստուփ լեռան լանջին

Տիհանա Vibes. Ո՞րն է ամուսնության լավագույն տարիքը, եւ կարելի՞ է արդյոք դավաճանել

MOCT 5. Անդերգրաունդ կյանքը Հայաստանում

«Armflix»-ի «Տանդեմ» սերիալի առաջին 3 սերիաների ցուցադրությունը, կարմիր գորգն ու հայտնի հյուրերը (VIDEO)

Անդրեյ Մակարեւիչ. «Ինտերնետը շատ շուտ է հասել մարդկությանը»

Գուշակիր գույնը, ստացիր ծաղկեփունջ. մեկ օր՝ Մայիս Վարդանյանի հետ

Տիհանա Vibes Դավիթ Մանոյանի հետ. Իվետա Մուկուչյանի հետ տեսահոլովակի, Կասպերի եւ այլ թեմաների մասին

Տիհանա Vibes. ZatikArtFest-ի գույներն ու մարդիկ

Տիհանա vibes. Թվում է՝ պարզ հարցեր են, պարզվում է՝ ոչ այնքան

Միխայիլ Շուֆուտինսկին ժամանեց Հայաստան

Տիհանա Vibes. Ընկերները, սեքսը, շաուրման. իսկ ձեզ ի՞նչն է երջանկացնում

Ի՞նչ ակնկալիքներ ունեն երեւանցիները «Եվրատեսիլում» Լադանիվայի մասնակցությունից

«Օսկար 2024». Լավագույնները, «ամենամերկը», հմայիչ Քենն ու մյուս հիշարժան պահերը

Տիհանա Vibes. Իսկ դուք պատրա՞ստ եք ձեր կնոջ համար այսպիսի «քննություն» հանձնել

Սիրո պատմություն. Էդիտ Պիաֆի ու Մարսել Սերդանի տխուր պատմությունը

19:15, 23 փետրվարի

Տաղանդավոր մարդիկ միայնության են դատապարտված: Այսպիսին է Աստծո կողմից տրված տաղանդի գինը, ով առատաձեռնություն ցուցաբերելով, փոխարենը հոգի է պահանջում: Ֆրանսիական լեգենդար երգչուհի Էդիտ Պիաֆն իր ամբողջ կյանքով ապացուցել է այս իրականությունը: Իր կյանքի առաջին տարիներին «փոքրիկ ճնճղուկը» դատապարտված է եղել տանջանքների, որոնք փոխարինել են մայրական կաթին, մտերիմների սիրուն ու մարդկային պարզ երջանկությանը:

Միայնությունը, որից նա, իր իսկ խոստովանությամբ, ամենից շատն է վախեցել, նրա քաղցկեղը դարձավ: Եվ չնայած փորձություններին ու տանջանքներին, այս զարմանալի կինը չի կորցրել սիրելու ունակությունը: Նա սիրել է այնպես, ինչպես քչերին է հաջողվում: Անմոռաց, անմնացորդ, չմտածելով հետեւանքների մասին, առանց պարգեւի ակնկալիքի… Այդպես ունակ է սիրել միայն իրական կինը, ուժեղ անհատականությունը, քանի որ սերն ատում է թույլերին եւ խիստ պատժում:

1949թ. հոկտեմբերին «Վերսալ» դահլիճի բեմ դուրս բերեցին սեւ զգեստով փոքրիկ մի կնոջ: Էդիտ Պիաֆն էր, ով իմացել էր իր սիրեցյալի՝ Մարսել Սերդանի ողբերգական մահվան մասին: Վիշտն այնքան ուժեղ էր խեղել կնոջը, որ նա ի վիճակի չէր երգել: Սակայն նա բեմ դուրս եկավ, որը միշտ նրա փրկությունն էր: Դուրս եկավ եւ երգեց ի հիշատակ Մարսելի հանդեպ ունեցած իր մեծ սիրո՝ հավերժ հրաժեշտ տալով նրան: Նա երգում էր «Սիրո հիմնը», եւ ցավը տանջում էր նրա սիրտը: Յուրաքանչյուր նոտա, յուրաքանչյուր բառ պողպատե ասեղի նման մխրճվում էր նրա սիրտը: Ու միակ բանը, որ պահում էր նրան, Սերդանի հանդեպ սերն էր:

Նրանք շատ զարմանալի զույգ էին, հուզիչ ու ինչ-որ չափով զվարճալի: Մեծ, ուժեղ, գրավիչ բռնցքամարտիկ Մարսել Սերդանն ու փոքրիկ, փխրուն Պիաֆը: Մարսելը գրկում էր նրան իր մեծ ձեռքերով ու նրա սիրտը թրթռում էր, իսկ փորի մեջ երջանկությունից թիթեռներ էին ճախրում: Երկուսն էլ փայլում էին երջանկությունից: Նրանց լուսավոր զգացմունքը նաեւ լրագրողների ցինիզմը հաղթահարեց: Մարսելն ամուսնացած էր եւ չէր համարձակվում բաժանվել: Ամեն դեպքում, նա չէր թաքցնում զգացմունքները: Մի անգամ նա Պիաֆին համոզել էր գալ իր մենամարտին: Հաղթական մարտից հետո Էդիտը, չկարողանալով զսպել զգացմունքները, նետվել է ռինգ՝ մաքրելու սիրելիի դեմքի արյունը: Նա երեխայի նման ուրախացել էր Մարսելի հաղթանակով եւ իր ամբողջ ձայնով գոռում էր՝ սիրելիին ավելի մեծ վստահություն հաղորդելով:

Լրագրողները պատրաստվում էին մեծ սկանդալ բարձրացնել, բայց Սերդանը մամուլի ասուլիս հրավիրեց, որտեղ արգելեց ներկա գտնվել Պիաֆին: Հաղթահարելով հարյուրավոր սուր հարցերը՝ նա ուղիղ եւ հստակ հայտարարեց. «Ուզում եք իմանալ, սիրո՞ւմ եմ Պիաֆին, թե՞ ոչ: Այո, սիրում եմ, նա իմ սիրուհին է միայն այն պատճառով, որ ես ամուսնացած եմ»:

Լրագրողներով լեցուն դահլիճը քարացավ: Առավոտյան թերթերը ոչ մի բառ չգրեցին սիրեցյալների մասին: Սակայն կեսօրին երգչուհին վարդերի մի մեծ փունջ ստացավ: Ծաղիկների մեջ լրագրողներից գրություն կար: Նրանց բոլոր մտքերը մի տողում էին ամփոփված. «Ջենտլմեններից՝ կնոջը, ում աշխարհում ամեն ինչից շատ են սիրում»:

Նրանց սերը կախարդական հեքիաթ էր հիշեցնում, սակայն, ցավոք, հեքիաթային «ապրեցին երկար ու երջանիկը» վիճակված չէր իրականանալ: 1949թ. հոկտեմբերին Պիաֆն Ամերիկայում համերգային շրջագայության էր: Սերդանն ավելի ուշ պետք է շոգենավով միանար նրան: Սակայն Պիաֆի համար սպասումն անտանելի թվաց, եւ նա խնդրեց թռչել ինքնաթիռով: Օդանավը Նյու Յորք չհասավ: Ազորի կղզիներում այն վայր ընկավ: Մարսել Սերդանի մարմինը հնարավոր եղավ ճանաչել ժամացույցներից, որոնք նա միշտ կրում էր երկու ձեռքերին. դրանք Պիաֆի նվերն էրն:

Կյանքի ավարտին աստվածները կամ ճակատագիրը մեծ երգչուհուն հետ վերադարձրեցին պարտքը: Նա հանդիպեց իր վերջին սիրուն՝ երիտասարդ Թեո Սարապոյին: Նա սիրում էր մաքուր ու անկեղծ սիրով, իսկ Պիաֆը փոխադարձում էր: Սակայն այդ արդեն այլ սեր էր: Աստվածները, հավանաբար, որոշել էին «փոքրիկ սոխակից» ներողություն խնդրել նրա բազմաթիվ տանջանքների համար, որոնք բավական կլինեին մի քանի կյանքի համար…

Յուլիա Վարդանյան


Հետևեք NEWS.am STYLE-ին Facebook-ում, Twitter-ում և Instagram-ում





  • Այս թեմայով



@NEWSam_STYLE

  • Արխիվ
Որոնել