Տիհանա vibes. Թվում է՝ պարզ հարցեր են, պարզվում է՝ ոչ այնքան

Միխայիլ Շուֆուտինսկին ժամանեց Հայաստան

Տիհանա Vibes. Ընկերները, սեքսը, շաուրման. իսկ ձեզ ի՞նչն է երջանկացնում

Ի՞նչ ակնկալիքներ ունեն երեւանցիները «Եվրատեսիլում» Լադանիվայի մասնակցությունից

«Օսկար 2024». Լավագույնները, «ամենամերկը», հմայիչ Քենն ու մյուս հիշարժան պահերը

Տիհանա Vibes. Իսկ դուք պատրա՞ստ եք ձեր կնոջ համար այսպիսի «քննություն» հանձնել

«Մենչի վերջը» ստենդափի պրեմիերան, հայտնի հյուրերն ու գլխավոր «մեսիջը»

Տիհանա Vibes. մի քանի շոթ ու դեսից–դենից զրույց Վաչե Երիցյանի հետ

POP NEWS. Շաբաթվա իրադարձությունները` մեկ տողով

«Բարի օր»՝ տաքսիստ Հենդոյի հետ. Մհեր Մխիթարյանի հայտնի կերպարի մասին ֆիլմի պրեմիերան ու կարմիր գորգը

Տիհանա Vibes. Ո՞վ է Նեմրայում ամենաcute-ն ու ամենաsexy-ն

Տիհանա Vibes Արսեն Գրիգորյանի հետ. Ընկերուհի չունեմ, ժամանակ չունեմ

Տիհանա Vibes. Իսկ դուք կկարողանայի՞ք պատասխանել այս հարցերին

Pop NEWS. Շաբաթվա ամենաքննարկված իրադարձությունները

Սիրո տոնը՝ Սիրուշոյի հետ. բացառիկ կադրեր՝ երգչուհու համերգից, որի տոմսերն անմիջապես սպառվել էին

Տիհանա Vibes. փեսացուն հյուսիսից եւ Տրնդեզի խարույկի բոցերը

Kinodaran-ի՝ մեծ աղմուկ հանած «Սուրբը» սերիալը նոր իրականություն է սահմանում Հայաստանում

«2024-ին, վերջապես, կամուսնանանք». Գևորգ Մկրտչյան

Իմ պատմությունը. «Մեր դուստրը շուտով մեկ ամսական կդառնա, իսկ ես չգիտեմ՝ ինչպես շարունակեմ ապրել…»

20:14, 24 մայիսի

NEWS.am STYLE-ի խմբագրությունն ընթերցողներից բազմիցս նամակներ էր ստանում, ովքեր առաջարկում էին բացել նոր խորագիր, որտեղ յուրաքանչյուր ցանկացող անորոշ հասցեատերերի շրջանակին ուղղված կարճ էսսեի, նամակի միջոցով կարող է ինքնարտահայտվել, ներկայացնել կյանքի մասին փիլիսոփայական մտորումները եւ այլն:

Կայքի խմբագրությունն անսաց այդ բազմաթիվ խնդրանքներին եւ սկսեց աշխատել նոր խորագրի ստեղծման ուղղությամբ, որը որոշվեց վերնագրել «Իմ պատմությունը»: Այսուհետ ձեզանից յուրաքանչյուրը կարող է մեզ ուղարկել սեփական պատմությունը [email protected] հասցեով (կարելի է նաեւ լուսանկարներով), իսկ մենք անպայման այն կտեղադրենք մեր կայքում՝ ցանկության դեպքում պահպանելով անանունությունը: Ամենից պատկերավոր, հուզիչ կամ արձագանք ստացած շարադրանքը խմբագրության կողմից մրցանակ կստանա:

«Ցանկանում եմ պատմել իմ խնդրի մասին: Հնարավոր է՝ ինչ-որ մեկը խորհուրդ կտա եւ կօգնի հաղթահարել իմ ցավը:

Մենք արդեն մեկ տարի է՝ ամուսնացած ենք: Դրանից առաջ շուրջ 2 տարի հանդիպում էինք: Ես նրան անչափ շատ եմ սիրում, կյանքիցս առավել: Հավանաբար այդ է պատճառը, որ այսքան ցավագին է…

Երբ նրան ասացի, որ հղի եմ, շատ ուրախացավ: Եվ հղիության ամբողջ ընթացքում ոչ մի քայլ չէր հեռանում ինձանից: Ես շրջապատված էի հոգատարությամբ եւ քնքշանքով: Բայց մեր փոքրիկի ծնունդից 2-3 շաբաթ առաջ փոխվեց: Փոքր-ինչ այլ դարձավ: Ես ամեն ինչ բացատրում էի իմ վիճակով եւ կարծում էի, թե ձանձրացրել եմ իմ նվնվոցով եւ վատ ինքնազգացողությամբ:

Այդ շրջանում նա անընդհատ գործերով գնում էր: Ես մենակ էի մնում, հաճախ առանց նրա էի պառկում քնելու: Վերադառնում էր, համբույրով արթնացնում ինձ, եւ մենք գրկախառնված քնում էինք: Ի՞նչ իմանայի, թե ուր է գնում:

Իմ փոքրիկը ծնվեց: Ես կարծես երազում լինեի: Չնայած ծննդաբերության ժամանակ տարած սթրեսին (որոշ հայ բժիշկներ կարողանում են հանուն իրենց օգուտի փչացնել տրամադրությունդ), անսահման երջանկությունն ինձ ոչ մի րոպե չէր լքում: Ինձ հետ նույն հիվանդասենյակում գտնվող աղջիկների ամուսինները տեսության էին գալիս առավելագույնն օրական մեկ անգամ: Իսկ իմ ամուսինը գալիս էր ե՛ւ առավոտյան, ե՛ւ ցերեկը, ե՛ւ երեկոյան: Ծաղիկներ, խաղալիքներ, նվերներ… Թվում էր՝ ի՞նչը կարող է ավելի լավ լինել:

Մի քանի օր անց դստերս հետ տուն վերադարձա: Ամուսինս տունը կարգի էր բերել, ամենուր փուչիկներ էին, ծաղիկներ ու խաղալիքներ, իսկ մուտքը վարդի թերթիկներով էր պատված:

Նա նաեւ օգնում էր խնամել երեխային: Մի քանի ժամը մեկ արթնանում էր, օգնում կերակրել (ինձ կեսարյան հատում էին արել, այդ պատճառով որոշ դժվարություններ կային):

Եվս մեկ շաբաթ անցավ: Եվ հանկարծ, ինչպես գլխին ստացված հարված, նրա բջջայինին զանգ եկավ: Քանի դեռ նա լոգարանում էր, ոչինչ չկասկածելով՝ ես վերցրեցի խոսափողը: Կանացի ձայնը նրան հեռախոսի մոտ կանչեց, իսկ հետո, իմանալով, որ չի կարող մոտենալ, լկտիաբար հետաքրքրվեց. «Իսկ Դուք ո՞վ եք: Ես նրա ընկերուհին եմ»: Հիշում եմ, թե որքան ջանք պահանջվեց, որպեսզի չասեմ, որ նրա կինն եմ: Ասացի, որ քույրն եմ: Ի պատասխան հնչեց. «Իմ անունը Ժենյա է: Շատ հաճելի է: Մենք ***-ի հետ արդեն մեկ ամիս է՝ հանդիպում ենք: Նա չի՞ ասել»: Մի քանի քաղաքավարական խոսքեր մրմնջալով՝ անջատեցի հեռախոսը:

Եվ վերջ: Աշխարհը շուռ եկավ: Այդ ցավն ու հոգեվիճակն անհնար է նկարագրել եւ մոռանալ: Կարծես քեզ վրա ցեխ շպրտեցին եւ մասնատեցին:

Նա դուրս եկավ լոգարանից: Ես ասացի, որ վատ եմ զգում եւ ցանկանում եմ քնել: Նա հագնվեց, համբուրեց եւ դուրս եկավ: Իսկ ես մնացի սենյակում, գրկեցի դստերս եւ սկսեցի արտասվել…

Այսպես ամբողջ օրն անցկացնելով՝ որոշեցի խոսել նրա հետ: Ի պատասխան, նա ամեն ինչ հերքեց եւ սեր խոստովանեց: Ես ցույց տվեցի, թե ներել եմ: Բայց հոգուս ցավը չի հանդարտվում…

Գտա այդ կնոջ հեռախոսահամարը, իմացա, թե ով է: Ամուսինս չի բաժանվում հեռախոսից, իր հետ նույնիսկ զուգարան է տանում:

Ասացեք, ի՞նչ անեմ: Մեր դուստրը շուտով մեկ ամսական կդառնա: Չգիտեմ, մեզ պե՞տք է հայրիկ, ով անընդհատ ստում է»:


Հետևեք NEWS.am STYLE-ին Facebook-ում, Twitter-ում և Instagram-ում







@NEWSam_STYLE

  • Արխիվ
Որոնել