Տիհանա vibes. Թվում է՝ պարզ հարցեր են, պարզվում է՝ ոչ այնքան

Միխայիլ Շուֆուտինսկին ժամանեց Հայաստան

Տիհանա Vibes. Ընկերները, սեքսը, շաուրման. իսկ ձեզ ի՞նչն է երջանկացնում

Ի՞նչ ակնկալիքներ ունեն երեւանցիները «Եվրատեսիլում» Լադանիվայի մասնակցությունից

«Օսկար 2024». Լավագույնները, «ամենամերկը», հմայիչ Քենն ու մյուս հիշարժան պահերը

Տիհանա Vibes. Իսկ դուք պատրա՞ստ եք ձեր կնոջ համար այսպիսի «քննություն» հանձնել

«Մենչի վերջը» ստենդափի պրեմիերան, հայտնի հյուրերն ու գլխավոր «մեսիջը»

Տիհանա Vibes. մի քանի շոթ ու դեսից–դենից զրույց Վաչե Երիցյանի հետ

POP NEWS. Շաբաթվա իրադարձությունները` մեկ տողով

«Բարի օր»՝ տաքսիստ Հենդոյի հետ. Մհեր Մխիթարյանի հայտնի կերպարի մասին ֆիլմի պրեմիերան ու կարմիր գորգը

Տիհանա Vibes. Ո՞վ է Նեմրայում ամենաcute-ն ու ամենաsexy-ն

Տիհանա Vibes Արսեն Գրիգորյանի հետ. Ընկերուհի չունեմ, ժամանակ չունեմ

Տիհանա Vibes. Իսկ դուք կկարողանայի՞ք պատասխանել այս հարցերին

Pop NEWS. Շաբաթվա ամենաքննարկված իրադարձությունները

Սիրո տոնը՝ Սիրուշոյի հետ. բացառիկ կադրեր՝ երգչուհու համերգից, որի տոմսերն անմիջապես սպառվել էին

Տիհանա Vibes. փեսացուն հյուսիսից եւ Տրնդեզի խարույկի բոցերը

Kinodaran-ի՝ մեծ աղմուկ հանած «Սուրբը» սերիալը նոր իրականություն է սահմանում Հայաստանում

«2024-ին, վերջապես, կամուսնանանք». Գևորգ Մկրտչյան

Իմ պատմությունը. «Շնորհակալ եմ քեզ: Այն բանի համար, որ դիմացար…»

22:19, 9 մայիսի

NEWS.am STYLE-ի խմբագրությունն ընթերցողներից բազմիցս նամակներ էր ստանում, ովքեր առաջարկում էին բացել նոր խորագիր, որտեղ յուրաքանչյուր ցանկացող անորոշ հասցեատերերի շրջանակին ուղղված կարճ էսսեի, նամակի միջոցով կարող է ինքնարտահայտվել, ներկայացնել կյանքի մասին փիլիսոփայական մտորումները եւ այլն:

Կայքի խմբագրությունն անսաց այդ բազմաթիվ խնդրանքներին եւ սկսեց աշխատել նոր խորագրի ստեղծման ուղղությամբ, որը որոշվեց վերնագրել «Իմ պատմությունը»: Այսուհետ ձեզանից յուրաքանչյուրը կարող է մեզ ուղարկել սեփական պատմությունը, իսկ մենք անպայման այն կտեղադրենք մեր կայքում: Ամենից պատկերավոր, հուզիչ կամ արձագանք ստացած շարադրանքը խմբագրության կողմից մրցանակ կստանա:

«Ցանկանում եմ ներկայացնել իմ պատմությունը: Հնարավոր է՝ շարքային եւ ինչ-որ մեկի համար անհետաքրքիր:

Ես 18 տարեկան էի, երբ հանդիպեցի նրան: Իմ կեսին: Ո՛չ, նա գեղեցիկ չէր, այն ժամանակ ոչինչ չուներ. ո՛չ մեքենա, ո՛չ տուն, ո՛չ աշխատանք: Բայց իմ ներսում ինչ-որ բան շարժվեց: Հասկացա, որ այդ նա է՝ իմ տղամարդը: Մենք շփվում էինք: Առաջին 2-3 ամիսները՝ որպես ընկերներ: Հետո, չգիտես ինչպես, քիչ էր մնում անկողնում հայտնվեինք: Դադարեցինք հանդիպել: Եվ այդ ժամանակ գիտակցեցի, որ առանց նրա ապրել չեմ կարող:

Հիշում եմ, թե ինչպես գնացի Աբովյան փողոցի փոքրիկ եկեղեցին. արտասվում էի եւ Աստծուն խնդրում օգնել ինձ: Եթե դա է ճակատագիրս, ուրեմն թող նա վերադառնա: Այդպես էլ եղավ…

Առաջին իսկական սերը, առաջին սեքսը, առաջին տառապանքը: Այո՛, շատ ցավալի էր «Ես քեզ սիրում եմ» խոստովանությանն ի պատասխան միայն լռություն լսել: Ես սիրում էի անմոռաց, նրան տալիս էի բացարձակապես ամեն ինչ՝ փոխարենը ոչինչ չպահանջելով եւ բավարարվելով փշրանքներով: Կրքի բռնկման պահին նա այնքան քնքուշ էր, իսկ սեքսից հետո դառնում էր օտար: Նրա հեռախոսում ուրիշ կնոջից հաղորդագրություններ էի գտնում, բռնում դավաճանության մեջ, բայց ոչինչ ասել չէի կարողանում, վախենում էի, որ կհեռանա: Եվ այսպես՝ 4 տարի, իսկ հետո…

Ես մեկնեցի Եվրոպա՝ ուսանելու: Ամեն օր խոսում էինք հեռախոսով, բայց ես զգում էի, որ ամեն օր նա ավելի ու ավելի է հեռանում: Ամեն ինչ թողեցի ու հետ վերադարձա: Նա ինձ հիմար անվանեց եւ ստիպեց վերադառնալ՝ ուսումս ավարտելու:

Հենց այդ պահին ամեն ինչ փոխվեց: Հասկացա, որ ամեն ինչ հնարավոր է: Նույնիսկ սերը շրջանցելը: Այդ երկրում ընկերներ գտա, սկսեցի նորմալ սովորել, «խելոք» գրքեր կարդալ: Եվ մի անգամ նկատեցի, որ հեռախոսս սենյակում եմ թողել, չնայած նախկինում դրանից չէի բաժանվում նույնիսկ լոգարանում. չէ՞ որ նա կարող էր զանգահարել:

Եվ… խանդել սկսեց ինքը: Օրական 7-8 անգամ զանգահարում էր, նամակներ գրում, մե՛կ մեղադրում էր դավաճանության մեջ, մե՛կ ասում էր, թե կարոտում է:

Ես ուսումս ավարտեցի, վերադարձա: Մենք եւս կես տարի հանդիպում էինք: Իսկ հետո ստացա այն ամենը, ինչի մասին առաջ երազում էի. ձեռքի եւ սրտի առաջարկություն, սիրո խոստովանություն, փոխվելու խոստում: Ծնկաչոք: Զբոսայգում:

Եվ, գիտեք, նա կատարեց խոստումը: Հիմա այնքան երջանիկ եմ, որ երբեմն թվում է, թե երազ է: Մենք միասին ապրում ենք արդեն 4 տարի, փոքրիկ ունենք: Իհարկե, երբեմն անախորժություններ լինում են, բայց գիտեմ, որ մենք դրանք միասին ենք հաղթահարում: Եվ սիրում ենք միմյանց: Ու եթե վիճում ենք, դա տեւում է 10 րոպեից ոչ ավելի:

Չգիտեմ, գուցե սա պարգեւ է այն բանի համար, ինչին ես դիմացա 5 տարի: Հնարավոր է՝ պարզապես տրված երջանկություն է:

Բայց կարեւորն այն է, որ ընտրության հարցում չսխալվեցի: Ինձ վստահեցի նրան, երկար ու դժվարին ճանապարհ անցա: Հայաստանում դա հազվադեպ է լինում:

Իսկ երեկ երեկոյան, երբ երեխան քնած էր, եւ մենք խոսում ու հիշում էինք անցյալը, տարիներ անց խոստովանություն ստացա. «Շնորհակալ եմ քեզ: Այն բանի համար, որ դիմացար: Գիտեմ, որ վատ էի վարվում: Ստիպում էի քեզ անել այն, ինչի մասին մտածելն անգամ ամոթ է: Եվ, հավատա, այդ ամենը հոգուս մեջ է: Քո ամեն մի արարքն ու ներողամտությունը հավաքում էի իմ սրտում, ինչպես նռան հատիկներ: Գիտեմ, որ քեզ այլեւս ցավ չեմ պատճառի»:

Գիտեք, այդ խոսքերի համար կարելի էր ամբողջ աշխարհը տալ, իսկ այդ պահին նրա աչքերի արտահայտության համար՝ ամեն ինչի դիմանալ: Ես շնորհակալ եմ Աստծուն այն ամենի համար, ինչ այսօր ունեմ. սիրո, որդուս եւ ընտանիքիս համար: Եվ նրա համար, ով շուտով կլինի իմ կյանքում: 7 ամիս անց:

Մ.Մ.»


Հետևեք NEWS.am STYLE-ին Facebook-ում, Twitter-ում և Instagram-ում







@NEWSam_STYLE

  • Արխիվ
Որոնել