Տիհանա vibes. Թվում է՝ պարզ հարցեր են, պարզվում է՝ ոչ այնքան

Միխայիլ Շուֆուտինսկին ժամանեց Հայաստան

Տիհանա Vibes. Ընկերները, սեքսը, շաուրման. իսկ ձեզ ի՞նչն է երջանկացնում

Ի՞նչ ակնկալիքներ ունեն երեւանցիները «Եվրատեսիլում» Լադանիվայի մասնակցությունից

«Օսկար 2024». Լավագույնները, «ամենամերկը», հմայիչ Քենն ու մյուս հիշարժան պահերը

Տիհանա Vibes. Իսկ դուք պատրա՞ստ եք ձեր կնոջ համար այսպիսի «քննություն» հանձնել

«Մենչի վերջը» ստենդափի պրեմիերան, հայտնի հյուրերն ու գլխավոր «մեսիջը»

Տիհանա Vibes. մի քանի շոթ ու դեսից–դենից զրույց Վաչե Երիցյանի հետ

POP NEWS. Շաբաթվա իրադարձությունները` մեկ տողով

«Բարի օր»՝ տաքսիստ Հենդոյի հետ. Մհեր Մխիթարյանի հայտնի կերպարի մասին ֆիլմի պրեմիերան ու կարմիր գորգը

Տիհանա Vibes. Ո՞վ է Նեմրայում ամենաcute-ն ու ամենաsexy-ն

Տիհանա Vibes Արսեն Գրիգորյանի հետ. Ընկերուհի չունեմ, ժամանակ չունեմ

Տիհանա Vibes. Իսկ դուք կկարողանայի՞ք պատասխանել այս հարցերին

Pop NEWS. Շաբաթվա ամենաքննարկված իրադարձությունները

Սիրո տոնը՝ Սիրուշոյի հետ. բացառիկ կադրեր՝ երգչուհու համերգից, որի տոմսերն անմիջապես սպառվել էին

Տիհանա Vibes. փեսացուն հյուսիսից եւ Տրնդեզի խարույկի բոցերը

Kinodaran-ի՝ մեծ աղմուկ հանած «Սուրբը» սերիալը նոր իրականություն է սահմանում Հայաստանում

«2024-ին, վերջապես, կամուսնանանք». Գևորգ Մկրտչյան

Իմ պատմությունը. «Հիմա պատրաստ եմ կատարել նրա բոլոր քմահաճույքները՝ տարիներ շարունակ պատճառած ցավի դիմաց»

22:03, 14 հունիսի

NEWS.am STYLE-ի խմբագրությունն ընթերցողներից բազմիցս նամակներ էր ստանում, ովքեր առաջարկում էին բացել նոր խորագիր, որտեղ յուրաքանչյուր ցանկացող անորոշ հասցեատերերի շրջանակին ուղղված կարճ էսսեի, նամակի միջոցով կարող է ինքնարտահայտվել, ներկայացնել կյանքի մասին փիլիսոփայական մտորումները եւ այլն:

Ահա վերջերս ստացված նամակներից մեկը:

«Վերջին շրջանում այս խորագիրը գրավեց ուշադրությունս, եւ բավական հետաքրքիր պատմություններ ընթերցեցի: Նաեւ նկատեցի, որ գրում են հիմնականում աղջիկները: Տղամարդիկ, հավանաբար, հարիր չեն համարում իրենց պատմությունները ներկայացնել: Իսկ ես ցանկանում եմ գրել իմ երջանկության մասին, որը ձեռք բերեցի մեծ դժվարությամբ, բայց այդ էլ միայն ու միայն իմ մեղքով:

Նրան ծանոթացա, երբ մազերս արդեն սկսել էին արծաթով պատվել, հասցրել էի ամուսնանալ, երկու որդի ունենալ եւ ամուսնալուծվել: Իսկ նա թխահեր, կայծկլտուն աչքերով կայտառ, երիտասարդ աղջիկ էր: 10 տարի էր ինձանից փոքր, բայց նրա կողքին ինձ ծեր էի համարում:

Ծանոթացանք համատեղ մի նախագծի ուղղությամբ աշխատելու ժամանակ: Երբ ներկայանալիս ձեռքը մեկնեց ու ժպտաց, ինձ թվաց՝ կխորտակվեմ նրա մանկական ու անկեղծ հայացքի թավուտներում: Երկար ժամանակ չէի կարողանում ինձ հավաքել, կարծես հարբած լինեի: Մեր գործընկերները նախ տարօրինակ հայացքներ էին փոխանակում, հետո որոշեցին, որ հիվանդ եմ, եւ առաջարկեցին հանդիպումը հետաձգել: Համաձայնեցի եւ վերջին անգամ նայեցի նրա ուղղությամբ: Ուրախ զրուցում էր տղաներից մեկի հետ, երեւի հետաքրքիր ինչ-որ բան էր պատմում: Իսկ ես հասցրել էի սիրահարվել ու խանդել:

Հետո անընդհատ հանդիպում էի փնտրում, նույնիսկ աշխատանքային ժամերից դուրս՝ պատճառաբանելով համատեղ նախագծի շուրջ նոր գաղափարներ քննարկելու անհրաժեշտությամբ: Բայց գործից գրեթե չէինք խոսում: Պատանեկությունս կարծես վերադարձել էր: Ծեր չէի, բայց նրա կողքին ինձ ավելի երիտասարդ էի զգում: Մի անգամ նույնիսկ մտերիմ ընկերներիս հետ հանդիպում կազմակերպեցի: Կարծես հարսնատես էին եկել, ոտքից գլուխ ուսումնասիրում էին, հարցեր տալիս, իսկ խեղճ աղջիկն աշակերտի նման կուչ էր եկել աթոռի մի անկյունում եւ ցածրաձայն պատասխանում էր: Անհարմար զգացի: Այդ օրից խուսափում էր ինձ հետ առանձին հանդիպել:

Մի օր նրան տեսա գրախանութում: Երկուսս էլ գրքերի նույն բաժինն էինք ընտրել: Սկսեցինք նորից հանդիպել: Նստում էինք Կասկադի աստիճաններին եւ բուռն քննարկում այս կամ այս գրողին, այս կամ այն ստեղծագործությունը: Անընդհատ հակադրվում էի: Պաշտում էի, երբ նա ոգեւորված ու բարկացած փորձում էր ապացուցել մի բան, ինչին ինքս առանց այդ էլ համաձայն էի:

Եկավ մի օր, երբ որոշեցի ծանոթացնել տղաներիս հետ: Ավագ որդիս, հավանաբար, հասկացավ, որ այդ աղջիկն ինձ համար թանկ է: Զգացի, որ նրան դուր չեկավ այդ փաստը, բայց իրեն քաղաքավարի պահեց: Իսկ փոքր տղաս պարզապես հիացած էր: Ուզում էր նորից ու նորից հանդիպել, եւ ես այնքան լավ էի հասկանում որդուս…

Երկու տարի անց ընդհանուր ընկերների հետ գնացինք զբոսանքի: Մյուսները բավական հեռու էին մնացել: Մենք զբոսնելով զրուցում էինք, երբ հանկարծ համարձակվեցի եւ առաջին անգամ համբուրեցի նրան: Վախեցած եղնիկի նման ծառս եղավ, պոկվեց գրկիցս ու հետ վազեց: Վերադարձի ճանապարհին կողքիս նստել էր լուռ եւ անշարժ, հարցերիս պատասխանում էր գլխի թեթեւակի շարժումով: Սարսափելի շփոթված էի, չգիտեի ինչ անել…

Վերադարձանք Երեւան, եւ ես երկար ժամանակ չզանգահարեցի: Մեր ընկերությունները համատեղ նոր նախագիծ էին սկսել, բայց ես չէի մասնակցում: Հիմա արդեն նա էր փորձում հանդիպել, ամեն հարմար առիթով թակում էր աշխատասենյակիս դուռը: Իսկ ես հիմարի նման ինձ սառն ու անտարբեր էի պահում: Սիրտս կանգնում էր, բայց պատճառաբանեցի, որ ամուսնալուծված եմ, երկու երեխա ունեմ եւ չեմ ցանկանում իր կյանքը փչացնել իմ հոգսերով…

Մի քանի ամիս անց իմ սրտի թագուհին ամուսնացավ եւ գնաց ԱՄՆ: Երեւանում խուսափում էի հանդիպել, իսկ հիմա ամեն հարմար առիթով նամակներ էի գրում: 4 տարի հետո վերադարձել էր Հայաստան: Ես չգիտեի, ընկերներիցս մեկը նրան տեսել էր գրախանութում: Չէր կարողացել ապրել օվկիանոսից այն կողմ, իսկ ամուսինը չէր ցանկացել վերադառնալ Երեւան: Ամուսնալուծվել էր ու եկել: Հանդիպեցինք… Մի քանի ամիս միասին էինք: Հեքիաթային օրեր էին: Մի անգամ հարցրեց, թե ինչո՞ւ չենք կարող միասին ապրել: Արդեն մեծ ենք, երկուսս էլ ապերջանիկ անցյալով, ինչո՞ւ չվայելենք վերջապես գտած երջանկությունը: Ասացի, որ իմ ծրագրերը հիմա այլ են:

Գնաց ու կորավ տեսադաշտից: Ասում են՝ Երեւանը փոքր է, բայց այս մի բուռ քաղաքում չկարողացա գտնել նրան: Եվ հնարավորություն չունեցա ասելու, որ «այլ ծրագիրս» նոր բնակարան գնելն ու իր հետ ամուսնանալն էր: Ինչպես միշտ, ուշացա…

Պատահաբար փողոցում հանդիպեցինք արդեն 2 տարի անց: Գրկում փոքրիկ հրաշք աղջիկ կար: Սարսափելի ինձ նման, կարծես պատճենել էին… Այլեւս սխալվելու ժամանակ չունեի: Նրա կամքին հակառակ ստիպեցի նստել ավտոմեքենան եւ մեր փոքրիկի հետ գնացինք ՄԵՐ տուն: Հիմա արդեն միասին ենք: Որդիներս հարմարվել են քույրիկի գոյության փաստին: Դե, արդեն հասուն տղաներ են: Իսկ իմ սիրելին կարողացավ համախմբել մեզ բոլորիս: Իսկ ես՝ վախկոտս, որ ձգտում էի խուսափել լուրջ հարաբերություններից՝ մտածելով, որ ընտանեկան կյանքն արդեն ինձ համար չէ, երջանիկ եմ անսահման: Եվ պատրաստ եմ կատարել իմ սիրելիի բոլոր քմահաճույքներն ու կամակորությունները՝ որպես փոխհատուցում տարիներ շարունակ նրան պատճառած վիրավորանքի ու ցավի դիմաց: Իսկ ես հերթական նվերն եմ սպասում. մեկ ամսից որդի ենք ունենալու:

Միքայել»

Կայքի խմբագրությունը հիշեցնում է, որ այսուհետ ձեզանից յուրաքանչյուրը կարող է մեզ ուղարկել սեփական պատմությունը [email protected] հասցեով (կարելի է նաեւ լուսանկարներով), իսկ մենք անպայման այն կտեղադրենք մեր կայքում՝ ցանկության դեպքում պահպանելով անանունությունը: Ամենից պատկերավոր, հուզիչ կամ արձագանք ստացած շարադրանքը խմբագրության կողմից մրցանակ կստանա:


Հետևեք NEWS.am STYLE-ին Facebook-ում, Twitter-ում և Instagram-ում







@NEWSam_STYLE

  • Արխիվ
Որոնել