Հայաստանի Նկարիչների միության անգամ, քանդակագործ եւ նկարիչ Տիգրան Հովումյանը ծնվել է 1969 թվականին, Երեւանում: Նրա գործերը ցուցադրվել են ԱՄՆ-ում, Ֆրանսիայում, Արաբական Միացյալ Էմիրություններում, Ռուսաստանում: Հովումյանն իր սերնդի եզակի քանդակագործներից է, ում աշխատանքները կարելի է տեսնել թանգարաններում եւ Երեւանի փողոցներում: Խոսքը, մասնավորապես, մայրաքաղաքի կենտրոնում տեղադրված սպարապետ Վազգեն Սարգսյանի կիսանդրու մասին է, ինչպես նաեւ Երեւանի պատմության թանգարանի երկու վահանակների՝ «Հայկական ժողովրդական ծեսերն ու խաղերը» եւ «Հայ-թուրքական պատերազմները. Երեւանի բերդի պաշարումը»:
Տիգրան, ինչ եք կարծում, այսօր ի՞նչ է փոխվել ժամանակակից հասարակությունում եւ ի՞նչը կցանկացայիք շտկել:
Արժեքները կտրուկ փոխվել են: Մարդն իրեն ավելի կաշկանդված է զգում, քան, ասենք, 25 տարի առաջ: Ես շատ կցանկանայի, որ հասարակությունն ավելի երիտասարդ եւ թարմ դառնար շրջապատն ընկալելու հարցում: Այսօր մեր հասարակության մեջ բացակայում է իրականության հենց այդ մաքուր, երիտասարդ ընկալումը: Իսկ մինչ այդ աշխարհը կառավարում եւ իրենց կանոններն են թելադրում տարեցները:
Որքանո՞վ են հայ ընտանիքներն իրենց երեխաներին ճիշտ դաստիարակում:
Ես դրական եմ վերաբերվում պատասխանատվության այն բարձր զգացողությունը, որ ունեն մեր հասարակության ծնողները, բայց դա շատ քիչ է երիտասարդ սերնդի լիարժեք դաստիարակության համար: Երրորդ հազարամյակի հայերը պետք է արմատապես տարբերվեն մյուս՝ ավելի ավագ սերնդի հայերից:
Մենք անցյալում չափազանց շատ սխալներ ենք գործել: Հարկավոր է առաջ գնալ հսկայական թռիչքներով եւ դրանում ներգրավել հնարավորինս շատ հետաքրքիր անհատների: Պատմության դասագրքերում չպետք է միայն փաստեր արձանագրվեն: Դրանցում հարկավոր է ներկայացնել, թե պատմական որ սխալներն են անդառնալի հետեւանքներ թողել, եւ ինչ կարելի էր անել՝ դրանցից խուսափելու համար:
Կոնկրետ ի՞նչն եք թերի համարում հայոց պատմության մատուցման մեջ:
Ինձ դուր չի գալիս փաստը, որ հայերին ներկայացնում են որպես գյուղական ծագմամբ սովորական ազգ եւ հաճախ լռում են իշխանական դինաստիաների գոյության մասին: Չգիտես ինչու, նույնիսկ ազգային տարազները ներկայացվում են որպես գյուղական եւ անհայտ է, թե ուր են կորել հայ իշխանների հին ազգային տարազներն ու պալատները:
Ո՞ւր են կորել մեր ազգային հերոսները: Ինչո՞ւ են պատմության դասագրքերում նրանց մասին այդքան քիչ խոսում: Ինչո՞ւ նրանց կերպարներն այդպես էլ մինչեւ վերջ չեն բացահայտվում: Ինչո՞ւ մենք այդքան քիչ բան գիտենք մեր սրբերի մասին, որոնց երկրպագում են անգամ Խորվաթիայում, բայց՝ ոչ այստեղ: Մենք մոռացել ենք մեր սրբերին եւ հերոսներին:
Հավատո՞ւմ եք Աստծուն: Ո՞վ է Ձեր Աստվածը:
Ես հավատացյալ եմ: Աստված ինձ համար գոյություն ունի ամենուր. ե՛ւ աղոթքներում, ե՛ւ ներշնչանքում, ե՛ւ իրական ու անտեսանելի աշխարհում:
Ամենամեծ մեղքը Սուտն է: Այս աշխարհում ամեն սխալ բան սկսվում է ստից: Եվ քանի դեռ այն կա, այս աշխարհը չի կարող լինել այնպիսի արարչական, ինչպիսին պետք է լիներ: Իսկ մարդկային մեծագույն առավելություններից համարում եմ սեփական անձի բացահայտումը եւ ամբողջական ինքնարտահայտումը:
Ի՞նչ տեղ է զբաղեցնում Ձեր կյանքում սերը:
Սերը մարդուն ի վերուստ տրված ունակություն է: Այն մեզ վեր է հանում առօրյայից, գերունակություններով է օժտում:
Որքանո՞վ է տարբեր կնոջ կերպարն արվեստում եւ կյանքում:
Կինն արվեստում նույն տեղն է զբաղեցնում, ինչ իրական կյանքում: Աշխարհի կեսը նրան է պատկանում: Նա լիովին հավասար է տղամարդուն: Բացի ֆիզիկական կատարելությունից, կինը նաեւ բարձր գիտակցությամբ է օժտված:
Մտածողներից ո՞վ է Ձեզ ավելի հոգեհարազատ: Ո՞ւմ փիլիսոփայությունն է ավելի ընդունելի ժամանակակից կյանքում:
Ինձ հոգեհարազատ է Շոպենհաուերի փիլիսոփայությունը: Ինձ դուր է գալիս նրա լավատեսությունը եւ կյանքի հանդեպ առողջ մոտեցումը, ինչը չեմ կարող ասել Նիցշեի մասին, ում գործերը ստիպում են միայն մտածել, թե որքան վատ է ամեն ինչ: Ինձ հոգեհարազատ է նաեւ Քամյուն եւ շրջապատի աբսուրդի նրա ընկալումը: Քամյուն ինձ աներեւակայելի կերպով ոգեշնչում է:
Հայաստանում կերպարվեստի նկատմամբ վերաբերմունքը շա՞տ է փոխվել:
Հայաստանում այսօր կերպարվեստը կարծես փոքր-ինչ մերժված է: Արվեստ ասելիս ավելի շատ հասկանում են երաժշտություն, կատարողներ, դիրիժորներ: Կերպարվեստը գրեթե չեն քարոզում: Կարելի էր հեռուստատեսությամբ վարպետության դասեր անցկացնել, որպեսզի մարդիկ տեսնեին, թե ինչ հրաշալի է կերպարվեստի աշխարհը: Ես շատ կցանկանայի, որ Երեւանը նորից դառնար մեծագույն վարպետների՝ դերասանների, երգիչների, նկարիչների քաղաք, ինչպիսին միշտ եղել է:
Ինչպիսի՞ն էր Ձեր մանկության Երեւանը:
Իմ մանկության Երեւանն անհոգ էր, թեթեւ, բարի դեմքերով լի: Դա զարմանալի բան էր: Չգիտեմ, թե ինչպես են այսօր Երեւանն ընկալում երեխաները: Իսկ այն ժամանակ ինձ համար նույնիսկ արեւն էր այլ կերպ շողում, քաղաքը կարծես ավելի վառ էր:
Ի՞նչ երաժշտություն եք սիրում:
Ամենատարբեր. դասական, ռոք… Ամեն ժանր իր տեղն ունի: Դասականներից նախընտրում եմ Բախ, բայց միաժամանակ մեծ հաճույքով կարող եմ լսել Սթիվի Վանդերի, Ռեյ Չարլզի, Բոբի ՄաքՖերինի, Սթինգի, Deep Purple-ի երաժշտությունը:
Զրուցեց Լիլիթ Պետրոսյանը
Լուսանկարները տրամադրել է Տիգրան Հովումյանը
Հետևեք NEWS.am STYLE-ին Facebook-ում, Twitter-ում և Instagram-ում
12:08, 19 մայիսի
Սելենա Գոմեսը եւ Զոի Սալդանան Կաննում մասնակցել են «Էմիլիա Պերես» մյուզիքլի դիտմանը10:25, 19 մայիսի
Բենի Բլանկոն պատմել է Սելենա Գոմեսից երեխաներ ունենալու ծրագրերի մասին09:00, 19 մայիսի
ՄԱՅԻՍԻ 19-Ի ՁԵՐ ՌՈՄԱՆՏԻԿ ՀՈՐՈՍԿՈՊԸ20:23, 18 մայիսի
Իվետա Մուկուչյանը գայթակղիչ կերպարով հանդես է եկել հայտարարությամբ (VIDEO)16:23, 18 մայիսի
«Խաչմերուկներ» միջազգային փառատոնը հատեց եզրագիծը15:56, 18 մայիսի
«Ոստիկանները որոշեցին, որ մենք մերկ ենք եւ հեռացրին այնտեղից». Սարիկ Անդրեասյանն ու նրա կինը Իտալիայում հայտնվել են անհարմար իրավիճակում14:11, 18 մայիսի
«Փարաջանովը եւ նորաձեւությունը». Երեւանում բացվել է անվանի կինոռեժիսորի ստեղծագործություններից ոգեշնչված ցուցահանդես12:33, 18 մայիսի
Կապուչինոյի փորձարկում՝ Երեւանում. փնտրում ենք համեղ սուրճ10:23, 18 մայիսի
Բեն Աֆլեքն ու Ջենիֆեր Լոպեսը վերամիավորվել են ամուսնալուծության մասին լուրերի ֆոնին09:00, 18 մայիսի
ՄԱՅԻՍԻ 18-Ի ՁԵՐ ՌՈՄԱՆՏԻԿ ՀՈՐՈՍԿՈՊԸ22:21, 17 մայիսի
Նոր սիրավե՞պ․ Անջելինա Ջոլին Բեռլինում ընթրել է «Վարպետը եւ Մարգարիտան» ֆիլմի աստղի հետ21:31, 17 մայիսի
Բիանկա Սենսորիի ընտանիքը վախենում է, որ Քանյե Ուեսթը նրան «կներքաշի» պոռնոգրաֆիայի մեջ