Սամի Նասերին Հայաստանում տվեց EV Rally-ի մեկնարկը

Լիալուսին, անձրեւ ու շատ աստղեր. Երեւանում կայացավ Full Moon Fest-ը

Երևանյան ջազի հմայքը Լևոն Մալխասյանի հետ

Ավելի քան 10 տարի կրթելով սերունդներ. «Հայասի» պարային համույթը պատրաստվում է մեծ համերգի

Այլմոլորակայինների հանելուկը՝ հայերի հավատալիքներն ու կասկածները

Եգոր Գլումով. Այժմ սեփական հիմարությունը ցույց տալու ավելի շատ հնարավորություններ կան

Սոսո Պավլիաշվիլի. Արհեստական բանականությունը նեռի նմանակն է

Սոսո Պավլիաշվիլիի 60-ամյակը Հայաստանում. տոնական երեկո աստղերի հետ

Stylish Faces. Հնարքներ՝ Հայկ Freestyle-ից. «Ռեկորդ եմ ուզում գրանցել Գինեսում»

Սոսո Պավլիաշվիլին իր 60-ամյակը նշելու առթիվ ժամանել է Երեւան (ՈւՂԻՂ)

Լալա Մնացականյանի հոգեհանգստի արարողությունը՝ Կոնդի Սուրբ Հովհաննես եկեղեցում (ՈւՂԻՂ)

«Կապ» մշակույթի և մարդկանց միջև

Հումորը հաղթահարելու մեխանիզմներից մեկն է, որը եթե չանես կգժվես. Նարեկ Մարգարյան

Համլետ. նոր հայացք դասական դրամային

Այնքան ճշմարտություններ ասվեցին այդ օրը, որ ծրագիրը փակեցին. Արթուր Բախտամյան

Գունավոր մարդիկ, բարձր տրամադրություն. Գույների փառատոնը՝ Երեւանում

Football Fest. մրցույթներ, չելենջներ ու մարտահրավերներ

Երևանում պաշտոնապես բացվեց Armflix-ի գրասենյակը

«CREED III»․ Հակոտնյա երկուսի կռիվը զուտ բռնցքամարտ չէ… 

20:54, 26 մարտի

Ադոնիս Քրիդը (Մայքլ Բ. Ջորդան) հաղթականորեն ավարտում է բռնցքամարտում իր կարիերան, և ուշադրությունն ամբողջովին նվիրում ընտանիքին ու երիտասարդ բռնցքամարտիկների հետ աշխատանքին: Կյանքն իր հանդարտ ընթացքից շեղվում է, երբ բանտից դուրս է գալիս Դաման (Ջոնաթան Մեյջորս)` գլխավոր հերոսի մանկության ընկերը:  Նա կամենում է բռնցքամարտի նոր աստղ դառնալ, միաժամանակ՝  թաքուն ոխ ունի Քրիդի դեմ: Ադոնիսը ռինգում ստիպված է պայքարել ոչ միայն մրցակիցների, այլև մեղքի զգացման, անցյալի ուրվականների և մանկության վախերի դեմ:

Պատմական չափանիշներով՝ Միացյալ Նահանգները շատ երիտասարդ պետություն է։ Կարճ ժամանակում ամերիկացիներին հաջողվել է ստեղծել ազդեցիկ մշակույթ (միայն կինոարդյունաբերությունն ի՜նչ ասես արժե): Սեփական դեմքն ունենալուց բացի՝ այն նաև համաշխարհային միտումներ թելադրող է։ Այնուամենայնիվ, ամերիկյան արվեստին մի բան պակասում է. հնագույն ցանկացած մշակույթ ունի իր ազգային էպոսը՝ «Ռամայանան» Հնդկաստանում, Գիլգամեշի էպոսը՝ Միջագետքում, «Ոդիսականը»՝ Հունաստանում, և այլն: «Նոր աշխարհի» բնակիչները մշակութային նման արտեֆակտ չունեն, ուստի անհրաժեշտ է այն զրոյից ստեղծել:

Ինչպիսի՞ն պետք է լինի ամերիկյան էպոսը…

Կա մի քանի տարբերակ. սուպերհերոսական ասք, քրեական դրամա և իհարկե՝ «ուեսթերն»: Այս շարքում իրենց ուրույն տեղն ունեն նաև բռնցքամարտի մասին պատմությունները։ Մաքուր ամերիկյան ոգով ստեղծագործող այնպիսի գրողներ, ինչպիսիք են Ջեք Լոնդոնը, Ռոբերթ Հոուարդն ու Էռնեստ Հեմինգուեյը, իրենց գործերից շատերը նվիրել են հենց այս սպորտաձևին:

Շատ այլ բաների պես՝ հնագույն այս մարտարվեստը Միացյալ Նահանգներում յուրացվեց ու աննախադեպ ժողովրդականություն ձեռք բերեց՝ վերածվելով պաշտամունքի: Զարմանալի չէ, որ Հոլիվուդն էլ   անտարբեր չմնաց: Հենց Ռոքիի մասին ֆիլմերի շարքն էր, որ հասավ էպիկականության, ու դարձավ Սիլվեսթր Սթալլոնեի այցեքարտերից մեկը։ Ժամանակն անողոք է. այն թույլ չի տալիս անվերջ խաղալ պրոֆեսիոնալ մարզիկի դերը, սակայն հանձին Մայքլ Բ. Ջորդանի՝ Սլայն իրեն փոխարինող գտավ՝  բացելով ֆրանշիզայի նոր էջ, որում մեծն Ռոքի Բալբոան իրեն փոխարինողին է մարզում։ Հատկանշական է, որ նման շրջադարձն ի օգուտ ֆիլմաշարի եղավ, և աշխուժացրեց հանդիսատեսի՝ բրենդի հանդեպ արդեն մարող հետաքրքրությունը:

Նման կերպարանափոխությունը հատկապես շահեկան է՝ բռնցքամարտի վերաբերյալ ամերիկյան առասպելի համատեքստում։ Դիցաբանությունը հենց այդպես էլ աշխատում է. հին հերոսից հետո գալիս են նորերն ու  նորովի անցնում ցիկլը: Իսկ սևամորթ դերասանը թույլ է տալիս ներդաշնակորեն ներկայացնել ռինգում մարմին առնող ոչ միայն ամերիկյան, այլեւ աֆրոամերիկյան երազանքը:  Ի վերջո, Մուհամեդ Ալիի և Մայք Թայսոնի նման խոշոր ֆիգուրները թույլ չեն տա ստել. բռնցքամարտի եւ BLM-ի համակեցությունը հիանալի է ստացվում։  Զուր չէ, որ ֆիլմի ստեղծմանն իր նպաստն է բերել Ռայան Քուգլերը՝ երկու «Սև հովազների» ռեժիսորը (դրանք ևս կարևոր են ռասայական ներկայացվածության առումով):

Այս հանգամանքներն են, որ «Creed III»-ն ասես զերծ են պահում ցանկացած քննադատությունից: Այո, նույն գետը երկու անգամ մտնել չի կարելի, բայց չէ՞ որ մենք առասպելի մասին ենք խոսում, իսկ այն ամեն անգամ կրկնվում է ՝ երբեմն որոշ տարրերի փոփոխությամբ։ Ռոքիի աշակերտի արկածների մասին եռապատումը ևս որևէ բանով չի կարող զարմացնել: Պատումի դրամատիկ հենքն աշխարհի չափ հին  սյուժեն է՝ երկու եղբայրների (եթե ոչ արյամբ, ապա՝ ոգով) դիմակայությունը:  Պարադոքսալ է, բայց «Creed»-ը դրանից շահում է. մենք հենց դրա համար էլ  այն դիտում ենք: 

Սա դարձյալ հաղթահարման պատմություն է, որի ամբողջ ընթացքը մեզ տանում է դեպի անխուսափելի վերջնարար՝ ռինգ:  Ու որքան էլ Ադոնիս Քրիդը փորձում է խուսափել իր բախտից, ճակատագիրն իրենն է թելադրում: Նման ճակատագրապաշտությունը ևս հնամենի երեւույթ է։ Ի վերջո, ոչինչ չի մնում, բացի երկու մարտիկից, մրցասպարեզից ու ճոպաններից։ Հեղինակները դա հասկանում են, և ֆիլմի լավագույն պահին մշուշում են դահլիճի սահմաններն ու հեռացնում հանդիսատեսին՝ կադրում թողնելով միայն հակառակորդներին, որոնց պայքարն արդեն պարզապես բռնցքամարտ չէ, այլ մտքի, գաղափարախոսությունների  ու հույզերի առճակատում։

Նման ունիվերսալ բանաձևով ֆիլմը չափազանց դժվար է փչացնել։ Եվ որպես ռեժիսոր հանդես եկող Մայքլ Բ. Ջորդանը հեռուստադիտողին է առաջարկում հոգեբանական սուր ապրումներ, կանխատեսելի՝ բայց համոզիչ դրամատուրգիա և վառ կերպարներ: Հատկապես աչքի է ընկնում Ջոնաթան Մեյջորսն իր կենդանի, հակասություններից հյուսված ու  բազմակողմանի կերպարով:   Իսկ երեկոյի գլխավոր «ճաշատեսակը»՝ բռնցքամարտը, մատուցվում է ինչպես հարկն է՝ դինամիկ ու գրավիչ։ Այնուամենայնիվ, առասպելում կարևոր են  ոչ թե նրա  ծիրում հայտնված խայտաբղետ հերոսները, այլ առասպելն ինքնին։ Ուստիև՝ անվերջանալի սերիալի հերթական մասը չի հիասթափեցնի նրանց, ովքեր մի ժամանակ դիտելով առաջին «Ռոքի»-ն դարձել են բռնցքամարտի սիրահար:

 

 Անտոն Մուխորտով


Հետևեք NEWS.am STYLE-ին Facebook-ում, Twitter-ում և Instagram-ում





  • Այս թեմայով

TV SHOWS PHOTO VIDEO


@NEWSam_STYLE

  • Արխիվ
Որոնել